Σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης, σε μια γκαλερί, σε μια μονοκατοικία βγαλμένη από τα ’60s ή σε έναν κήπο δίπλα στη θάλασσα στον Άλιμο; Η τοποθεσία διαφέρει κάθε φορά. Οι οικοδεσπότες μπορεί να ανοίξουν την πόρτα ντυμένοι κάζουαλ ή έτοιμοι για τα Όσκαρ. Οι καλεσμένοι είναι συνήθως άγνωστοι μεταξύ τους. Στο τραπέζι ή στον μπουφέ μπορεί να συναντήσεις από μεσογειακά πιάτα και πλατό τυριών μέχρι ψητή κολοκύθα με αφρό κολοκύθας, kombu και γύρη ή επιδόρπια αλά Τζάκσον Πόλοκ, που τρώγονται κατευθείαν από το τραπέζι. Σχεδόν σίγουρα, πάντως, θα υπάρχουν αναμμένα κεριά. Ίσως κάποιος να παίζει ζωντανή μουσική ή μεταξύ πρώτου και δεύτερου πιάτου να εμφανιστούν ημίγυμνα μοντέλα και οι καλεσμένοι να δοκιμάσουν λίγο ελεύθερο σχέδιο πίνοντας κρασί, γελώντας κάπως αμήχανα και κάνοντας νέες γνωριμίες. Μεγάλα τραπέζια ή αλλιώς supper clubs (λέσχες δείπνου) οργανώνονται όλο και πιο συχνά στην Αθήνα, με σκοπό να προσφέρουν όχι μόνο φαγητό, αλλά και μια διαφορετική εμπειρία που ενθαρρύνει την κοινωνικότητα ή και το φλερτ.
Ηλιούπολη, κέντρο και αλλού
«Είναι μια νέα μορφή εξόδου για τους Αθηναίους», λέει ο Χρήστος Ελευθεριάδης, που διοργανώνει τις βραδιές φαγητού με τίτλο Καλός Αέρας.
Η έμπνευσή του για να ξεκινήσει ήταν οι παιδικές του αναμνήσεις από τα μεγάλα τραπέζια σε σπίτια συγγενών και οικογενειακών φίλων, αλλά και οι εμπειρίες του από τη Λατινική Αμερική, όπως τα κουβανέζικα παλαδάρ. «Όταν ήμουν μικρός, σχεδόν κάθε μέρα της εβδομάδας ήμασταν αλλού καλεσμένοι οικογενειακώς. Αυτή τη συνήθεια, που έχει σχεδόν χαθεί τα τελευταία χρόνια, ήθελα να ξαναξεκινήσω». Στη δική του περίπτωση, η βάση για τα τραπεζώματα είναι σταθερή: μια όμορφη μονοκατοικία του ’50 στην Ηλιούπολη. Οι υποψήφιοι καλεσμένοι δηλώνουν συμμετοχή με μήνυμα στα social media του Καλού Αέρα και φτάνουν στο σπίτι του Χρήστου, ξέροντας μόνο στο περίπου τι να περιμένουν. Ο Χρήστος μαγειρεύει ό,τι έχει όρεξη, συνήθως με υλικά της εποχής.
Όταν ο καιρός το επιτρέπει, σερβίρει στο μπαλκόνι με τις φερ φορζέ και τη θέα στον κήπο, ενώ τον υπόλοιπο καιρό το σαλόνι, που από άποψη διακόσμησης μοιάζει να βγήκε από κάποια προηγούμενη δεκαετία, φιλοξενεί την ετερόκλητη παρέα που έχει μαζευτεί για να φάει από αργεντίνικες σπεσιαλιτέ μέχρι αρνί στη γάστρα με γαμοπίλαφο.
