Η Ζέρζοβα, λίγο έξω από το χωριό Μάρκου, σε ένα απίθανο πουθενά στο Μαίναλο Αρκαδίας, μετά από στροφιλίκι που πιπερίζει την εκδρομή, είναι μια σπάνια ταβέρνα, από αυτές που θα θέλαμε να κοσμούν διαχρονικά τα χωριά μας. Σπάνια, γιατί δεν ακολουθεί την πεπατημένη, το μέινστριμ, την ευκολία. Ποιο είναι το μέινστριμ (και) στους χειμωνιάτικους προορισμούς; Φαγητό αθηναϊκής νεοταβέρνας των 90s με λίγο φολκλόρ νερόβραστο ή ζεσταμένο στα μικροκύματα, με πρώτη ύλη «ντόπια» εξ Ολλανδίας, λίγη ρόκα παρμεζάνα, γλυκές σος σε σαγανάκια, σε σαλάτες, σε μαγειρευτά, σε ψητά. Κοψίδια, τζατζίκια, πατάτα τηγανητή – μακάριοι όσοι πετύχετε φρεσκοκομμένη. Άντε και καμιά πίτα χειροποίητη από βαριεστημένα χέρια, άντε και κανα δυο τοπικά προϊόντα ως καρύκευμα στο μενού, για το ξεκάρφωμα. Μη με πείτε αυστηρό, έχουμε δει και έχουμε φάει τέρατα. Αυτά έχει ο εύκολος, πρόχειρος τουρισμός. Πίσω στο θέμα μας: η Ζέρζοβα διαφέρει. Γιατί διαφέρει;
Γιατί ο Γιάννης και η Βαγγελιώ, το εράσμιο ζεύγος που τρέχει το μαγαζί, είναι Αρκάδες περήφανοι και τίμιοι. Εκτρέφουν ζώα, τυροκομούν, καλλιεργούν ζαρζαβατικά και οπωροφόρα, συλλέγουν καρπούς, χόρτα, μανιτάρια και άλλα άγρια καλούδια από τον τόπο τους, παράγουν εν ολίγοις τη συντριπτική πλειονότητα των προϊόντων που μαγειρεύουν. Το farm to table είναι μια πραγματικότητα ευθύς οίκοθεν, είναι η ζωή τους, έτσι μεγάλωσαν, αυτό ξέρουν να κάνουν και να προσφέρουν.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο