O καιρός γλυκαίνει, καινούργια, δυναμικά wine bars ανοίγουν, εμπλουτίζοντας το οινικό τοπίο της πόλης με νέο υλικό. Δεν θέλει και πολύ να δώσεις ραντεβού με την παρέα σου για ένα ποτήρι κρασί μεσοβδόμαδα μετά τη δουλειά ή ένα σαββατόβραδο. Με χαλαρή ατμόσφαιρα, χάζι στην περαντζάδα –κάπως έτυχε κι όλα άνοιξαν σε πεζόδρομους– και διαφορετικές ιδέες για τσιμπολόγημα ή φαγητό φαγητό, τα νέα στέκια δηλώνουν πρόθυμα να σε πλοηγήσουν ανάμεσα σε καθιερωμένους και πιο άγνωστους μικρούς ντόπιους παραγωγούς, γνώριμες και πιο σπάνιες ποικιλίες από τον ελληνικό ή τον παγκόσμιο αμπελώνα, κρασιά φυσικά ή ήπιας οινοποίησης. Να μεταδώσουν την αγάπη τους για όσα βγάζει το αμπέλι. Να βρουν τι σου αρέσει. Να σου γνωρίσουν και κάτι ακόμη.
Στο ασυνήθιστο Dear Manouka στο Παγκράτι
Βλέποντας το παγκρατιώτικο νεοκλασικό του 1890 που στεγάζει το «αδερφάκι» του Manouka της Ερμού, δεν φαντάζεσαι ότι μπαίνοντας θα βρεθείς σε έναν χώρο σε αποχρώσεις του πορτοκαλί και του ροζ, τυλιγμένο με ταπετσαρίες με ελάφια. Το περίγραμμα του κεφαλιού ενός ελαφιού φωτίζει το ταβάνι. Τα ελληνικά και τα διεθνή κρασιά του Dear Manouka έχει επιλέξει ο Σωκράτης Βρακάς, στο κελάρι κρύβονται και κάποιες δυσεύρετες ετικέτες που δεν θα δεις στη λίστα, ενώ τα πιάτα του σεφ Στάθη Χρηστίδη, τα οποία παίζουν στο αγαπημένο του «τερέν» –ένα εξωτικό-μεσογειακό fusion–, όπως το φαγκρί σασίμι με ψητή ντομάτα και ponzu με ψητό κρεμμύδι, τα bao buns με κατσίκι, γλυκοπικάντικη σάλτσα με ταμάρινδο και πίκλες, τα udon noodles με αχινό και όχι μόνο, μπορείς να τα συνδυάσεις και με κοκτέιλ. Τα τραπέζια στο παιχνιδιάρικο, μονοχρωματικό (σχεδόν), σαν να το βλέπεις μέσα από φωτογραφικό φίλτρο, εσωτερικό, το οποίο φέρει την υπογραφή της Studiomateriality, θα συμπληρώσουν κάποια στον ήσυχο πεζόδρομο. Και στο μέλλον ένα ακόμη, μοναστηριακό, στην ταράτσα, όπου όπως λέει ο δημιουργός του wine bar-restaurant Μάνος Στρατάκης, θα φτιάξουν κι ένα μποστάνι με λαχανικά και μυριστικά που θα χρησιμοποιούν στην κουζίνα. Α.Σ.
Στους Γάλλους, στα πομολάδικα
Το σημείο σε κερδίζει με το «καλησπέρα σας». Θεωρητικά, τα πόμολα και τα κουρτινόξυλα δεν είναι ό,τι πιο γοητευτικό, αλλά αυτή η –κάπως περίεργη– εξειδίκευση της οδού Βύσσης, που συγκεντρώνει κυρίως πομολάδικα και μαγαζιά με είδη κιγκαλερίας, έχει κάτι από τον πυρήνα του αθηναϊκού κέντρου. Εκεί, ανάμεσα στα μαγαζιά που δεν προσέχεις ιδιαίτερα μέχρι να πέσεις στην ανάγκη τους, δύο Γάλλοι, o Rafael Wallon-Brownstone και ο Τhomas Brengou, μαζί με τον Έλληνα σεφ Σταύρο Χρυσαφίδη, άνοιξαν πριν από λίγες ημέρες το Wine is Fine. Το φρέσκο wine bar με την τριγωνική πρόσοψη και τις μεγάλες τζαμαρίες, προστατευμένο μέσα σ’ αυτή την πτυχή του παλιού προσώπου της πόλης, μαζεύει ήλιο και φως νωρίς το απόγευμα, την ώρα δηλαδή που ανοίγει και αρχίζει να βάζει τα πρώτα ποτήρια με δροσερά κρασιά, ενώ όσο προχωράει το βράδυ παρακολουθεί από προνομιούχα θέση την κίνηση του δρόμου. Οι επιρροές του έρχονται από τις παριζιάνικες caves à manger, σαν την Buvette, που καθιέρωσαν ένα νέο είδος εξόδου στη γαλλική πρωτεύουσα: κάζουαλ, χωρίς ανάγκη για κρατήσεις, με ενδιαφέροντα κρασιά, μικρά, απλά πιάτα και προσιτές τιμές. Πάνω από τα λευκά, πλισέ τραπεζομάντιλα τσουγκρίζουμε ποτήρια με φυσικά κρασιά, ως επί το πλείστον από την Ελλάδα και τη Γαλλία, τσιμπολογώντας ψωμί με βούτυρο, σπιτικό χοιρινό πατέ, πατατοσαλάτα με ρέγκα, σπαγκέτι με αυγοτάραχο ή σκορδάτα μανιτάρια σοτέ. Γ.Π.
