Όταν πρωτοξεκίνησε να σερβίρεται τα Σαββατοκύριακα του χειμώνα, πάνε τέσσερα χρόνια, έκανε μεγάλη εντύπωση. Ιδίως τον πρώτο καιρό δύσκολα έβρισκες τραπέζι.
Τις μέρες της καραντίνας έκανε διαδρομές σε κομψά μαύρα κουτιά, που έκρυβαν και μια πετσέτα με το οικόσημο της Μεγάλης Βρεταννίας. Τότε ήταν η τελευταία φορά που το δοκίμασα, σ’ ένα φιλικό σπίτι, το brunch του ιστορικού ξενοδοχείου. Ωραίο είναι να σου χτυπάνε με φρεσκοψημένο κρουασάν, καπνιστός σολομός, ζυμαρικά και τάρτες αχλαδιού την πόρτα, δεν λέω, στο Winter Garden, όμως είναι… στο στοιχείο του. ‘Εχει όλα του τα «αξεσουάρ». Δεν είναι μόνο φαγητό, είναι ατμόσφαιρα.
Με τα μάρμαρα, τις κολόνες με τις χρυσές λεπτομέρειες, τα βιτρό στο ταβάνι και το αίθριο με τους φοίνικες, που του δίνουν αυτό το ωραίο φως, ο «χειμερινός κήπος» με τα λευκοντυμένα τραπέζια, που στρώνονται με πορσελάνινα σερβίτσια και σκαλιστά μαχαιροπίρουνα, βάζει μια ξεχωριστή πινελιά στο μεσημέρι του Σαββάτου ή της Κυριακής. Εντάξει, δεν είναι για κάθε μέρα, αλλά, φύσει γιορτινό, μπορεί να είναι ένα μικρό δώρο στον εαυτό σου που το χαίρεσαι μαζί με τη συντροφιά σου.
Διαβάστε τη συνέχεια στο gastronomos.gr