Από πολύ νωρίς, από τότε δηλαδή που ο άνθρωπος αποφάσισε να συμβιώσει με τα ζώα, τα οποία αργότερα θα γίνονταν κατοικίδια και οικόσιτα, η φιλοπεριέργεια και η ανάγκη να ερμηνεύουμε τα πάντα γύρω μας υπό το πρίσμα ενός βιολογικού ντετερμινισμού, μας ώθησε στην αναζήτηση των αιτιών για τη συμπεριφορά τους.
Μερικές από τις εξηγήσεις που δώσαμε ήταν εντελώς αυθαίρετες· άλλες πάλι μεταβάλλονταν διαρκώς, ακολουθώντας τις σύγχρονες παρατηρήσεις και την εμβάθυνση της γνώσης μας σχετικά με την ψυχοσύνθεση των ζώων, για τα οποία κάποτε πιστεύαμε (με την ενθάρρυνση της φιλοσοφικής σκέψης, βεβαίως βεβαίως!) ότι δεν ήταν τίποτε παραπάνω από ζωντανά «αυτόματα».
Σήμερα, γνωρίζουμε απείρως περισσότερα από αυτά που ξέραμε όταν ξεκινήσαμε να μελετάμε σοβαρά τη «διαγωγή» των ζώων. Και αυτό το λέω προς υπεράσπισιν της Επιστήμης, με το “Ε” κεφαλαίο, γιατί, απ’ ό,τι φαίνεται, εξακολουθούμε να μαντεύουμε τα περισσότερα, σε ό,τι αφορά τις γάτες…
Με ρώτησαν και έψαξα να βρω, τι έχει να πει η Επιστήμη, για τις γάτες που δαγκώνουν. Δαγκώνουν όλες οι γάτες; Ναι, στον βαθμό που χρησιμοποιούν το στόμα και τη γλώσσα τους ως αισθητήριο όργανο εξερεύνησης του περιβάλλοντος.
Οι περισσότερες, πολύ γρήγορα ανακαλύπτουν ότι τα υπόλοιπα αισθητήρια, όπως τα μουστάκια και οι νευρικές απολήξεις στα άκρα είναι πολύ πιο διακριτικοί σένσορες και σταματάνε το δάγκωμα, κάπου εκεί, στο κατώφλι της ενηλικίωσης. Μερικές όμως εξακολουθούν να δαγκώνουν. Κάποιες, δυνατά και ανελέητα. Και όχι μόνο «για παιχνίδι».
Και οι λόγοι είναι επτά· σαν τις θανάσιμες αμαρτίες της Καθολικής Εκκλησίας ή σαν τα Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου, αν είστε τόσο ακραιφνής γατολάτρης που δε σας πειράζει να ματώνετε κάθε λίγο, στην επαφή με το λατρεμένο σας κατοικίδιο.
> Από αγάπη. Οι αγαπησιάρικες δαγκωνιές, βέβαια, περιέχουν κάμποσο κρυμμένο πάθος αλλά όχι βία. Ούτε πρόθεση πρόκλησης πόνου. Αλλά αφού την συμπεριλαμβάνουν οι ειδικοί στην ταξινόμηση, ας τις βάλουμε κι εμείς, πρώτες πρώτες για να φεύγουν από τη μέση…
> Από αντίδραση στον πόνο. Τον οποίο μπορεί να προκαλείτε εσείς, αν ξεφύγετε λιγάκι στο παιχνίδι, ξεχνώντας ότι οι γάτες, έχουν μεν εννέα ζωές, αλλά καμία διάθεση να τις εξαντλήσουν επειδή εσείς (ή τα παιδιά σας, συνηθέστερα) μπερδέψατε τη γάτα με εκείνο το αντιστρές μπαλάκι που μπορείτε να ζουλάτε και να ζουλάτε μέχρι τελικής πτώσεως! Εδώ χρειάζεται μια ειδική αναφορά στο βούρτσισμα, που κάποιες γάτες απολαμβάνουν και κάποιες άλλες βρίσκουν δυσάρεστο και μάλλον βασανιστικό.
