Σαράντα χρόνια πριν, ο ευφυής και ιδιαίτερα βλάσφημος για την εποχή του αξέχαστος κωμικός Χάρρυ Κλυνν είχε ηχογραφήσει ένα φανταστικό διάγγελμα ενός όχι και τόσο φανταστικού πολιτικού από τον προεκλογικό άμβωνα. Το διάγγελμα διαρκούσε κάμποσα λεπτά, αλλά είχε μόνο μία λέξη: «Θα». Τα χρόνια πέρασαν, ο πολιτικός λόγος μεταλλάχτηκε σημαντικά, αλλά η ουσία του παρέμεινε η ίδια: πολλά «θα», ισάριθμες ελπίδες, όλες φρούδες.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο, το Ελεγκτικό Συνέδριο, ένα από τα τρία ανώτατα ελληνικά δικαστήρια, επιφορτισμένο με τον έλεγχο των δαπανών του κράτους (τόσο των δημοσίων οργανισμών όσο και της τοπικής αυτοδιοίκησης) παρέδωσε στην κυβέρνηση μια παραγγελθείσα έκθεση για το κατά πόσο εφαρμόζεται η νομοθεσία για την ευζωία των αδέσποτων ζώων στην Ελλάδα. Αν μαντέψατε ότι το πόρισμα είναι αποκαρδιωτικό, κάνατε bingo!
Οι έλεγχοι στα τρία –πρώην και νυν– αρμόδια υπουργεία Εσωτερικών, Αγροτικής Ανάπτυξης και Ψηφιακής Διακυβέρνησης, όπως και σε τυχαίους δήμους της χώρας, διαπίστωσαν ότι:
- Τα χρήματα που έχουν χορηγηθεί μέσα από τα προγράμματα «Φιλόδημος» και «Άργος» δεν έχουν αξιοποιηθεί. Αυτό στην καλύτερη περίπτωση σημαίνει ότι δεν έχουν απορροφηθεί τα σχετικά κονδύλια. Στη χειρότερη, ότι δαπανήθηκαν αλλού.
- Η περίφημη ψηφιακή ταυτοποίηση και καταγραφή των αδέσποτων στη βάση δεδομένων του υπουργείου δεν προχώρησε.
- Οι δήμοι κωλυσιεργούν ή αδιαφορούν για τις υποχρεώσεις τους σχετικά με την περισυλλογή, την περίθαλψη και την προώθηση για φιλοξενία των αδέσποτων ζώων που τους ανήκουν.
- Στα διαδημοτικά και δημοτικά καταφύγια επικρατεί ένα χάος, με υπεράριθμα ζώα, άθλιες συνθήκες διαβίωσης και κάκιστη οργάνωση.
- Η υπεσχημένη –και προβλεπόμενη από τη νέα νομοθεσία– στελέχωση του Τμήματος Προστασίας Ζώων Συντροφιάς με κατάλληλα εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό στο Υπουργείο Εσωτερικών δεν έχει καν ξεκινήσει.
- Το Εθνικό Μητρώο Ζώων Συντροφιάς δεν έχει υλοποιηθεί.
Με μια φράση, ότι δύο χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου 4830/21 και 83 εκατομμύρια ευρώ αργότερα δεν έχει γίνει τίποτα. Η διατύπωση είναι πιο ήπια από τη δική μου, οργίλη διαπίστωση, αλλά το νόημα είναι το ίδιο.
Έχει γίνει αυτό που δαιμονίως ψυχανεμίστηκε ο Χάρρυ Κλυνν τέσσερις δεκαετίες πριν. Ακούσαμε τις υποσχέσεις, αδιαφορήσαμε για τις υλοποιήσεις, φρίττουμε με το αποτέλεσμα. Η Ιστορία που επαναλαμβάνεται ως φάρσα στην πιο ατόφια εφαρμογή της.
Νομίζω πως ήταν ο πολλάκις πρωθυπουργός της Ελλάδας Παναγιώτης Κανελλόπουλος που είχε πει το χιλιοακουσμένο πλέον απόφθεγμα «δεν χρειαζόμαστε άλλους νόμους· μόνο έναν που να επιβάλει όλους τους υπόλοιπους». Και νομίζω ότι εν τέλει έκανε λάθος.
Πολίτες χρειαζόμαστε. Ενεργούς πολίτες που να επιβάλλουν στους πολιτικούς να εφαρμόζουν τη νομοθεσία που ψηφίζουν. Ακούγεται –και είναι– πολύ πιο περίπλοκο από το κλισέ του «ενός μαγικού νόμου» που θα καθαρίσει για όλους μας. Και γι’ αυτό δεν το βλέπω να συμβαίνει. Τουλάχιστον όχι όσο η κοινωνία μας θα κινείται προς το μέλλον με αμέτρητες επιθυμίες, άλλα τόσα ουτοπικά «θα» και τη μνήμη ενός χρυσόψαρου.