Μαζί με τη δημιουργία της Ερμούπολης στα 1822-1823, ήρθε στη Σύρο και η χαλβαδόπιτα, μέσα σε προσφυγικά μπαγκάζια, την εποχή της καταστροφής της Χίου και των Ψαρών. Οι Χιώτες που κατέφτασαν στο νησί ήξεραν καλά την τέχνη του λουκουμιού και του χαλβά, καθώς για πολλά χρόνια τα παρασκεύαζαν στην Πύλη για λογαριασμό του σουλτάνου και των χαρεμιών. Χαλβαδόπιτα και λουκούμι πάνε χέρι χέρι, όμως το δεύτερο κέρδισε σταδιακά σε φήμη, παρά το γεγονός πως η χαλβαδόπιτα θεωρείται ευγενέστερο προϊόν, πιο περίτεχνο και περιεκτικό, καθώς παράγεται με εκλεκτό θυμαρίσιο μέλι, ασπράδια, ζάχαρη και χαλβαδόριζα.
Το γλυκό του 19ου αιώνα
Στο σχετικό δελτίο που κατατέθηκε για το λουκούμι στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς το 2019 αναφέρεται: «Στα μητρώα του Ιστορικού Αρχείου του Δήμου Ερμούπολης, ως πρώτος ζαχαροποιός/ λουκουμοποιός καταγράφεται ο Γεώργιος Αρφάνης από την Έφεσσο.
Διαβάστε περισσότερα στον Γαστρονόμο