Πότε θα κάνει ξαστεριά;

Έχουμε οι Έλληνες τα ζαχαροπλαστεία που μας αξίζουν;

1' 54" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δεκατρία χρόνια ασχολούμαι με τη γλυκιά πλευρά της γαστρονομίας ως δημοσιογράφος στον «Γαστρονόμο» και στις «Γλυκές Αλχημείες». Το γλυκό έγινε η ειδικότητά μου. Είχε προηγηθεί το «αγροτικό» μου σε εταιρεία εκθέσεων αρτοποιίας και ζαχαροπλαστικής και αυτή η περίοδος ήταν αποκαλυπτική για ό,τι συμβαίνει σε αυτούς τους χώρους, πόσο τους έχουν αλώσει οι έτοιμες λύσεις και τα μείγματα. Έκτοτε έγινα καχύποπτη όπου έβλεπα μεγάλη γκάμα προϊόντων και χαμηλές τιμές. Ένα πράγμα μπορούσε να σημαίνει: φασόν παραγωγή με χαμηλό κόστος.

Το καλό γλυκό είναι κατά κανόνα πιο ακριβό, γιατί οι καλές πρώτες ύλες κοστίζουν και όποιος έχει δοκιμάσει να φτιάξει μια τούρτα μόνος του στο σπίτι το ξέρει. Το ζήτημα είναι αν θεωρούμε ότι αξίζει τα λεφτά του. Εκεί είναι το πρόβλημα και ο λόγος που δεν έχουμε τα ζαχαροπλαστεία που μας αξίζουν. Έχουμε μάθει να ικανοποιούμαστε με κάκιστης ποιότητας ανέμπνευστα παρασκευάσματα. Μια συζήτηση που είχα πρόσφατα με ιδιοκτήτρια ζαχαροπλαστείου με καταρράκωσε. Αφού με πληροφόρησε ότι κάνουν συνεχώς σεμινάρια (εννοούσε τα σεμινάρια των εταιρειών που εισάγουν τα μείγματα), με διαβεβαίωσε ότι στο ζαχαροπλαστείο τους δεν θα μπει ποτέ κάτι που δεν ταιριάζει στο κριτήριο του Έλληνα. Αν τα γλυκά που μας ταιριάζουν είναι αυτά που δοκίμασα εκεί, τότε ειλικρινά είμαστε σε πολύ χειρότερη θέση από αυτή που νόμιζα. 

Και ερχόμαστε στο σήμερα. Δειλά δειλά κάτι δείχνει να αλλάζει. Νέοι ταλαντούχοι pastry chefs και επιχειρηματίες τολμούν να επενδύσουν στο καλό γλυκό. Το Ourse στη Γλυφάδα με τον Σπύρο Πεδιαδιτάκη, το Dimitris Economides στο Ψυχικό, το Σουit του Μπάμπη Ζιντίλη στο Παλαιό Φάληρο, το Bon Bon Fait Maison του Κρίτωνα-Μηνά Πουλή στο Σύνταγμα έρχονται να προστεθούν δίπλα σε πιο «θεσμικά» ζαχαροπλαστεία, όπως το Sweet Alchemy, η Μέλισσα, ο Ασημακόπουλος… Αλλά και ο Μανώλης Στήθος και ο Αντώνης Σελέκος, ζαχαροπλάστες στο μισελενάτο εστιατόριο Funky Gourmet, όσο αυτό παραμένει κλειστό δεν έμειναν άπραγοι· ο πρώτος δουλεύει στο εργαστήριο του Στέλιου Παρλιάρου και παράλληλα επιμελείται το μενού στο ζαχαροπλαστείο Κοκάκιας και ο δεύτερος μας συστήθηκε μέσα στις γιορτές με το έξοχο Panettone του, το οποίο έκανε ο ίδιος ντελίβερι. 

Δεν ξέρω αν είμαστε στην αυγή μιας νέας εποχής για τα ελληνικά ζαχαροπλαστεία. Σίγουρα υπάρχει ένα ανεκμετάλλευτο ανθρώπινο κεφάλαιο από νέα παιδιά που έχουν κάνει τη γύρα τους σε ξενοδοχεία και εστιατόρια και έχουν το ταλέντο και την όρεξη να υπηρετήσουν έναν άλλο δρόμο. Εμείς θα μείνουμε στην πάστα ποντικάκι;■

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή