Το πέτρινο κτίριο στη λεωφόρο Μεσογείων, που στεγάζει το Σισλί, είναι χτισμένο το 1923. Τότε, στις αρχές του 20ού αιώνα, ήταν χάνι. Το πηγάδι στην χαλαρή, σπαρμένη με δέντρα και λουλούδια και στρωμένη με χαλικάκι αυλή του, στην πίσω πλευρά, όπου μεταφέρονται τα καλοκαίρια τα πολίτικα, σμυρνaίικα και ποντιακά πιάτα που μαγειρεύουν στην κουζίνα, κρατάει από τότε. Το ξύλινο ψυγείο του μπακάλη που βλέπεις στη μια της γωνιά είναι του ’45. Πιάνουμε ένα από τα τραπέζια κοντά του και λίγο αργότερα μοιραζόμαστε δροσερό χαϊντάρι, ένα τζατζίκι με καρότο αντί για αγγούρι −εδώ του βάζουν από πάνω αγγούρι τουρσί−, καυτερή και τραγανή σαλάτα εσμέ, με σάλτσα ροδιού, τουκιουρούκ κιοφτέ, που είναι μοσχαρίσιοι κεφτέδες ψημένοι στη σχάρα, με σουμάκ, πάνω σε λεπτή πιτούλα, και νόστιμα μαντί, που τα φτιάχνουν μεγαλούτσικα και τα περιχύνουν με γιαούρτι και σάλτσα πιπεριάς. Ο Πέτρος Τσιροζίδης, που μας τα φέρνει, κάθε φορά μας λέει και κάτι καινούργιο, συμπληρώνοντας σιγά σιγά τα κομμάτια της ιστορίας του μαγαζιού που άνοιξε πριν από οκτώ χρόνια στην Αγία Παρασκευή.
Διαβάστε περισσότερα στον Γαστρονόμο