Σε αντίθεση με τον Καλό Αέρα, το Πούλμαν, όπως φαίνεται και από το όνομά του, μετακινείται σε διαφορετικούς χώρους κάθε φορά. Οι περισσότεροι καλεσμένοι, όπως οι επιβάτες ενός λεωφορείου, δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις, αφού σκουντήξουν αγκώνες καθισμένοι στο ίδιο τραπέζι και τελειώσουν με το δείπνο τους, θα ανταλλάξουν τηλέφωνα ή handles στα social media. Βοηθάνε βέβαια και οι οικοδεσπότες, ο επαγγελματίας μάγειρας Κώστας Παρδάλης και η αρχιτέκτονας και ενθουσιώδης λάτρης του φαγητού Χρύσα Πετροχείλου. «Μεγάλωσα σε σπίτι χωρίς τραπεζαρία, αλλά πάντα ήθελα να καλώ κόσμο σπίτι και να τρώμε μαζί», λέει η Χρύσα. Με χιούμορ, αναμμένα κεριά, ινσταγκραμική art de la table, ακόμα και με μενού ζωγραφισμένα στο χέρι, προσπαθεί να κάνει τους καλεσμένους στο Πούλμαν να νιώσουν άνετα και σαν στο σπίτι τους. Ο τόπος συνάντησης μπορεί να είναι τα δικά τους σπίτια ή σπίτια φίλων, εργαστήρια κεραμικής ή μαγειρεία. Καθώς ο Κώστας ασχολείται και επαγγελματικά με τη μαγειρική, όσα ετοιμάζει στην κουζίνα έχουν πιο γαστρονομικό προφίλ και συχνά περιλαμβάνουν σύνθετες παρασκευές, χωρίς αυτό να επηρεάζει τη χαλαρή ατμόσφαιρα.
Λίγο γυμνό για να σπάσει ο πάγος;
Η Καβίτα Χάρλεϊ μεγάλωσε στην Καλιφόρνια, έχει ζήσει στο Βερολίνο, στη Σικελία και πριν από ενάμιση χρόνο μετακόμισε στην Αθήνα. Σύντομα ξεκίνησε ένα supper club που το ονόμασε Paradiso. «Όταν ζούσα στο Βερολίνο, μου άρεσε που έβλεπα πολλούς να καλούν κόσμο στο σπίτι για δείπνο. Δεν το είχα συνηθίσει, καθώς στην Αμερική βγαίναμε μόνο σε εστιατόρια. Έτσι, ξεκίνησα και εγώ να καλώ κόσμο στο σπίτι και να μαγειρεύω», εξηγεί η ίδια. «Με επίκεντρο ένα τραπέζι, προσπαθώ ουσιαστικά να δημιουργήσω ζεστές στιγμές οικειότητας και να συνδυάζω όποτε μπορώ το φαγητό με τέχνη, ντιζάιν και αρχιτεκτονική. Τα τραπέζια και οι κουζίνες είναι διαφορετικές κάθε φορά. Έχουν υπάρξει περιπτώσεις που έχω μαγειρέψει και στη φύση. Οι καλεσμένοι, μέχρι λίγο πριν από το event, δεν ξέρουν ακριβώς πού θα πάνε ή τι να περιμένουν και θεωρώ ότι εκτιμούν αυτό το στοιχείο της έκπληξης». Μέχρι σήμερα έχει κάνει τραπέζια στο σπίτι της, σε γκαλερί φίλων, αλλά και σε σπίτια αγνώστων: «Οι ενδιαφερόμενοι στέλνουν μηνύματα στο Instagram και τους οργανώνω σε ομάδες σε διάφορες ημερομηνίες. Κάποιες φορές ρωτάω αν κάποιος θέλει να φιλοξενήσει το event στον δικό του χώρο. Συνεργαζόμαστε δηλαδή».
Το τελευταίο Paradiso πραγματοποιήθηκε στον εντυπωσιακό πρώην βιομηχανικό χώρο του 10 AM lofts. Εκεί, εκτός από τον μπουφέ με τα αναμμένα κεριά, τα λευκά τραπεζομάντιλα και τα παλιά ασημικά, η Καβίτα είχε ετοιμάσει για τους καλεσμένους άλλη μια δραστηριότητα για να σπάσει ο πάγος: ελεύθερο σχέδιο με ημίγυμνα μοντέλα. Από το τραπέζι, οι είκοσι καλεσμένοι, που συναντιούνταν για πρώτη φορά, κάποια στιγμή μετακινήθηκαν στην άλλη πλευρά του δωματίου και άφησαν για λίγο τα ποτήρια με το κρασί στο πάτωμα για να πιάσουν κάρβουνο, μολύβια και χαρτί όσο τα μοντέλα άλλαζαν πόζες. «Δεν μας ενδιαφέρει να κάνουμε κάτι τέλειο», σχολιάζει η Καβίτα, αναφερόμενη τόσο στα σχέδια όσο και στο δείπνο στο σύνολό του. «Έρχεσαι με αίσθηση του χιούμορ, πίνεις, κάνεις γνωριμίες. Ο κόσμος φεύγοντας χαιρετιέται με αγκαλιές», λέει.