Ένα wine bar με τρεις σομελιέ
Στην Ηρακλειδών, που όλο και αποκτά νέους ενοίκους, τρεις οινοχόοι, ο Βαγγέλης Ράγγος, o Λάμπρος Σιαφάκας και ο Δημήτρης Μπαλανίκας, έστησαν πριν από λίγο καιρό το Lost Roots. Ήδη πολλοί τρωγοπίνουν στο μπαρ, στα τραπέζια και στον πάγκο-παράθυρο από όπου χαζεύεις τα πηγαινέλα του πεζόδρομου του Θησείου. Ο κατάλογος, ο οποίος θα αλλάζει συχνά, έχει καμιά εικοσιπενταριά προτάσεις, ντόπιες και ξένες, όλες και σε ποτήρι, στη γυάλινη κάβα όμως βλέπεις όλη τη συλλογή, γύρω στις 180 ετικέτες, τακτοποιημένη κατά τόπους. Η τριάδα είναι παραπάνω από πρόθυμη να σε πλοηγήσει σε στιλ και τερουάρ, ενώ αγαπά ιδιαίτερα και τα φυσικής οινοποίησης, ήπιων παρεμβάσεων και βιοδυναμικά κρασιά. Όσο για το φαγητό, είναι πολυσυλλεκτικό. Μουχαμάρα (πικάντικη σάλτσα/ντιπ πιπεριάς) με μελάσα, σουμάκ, τραγανή ροβίτσα και σουσάμι, πλατό με τυριά και αλλαντικά, ξεψαχνισμένο χοιρινό με σάλτσα μπάρμπεκιου ή φρέσκα ζυμαρικά aglio olio συνοδεύουν το κρασί, που βάζει την πινελιά του εδώ κι εκεί, από τα περιοδικά που μπορείς να ξεφυλλίσεις περιμένοντας την παρέα σου μέχρι τη σειρά από φιάλες που κρέμονται από υφασμάτινους ιμάντες πάνω από την κουζίνα και μοιάζουν με οινικό installation. Α.Σ.
Το τερουάρ του Χαλανδρίου
Νεγκόσκα από τη Γουμένισσα ή Λημνιώνα από τον Τύρναβο; Κεφαλονίτικη Ρομπόλα ή Ξυνιστέρι από την Κύπρο; Οι ελληνικές ποικιλίες έχουν τον πρώτο λόγο στο Terroirist, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στο ολοκαίνουργιο wine bar του Χαλανδρίου δεν εκπροσωπείται και ο διεθνής αμπελώνας. Οι Δημοσθένης και Γιάννης Γεωργίου (Penny Lane, 9Βήτα Home Bar) μαζί με τον Δαμιανό Ασημένιο βρήκαν μια παλιά μονοκατοικία του ’60 στον πεζόδρομο της Θουκυδίδου και προχώρησαν στην αναπαλαίωσή της, ώστε να στεγάσουν εκεί το νέο τους εγχείρημα. Η Χρύσα Γιατρά επιμελήθηκε τον κατάλογο, που περιλαμβάνει περισσότερες από 80 ετικέτες –40 από τις οποίες μπορεί να δοκιμάσει κανείς και σε ποτήρι– και ξεχωριστές κατηγορίες με orange, αφρώδη αλλά και ενισχυμένα κρασιά. Ανάλογα με την όρεξη, όλα αυτά συνοδεύονται είτε με ελληνικά και γαλλικά τυριά (από Σαν Μιχάλη ωρίμανσης 120 ημερών μέχρι απαστερίωτο Morbier) και ιδιαίτερα αλλαντικά είτε με ένα από τα δεκαέξι πιάτα που υπογράφει ο σεφ Άγγελος Λάντος, όπως η καπνιστή πέστροφα, που συνοδεύεται από ταραμοσαλάτα με μελάνι σουπιάς, ντομάτα και τηγανητή κάππαρη, ή ο τραχανάς ζέας με κεφτεδάκια κοτόπουλου και αρσενικό Νάξου. Γ.Π.
☛ Info
→ Wine is Fine, Βύσσης 6, Μοναστηράκι, τηλ. 210-3230304
→ Dear Manouka, Ηρώνδα 8, Παγκράτι, τηλ. 210-7293628
→ Lost Roots, Ηρακλειδών 30, Θησείο, τηλ. 210-3457644
→ Terroirist, Θουκυδίδου 12, Χαλάνδρι, τηλ. 216-0046388