Αχ, αυτά τα παλιά φαγιά, τα αποκρυσταλλωμένα, τα πάγια, αυτά που μάθαμε ευθύς οίκοθεν, τότε που σχηματιζόταν το προσωπικό μας λεξιλόγιο γεύσεων. Φαγητά-θεία μυστήρια. Αυτές οι παιδικές γεύσεις δημιουργούν πρότυπο καθοριστικό και κάθε άλλη εκδοχή τη σνομπάρουμε ως ιερόσυλη παρερμηνεία. Εν ολίγοις: σαν τις πατάτες με αυγά της μαμάς μου δεν υπάρχουν.
Η Μαίρη, η μαμά μου, τις πατάτες με αυγά τις κάνει μελάτες, ζουμερές. Σαν αυγά σκραμπλ με τις πατάτες να έχουν πιει λίγο από το αυγό, να ’ναι τρυφερές, και το υπόλοιπο αυγό να το βλέπεις σε λευκές και κίτρινες κορδέλες εδώ κι εκεί. Μια γλύκα είναι αυτό το φαγητό.
Διαβάστε την συνέχεια στον Γαστρονόμο
