Οι Γάλλοι είναι γνωστοί για την επινοητικότητα τους στη μαγειρική – ίσως όμως ακόμα πιο πολύ στη ζαχαροπλαστική. Με κάθε αφορμή σκαρώνουν και ένα γλυκό. Είναι τόσο ανταγωνιστικός ο χώρος τους και υπάρχουν πια τόσοι πολλοί καταρτισμένοι ζαχαροπλάστες, που κάπως πρέπει να ξεχωρίσουν. Αν ο ένας φτιάχνει φέτος μαντλέν, θα φτιάξει και ο διπλανός του, και μάλιστα ακόμα καλύτερη, με διάφορα αρώματα και γεμίσεις. Έχουν, άλλωστε, ένα τεράστιο κεφάλαιο από όπου μπορούν να αντλήσουν ιδέες: η γαστρονομική τους παράδοση είναι τεράστια και μετράει αιώνες εξευγενισμού στις κουζίνες των αριστοκρατών. Στη Γαλλία γεννήθηκαν οι πρώτοι μεγάλοι σεφ, υπάρχει σεβαστή βιβλιογραφία και γραπτές συνταγές που μπορούν να λειτουργήσουν ως πηγές έμπνευσης. Εκτός αυτών υπάρχουν κι ένα σωρό επαρχιακές σπεσιαλιτέ και τοπικά γλυκά να ανακαλύψει κάποιος. Δεν έχουν παρά να τις ξετρυπώσουν και να μας τις παρουσιάσουν με νέο τρόπο. Και έτσι βλέπεις ξαφνικά να γεμίζουν οι βιτρίνες των παρισινών ζαχαροπλαστείων με το ίδιο γλυκό σε παραλλαγές. Οι μόδες κάνουν κύκλο, διαρκούν μερικά χρόνια κι έπειτα ξεσπάει κάτι νέο, μια νέα τρέλα που σαρώνει όχι μόνο τη Γαλλία αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο. Πρώτα ήταν τα μακαρόν, μετά τα εκλέρ, έπειτα η σεντ ονορέ, η ταρτ τροπεζιέν και πάει λέγοντας. Τα τελευταία χρόνια διανύουμε πανηγυρικά την εποχή του Paris-Brest, ενός γλυκού που ξεκίνησε από ένα χωριό και κατέκτησε την πρωτεύουσα της γαστρονομίας. Πρόκειται για μια σχετικά σύγχρονη δημιουργία, του 19ου αιώνα, που έχει καταγραφεί και γνωρίζουμε επακριβώς πότε και ποιος τη δημιούργησε, ενώ έμπνευση για αυτήν υπήρξε ένας ποδηλατικός αγώνας!
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο