Νεφέλη, πώς μοιάζει ο κόσμος σου; Είμαι γέννημα-θρέμμα Παγκρατιώτισσα. Ο μπαμπάς μου ήταν μανιακός με τη μουσική, μάζευε στο σπίτι σπάνια βινύλια, περίεργα CD και μου κόλλησε γρήγορα το μικρόβιο του τραγουδιού. Θυμάμαι, μικρή, έπαιρνα κρυφά το Mp3 του μεγάλου μου αδελφού και άκουγα ό,τι μουσική μπορείς να φανταστείς, από Iron Maiden και Guns N’ Roses μέχρι Σαββόπουλο, Αλεξίου, Αντώνη Απέργη, πολλά δημοτικά και τζαζ. Πολλή τζαζ. Το όνειρό μου ήταν να γίνω σταρ της τζαζ. Ακόμα είναι. Κάθε φορά που έλεγα ότι θέλω να γίνω τραγουδίστρια, οι φίλοι μου με έλεγαν ψωνάρα, αλλά δεν άκουγα. Πρέπει να έχω γυρίσει όλα τα σχολικά φεστιβάλ που υπάρχουν. Στα 18, σε ένα μάθημα φωνητικής με την Έλλη Πασπαλά τραγούδησα για πρώτη φορά με έναν τρόπο που ούτε εγώ δεν πίστευα ότι μπορούσα να πετύχω, πήρα το λεωφορείο, πήγα σπίτι, έβαλα τα κλάματα και είπα από μέσα μου: «OΚ, το έχεις, προχώρα». Πέρασα στη Νομική και πήγα πρώτο καλοκαίρι διακοπές μόνη μου στη Δονούσα, ελεύθερο κάμπινγκ. Όταν το κινητό μου έπιασε σήμα, είδα ότι μου ’χε στείλει μήνυμα ο Βασίλης Καζούλης στο Facebook. Τρελάθηκα. Έλεγε ότι του άρεσε πολύ μια διασκευή των Beatles που είχα ανεβάσει (ο Καζούλης είναι «Μπιτλομανής») και κάπως έτσι με πήρε να τραγουδάω μαζί του. Σε μια φιλανθρωπική συναυλία που κάναμε αργότερα γνώρισα τον Φοίβο Δεληβοριά ή μάλλον με γνώρισε εκείνος. Εγώ ήμουν «άρρωστη» μαζί του από μικρή, είχα πάει σε όλες του τις συναυλίες, είχα σχεδόν εμμονή. Ένα βράδυ, μου τηλεφώνησε και ήταν σαν να με ζήτησε σε γάμο. Ήθελε να ανέβουμε μαζί τα σκαλιά της αγγλικανικής εκκλησίας για τα Church Sessions. Από τότε είμαστε οικογένεια. Φέτος θα είμαι πέμπτη χρονιά στην Ταράτσα του. Έχουμε ζήσει τα πάντα μαζί. Αν υπάρχει μία λέξη για να τον χαρακτηρίσω, αυτή είναι η οικειότητα. Του αρέσει να μοιράζεται τα πάντα με τους δικούς του. Μπορεί να με πάρει στις τρεις το πρωί και να μου πει: «Έγραψα αυτό το τραγούδι, θες να το ακούσεις;». Κάπως έτσι, αβίαστα, προέκυψαν τα κομμάτια που μου έγραψε για τον πρώτο μου δίσκο. Το πιο αγαπημένο μου είναι Ο κόσμος σου, που έχει ήδη αγαπηθεί πολύ και έδωσε και τον τίτλο στο άλμπουμ. Όταν το άκουσα, έγινα χώμα, όπως και όλα τα άλλα κομμάτια, τα οποία ξεχώρισα ως προς τις συνέπειες που είχαν στην ψυχολογία μου. Είναι σαν να πονάει η ψυχούλα μου την ώρα που τα λέω. Σκέψου μια διαδρομή στον πολύ σύνθετο εαυτό μου. Ξεκινά από ένα τσα τσα, πηγαίνει σε ένα λαϊκό, μετά σε παραδοσιακό, μπλουζ… Η μουσική μου είναι σαν εμένα, περιπετειώδης.
Πες μου κάτι περιπετειώδες που έκανες πρόσφατα. Πήγα για οδήγηση με χαλασμένο συμπλέκτη. Κοίτα, οι μέρες μου θέλω να είναι γεμάτες, να συμβαίνει κάτι, να μην τις αφήνω αχρησιμοποίητες. Έχω το άγχος των 25. Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να είσαι νέος; Σε αμφισβητούν όλοι και ταυτόχρονα αμφισβητείς κι εσύ τον εαυτό σου για τα πάντα. Άσε που ζούμε και μια άλλου τύπου πανδημία, την πανδημία της μοναξιάς. Τα social μας έχουν απομακρύνει, γι’ αυτό δεν τα πολυσυμπαθώ. Δεν λέω, κάνουν καλό. Σήμερα, αν σε αγαπήσει το διαδίκτυο, έχεις τελειώσει. Άσε που σου δίνει μια αυτονομία δράσης. Εγώ όμως δεν έχω το κουράγιο αυτής της έκθεσης. Να σκεφτείς ότι ο πατέρας μου με παίρνει και με ενημερώνει για τα views των τραγουδιών. Είναι ο μεγαλύτερος φαν μου. Εγώ δεν ασχολούμαι. Αν ελπίζω σε κάτι για το μέλλον, είναι ο κόσμος να μάθει να λέει απέξω τα τραγούδια μου. Α, και να τραγουδήσω με την Ελένη Βιτάλη.
INFO
Ο πρώτος δίσκος της Νεφέλης Φασούλη με τίτλο Ο κόσμος σου, σε μουσική και στίχους του Φοίβου Δεληβοριά, κυκλοφορεί στις 11/6 από τη United We Fly. Από 10/6 και κάθε Πέμπτη θα βρίσκεται στην Ταράτσα του Φοίβου στο θερινό Άλσος.