> Από μια ξαφνική έκρηξη αδρεναλίνης. Όσοι έχετε γάτα ξέρετε πολύ καλά για ποιο πράγμα μιλάμε. Όλοι οι υπόλοιποι νομίζουν ότι οι γάτες συνήθως κοιμούνται ή χουρχουρίζουν ευτυχισμένα. Εσείς όμως ξέρετε πολύ καλά πώς είναι μια αφιονισμένη γάτα που αποφάσισε ξαφνικά να ξοδέψει την ενέργεια που συσσώρευε όλη μέρα, ακαριαία και αγέρωχα! Στην περίπτωση αυτή, ειδικά αν δεν έχετε εκπαιδεύσει το ζώο σας ώστε το χέρι σας να είναι εκτός των «ορίων εκτόνωσης», η δαγκωνιά είναι σίγουρη…
> Ως μια πρόσκληση για παιχνίδι. Εδώ οι ειδικοί λένε ότι η πρωτοβουλία για το παιχνίδι πρέπει να είναι πάντα δική σας. Εσείς θα επιλέγετε την έναρξη και τη διάρκειά του. Που υπολογίζεται περίπου στα 40 λεπτά την ημέρα, σπασμένο σε τέσσερα δεκάλεπτα. Και να διδάξετε στη γάτα σας ότι το δάγκωμα πονάει, γιατί πολύ απλά, εσείς δεν είστε γάτα – με το προστατευτικό τρίχωμα και το σούπερ ελαστικό δέρμα…
> Ως παρεξήγηση παιχνιδιού. Ναι, καλά… Τέλος πάντως, αν πιστέψουμε τους ειδικούς, οι γάτες μπορεί μερικές φορές να κάνουν λάθος, να μπερδέψουν τα σήματά τους, να μπλέξουν τις κεραίες τους, να παρερμηνεύσουν, βρε παιδί μου, το χάδι σας ως πρόσκληση σε άγρια παιχνίδια με γρατζουνιές και δαγκώματα. Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις προτείνεται να αγνοήσετε τη γάτα σας και απλώς να απομακρυνθείτε. Το πώς θα το καταφέρετε αυτό, με ένα ζώο πέντε κιλών κρεμασμένο με νύχια και με δόντια (κυριολεκτικά όμως) από το πουλόβερ σας, οι ειδικοί αφήνουν να το ανακαλύψετε μόνοι σας.
> Ως απαίτηση να συνεχίσετε αυτό που κάνατε. Το οποίο είναι συνήθως, το αγαπημένο της χάδι. Στην περίπτωση αυτή, η γάτα σας θα σας υπενθυμίσει απαλά, ύστερα λιγότερα απαλά και στο τέλος με το κύρος που προκύπτει από τη σχέση σας, ότι έχουν πληρώσει για το μεγάλο μασάζ και δε σκοπεύουν να σας χαρίσουν ούτε λεπτό.
> Ως απαίτηση να σταματήσετε αυτό που κάνετε. Ναι, τα βάλαμε δίπλα δίπλα για να καταλάβουν και όσοι δεν έχουν γάτα, πόσο εύκολο είναι για αυτό το υπέροχο και εν πολλοίς απρόβλεπτο ζώο να αλλάξει διάθεση από τη μια στιγμή στην άλλη. Πράγμα που είναι γενικώς ΟΚ, αρκεί να μη βρίσκεστε δίπλα της όταν αυτό συμβεί. Ή μάλλον να μην έχετε τα χέρια σας σε εμβέλεια δράσης – που για ένα καλογυμνασμένο αιλουροειδές είναι περίπου όλο το σπίτι σας. (Ο γάτος του φίλου μου του Γιάννη, είναι διαβόητος για αυτή τη συμπεριφορά. Κάθε φορά προσπαθώ να συλλάβω τις αδιόρατες μεταβολές στη γλώσα του σώματός του ώστε να προλάβω τη δαγκωνιά που έρχεται. Υπουλα και αστραπιαία. Είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα το καταφέρω).
Αυτοί λοιπόν είναι οι επτά κυριότεροι λόγοι που η γάτα σας δαγκώνει, σύμφωνα με την Επιστήμη. Συμβολικό νούμερο το επτά, συχνά μυστηριακό και αποκρυφιστικό. Να, για παράδειγμα: οι επτά θανάσιμες αμαρτίες που λέγαμε πιο πάνω, είχαν συνδεθεί με ισάριθμους δαίμονες: Τον Αζαζέλ, τον Λεβιάθαν, το Σατανά, τον Βηλφεγώρ, το Μαμωνά, το Βελζεβούλ και τον Ασμοδαίο. Ολα, απολύτως ταιριαστά ονόματα για την επόμενη γάτα σας.