Η ιστορία της Αικατερίνης των Μεδίκων, βασίλισσας της Γαλλίας από το 1547 έως το 1559, δεν είχε αίσιο τέλος. Η Αικατερίνη γλίτωσε μεν από τα χειρότερα (δολοφονίες, γκιλοτίνες, δηλητηριάσεις, κ.λπ.), αλλά πέθανε από πλευρίτιδα στα 69 της χρόνια, με την υστεροφημία της να έχει πληγεί ανεπανόρθωτα. Αν και φιλόμουση, ευζωίστρια, λάτρις του καλού φαγητού και χαρακτηρισμένη ως αναμορφώτρια της γαλλικής κουζίνας, έμεινε στην ιστορία ως η «μοχθηρή βασίλισσα Αικατερίνη», ηθική αυτουργός της Σφαγής του Αγίου Βαρθολομαίου [η σφαγή χιλιάδων Γάλλων προτεσταντών (Ουγενότων) από τους καθολικούς στο Παρίσι, ανήμερα της γιορτής του Αγίου Βαρθολομαίου, στις 24 Αυγούστου 1572, διήρκεσε δύο ημέρες στην πρωτεύουσα και επεκτάθηκε στη συνέχεια και στην επαρχία]. Οι προτεστάντες συγγραφείς τη σκιαγράφησαν ως μια ραδιούργα Ιταλίδα που είχε σκοτώσει όλους τους εχθρούς της μονομιάς, κατά το πρότυπο του αυταρχικού μακιαβελικού ηγεμόνα.
Η κοντή βασίλισσα με το μεγάλο στόμα, τα εξογκωμένα μάτια και τα καλοσχηματισμένα χέρια γεννήθηκε στη Φλωρεντία και ήταν κόρη του Λαυρεντίου των Μεδίκων, δούκα του Ουρμπίνο, και της Γαλλίδας αριστοκράτισσας Μαγδαληνής ντε λα Τουρ. Ορφάνεψε όμως σε βρεφική ηλικία και από τους δύο γονείς της. Το 1533 ήταν μια χρονιά-ορόσημο για εκείνη. Μόλις 14 ετών τότε, ταξίδεψε στη Μασσαλία για να παντρευτεί τον δούκα της Ορλεάνης, τον μετέπειτα Ερρίκο Β΄ της Γαλλίας, φορώντας αυτοσχέδια δωδεκάποντα τακούνια.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο