Σε αυτόν εδώ τον τόπο βρίσκει το αληθινό της νόημα η έκφραση «ομορφιά που σου κόβει την ανάσα». Μια καστροπολιτεία όμορφη σαν ψέμα, κρεμασμένη πάνω από το Μυρτώο Πέλαγος. Όσες φορές και να ροβολήσεις στις ρούγες της, δεν τη χορταίνεις ποτέ. Διασχίσαμε το τόμπολο που την ενώνει και τη χωρίζει από τη Λακωνία. Εδώ είναι ένας άλλος κόσμος. Η Μονεμβάσια, η Μονεμβασία, η Μονεμβασιά, η Μονοβάσια, η Μαλβαζία, το Γιβραλτάρ της Ανατολής.
Διαβήκαμε την είσοδο της καστροπολιτείας, μπροστά από το σπίτι του Ρίτσου, εκεί όπου γεννήθηκε μέσα στα τείχη την Πρωτομαγιά του 1909, και διασχίσαμε το κεντρικό, βυζαντινό καλντερίμι. Το ραντεβού μας με τους μάγειρες, όπως και όλα τα ραντεβού της Μονεμβασιάς, ήταν στην κεντρική πλατεία με το κανόνι, μπροστά στην εκκλησία του Ελκομένου Χριστού. Το πασχαλινό μενού θα ήταν εμπνευσμένο από τον Μοριά, από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντά του.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο