Η οινοποιός Ηλιάνα Μαλίχιν δεν έχει κλείσει ακόμη τα 30 κι όμως έχει ήδη καταφέρει μερικά συναρπαστικά πράγματα: να αναβιώσει το Βιδιανό, μια αυτόριζη ρεθυμνιώτικη ποικιλία αμπελιού, να οργανώσει ντόπιους καλλιεργητές και να τους κάνει να στραφούν σε βιολογική αμπελουργία, να αναγεννήσει τους κατεστραμμένους αμπελώνες στις Μέλαμπες μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 2022–κυριολεκτικά μέσα από τις στάχτες τους– και να παλέψει προσωπικά για τον σχεδιασμό ενός πρότυπου συστήματος πυροπροστασίας στους αμπελώνες της περιοχής. Α! Και να παράγει κορυφαία κρασιά!
Η ιστορία της Ηλιάνας είναι συναρπαστική και λίγο πολύ γνωστή στους οινόφιλους. Αν και μεγάλωσε στην Αθήνα, την εγκατέλειψε για να εγκατασταθεί μόνιμα στον τόπο καταγωγής της, τη Λαμπινή Ρεθύμνου, και να ασχοληθεί με την αμπελοκαλλιέργεια και την οινοποιία. Τελειώνοντας τις σπουδές Γεωπονίας στο Ηράκλειο και στο πλαίσιο της διπλωματικής της εργασίας για τις μεταπτυχιακές της σπουδές στην Οινολογία, εκπόνησε μια έρευνα για τις γηγενείς ζύμες της τοπικής ποικιλίας Βιδιανό που ουδέποτε είχαν ταυτοποιηθεί στο παρελθόν. Το ένα έφερε το άλλο και η Ηλιάνα βρέθηκε σε ημιορεινούς και ορεινούς αμπελώνες του Ρεθύμνου, σε υψόμετρο από 640 έως 940 μέτρα, όπου καλλιεργούνται κι άλλες γηγενείς ποικιλίες, όπως το Θραψαθήρι, το Λιάτικο, το Πλυτό, το Μελισσάκι και το Μαυρορωμέικο. Ποικιλίες εγκλιματισμένες στο υψόμετρο, το έδαφος και τις κλιματικές συνθήκες της περιοχής, γερές, ανθεκτικές και παμπάλαιες. Η ίδια στο μεταξύ άρχισε να εργάζεται στα οινοποιία του Αλεξάκη και του Δουλουφάκη στην Κρήτη, ενώ το 2018, σε ηλικία μόλις 25 χρονών, βγάζει στην αγορά το πρώτο της κρασί, το Ρίζες 2, ένα χαρμάνι Βιδιανού από τον Φουρφουρά Ρεθύμνου με Ασύρτικο Σαντορίνης, σε συνεργασία με τον Σπύρο Χρυσό του οινοποιείου Akra Chryssos. Το Ρίζες 2 κάνει αμέσως αίσθηση για την άρτια οινοποίησή του και τη ζηλευτή του ισορροπία. Θέλοντας να αυξήσει την παραγωγή αυτού του κρασιού που ήταν αρχικά περιορισμένη, αναζητά παλιά αμπέλια Βιδιανού και μετά από περιπλάνηση φτάνει στις Μέλαμπες Ρεθύμνου, εκεί όπου έχουν απομείνει λίγα στρέμματα από αυτόριζους αμπελώνες της ποικιλίας. Η έμπνευση για κάτι μοναδικό γεννήθηκε με την πρώτη ματιά που έριξε στα αμπέλια και κατάλαβε τη δυναμική τους. «Μόλις έφτασα στο σημείο που μου υπέδειξαν κατάλαβα ότι εδώ πρέπει να γίνει κάτι άλλο, μοναδικό. Έμπνευση με την πρώτη ματιά», θυμάται.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο
