Είναι πρωί Σαββάτου και στο σπίτι της Αθηνάς Κουμπρίδου-Λιβανού οι ετοιμασίες για τα γενέθλια της κόρης της Ελεονώρας, που κλείνει τα δύο, έχουν ξεκινήσει από νωρίς. Η μικρή τρέχει χαρούμενη με το φρουφρουδένιο της φόρεμα να μας υποδεχτεί. Ο μεγάλος της αδελφός Γιάννης βοηθάει φέρνοντας τα σκεύη στη μαμά του. Η γιαγιά Ελεονώρα συντονίζει τις εργασίες και η προγιαγιά Ντίνα κάθεται στωικά, παρακολουθεί και, όταν χρειάζεται, δίνει οδηγίες ως πιο έμπειρη μαγείρισσα. Τέσσερις γενιές μιας αγαπημένης οικογένειας ετοιμάζουν νόστιμα εορταστικά γλυκά, μοιράζονται τις απίστευτες αναμνήσεις τους από τη ζωή τους σε δύο ηπείρους και μας διηγούνται τις ιστορίες που κρύβονται πίσω από τις λιχουδιές που ετοιμάζουν.
Η κ. Ντίνα Λεβίδη γεννήθηκε το 1932 στο Κρασνοντάρ της Ρωσίας από Έλληνες γονείς με καταγωγή από τον Πόντο. Ήταν μέλη μιας εύρωστης ελληνικής κοινότητας που ζούσε στην περιοχή ήδη από την εποχή της Μεγάλης Αικατερίνης. Η αυτοκράτειρα –ακολουθώντας μια σαφή εποικιστική ρωσική πολιτική– είχε απευθύνει πρόσκληση σε ελληνορθόδοξους πληθυσμούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να εγκατασταθούν στα νεοαποκτηθέντα της εδάφη, που εκτείνονταν από τις εκβολές του Δούναβη έως την Αζοφική Θάλασσα, φέρνοντας μαζί τους τις συνήθειές τους, τα ήθη και τα έθιμά τους και συνεισφέροντας στην ανάπτυξη της τοπικής κοινωνίας. Υπάρχει ακόμη αυτή η κοινότητα Ελλήνων στην περιοχή. Μετά τον Β ́ Παγκόσμιο Πόλεμο, όμως, πολλοί Έλληνες εκδιώχθηκαν και στάλθηκαν μαζικά στο Καζακστάν. Όλη η οικογένεια της γιαγιάς Ντίνας αναγκάστηκε τότε να μεταναστεύσει. Στο Καζακστάν γνώρισε τον σύζυγό της Πολυχρόνη, επίσης Έλληνα μετανάστη από τον Πόντο, και έζησαν εκεί μέχρι την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, οπότε εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα.
Διαβάστε περισσότερα στον Γαστρονόμο.