Οι καρδιές είναι φτιαγμένες για να σπάνε, έλεγε ο Όσκαρ Ουάιλντ και η ιστορία της λογοτεχνίας (άρα η ιστορία μας) το επιβεβαιώνει: από τον ανίατα ρομαντικό νεαρό Βέρθερο, την παθιασμένη Άννα Καρένινα και την αλλοπαρμένη Έμα Μποβαρί μέχρι τον Τζέι Γκάτσμπι με τις μεγαλειώδεις εμμονές και τον ζωγράφο Καστέλ στο Τούνελ του Σάμπατο, που πίστεψε ότι η Μαρία Ιριμπάρνε μπορούσε να τον λυτρώσει από τη μοναξιά του. Παντού υπάρχουν σπασμένες καρδιές και ιστορίες απελπισίας, ανεκπλήρωτοι ή απαγορευμένοι έρωτες, κακοί γάμοι, σχέσεις που τις διέλυσε ο χρόνος.
Η καλή λογοτεχνία προτιμά την ερωτική αποτυχία. Προτιμά τη μουντάδα στο συναισθηματικά κατεστραμμένο σπίτι των Στόουνερ στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζον Γουίλιαμς και προτιμά τον εγκλωβισμένο Χάρι στο Τρέχα λαγέ του Απντάικ, που δεν αντέχει τη σύμβαση της μεσοαστικής οικογενειακής ζωής. Προτιμά το καταδικασμένο πάθος του Μόρις Μπέντριξ στο Τέλος μιας σχέσης του Γκριν, την αγάπη του που βυθίζεται από τη ζήλια στο μεταπολεμικό Λονδίνο. Προτιμά το αμήχανο δράμα της πρώτης νύχτας του ζευγαριού στην Ακτή του Μακ Γιούαν και προτιμά το απόλυτο σκοτάδι που τυλίγει τον Άντριου και την Κρις στο Κάστρο (ένα μυθιστόρημα-μάθημα) του Α. Τζ. Κρόνιν. Προτιμά να χαθούν οι στιγμές που ο νεαρός Μίχαελ διαβάζει στη Χάνα την ιστορία του Μπέρνχαρντ Σλινκ.
Προτιμά τους ήρωες του Κάρβερ που ανάμεσα στη ρουτίνα και στο ποτό παραδέχονται ότι δεν έχουν ιδέα τι θα πει αγάπη και προτιμά τους ήρωες του Ροθ που πορεύονται παγιδευμένοι στις σεξουαλικές τους νευρώσεις. Προτιμά τους «απαίσιους άντρες» του Γουάλας και τον διαταραγμένο Χάμπερτ Χάμπερτ και τα θλιμμένα όργια που πλάθει στο μυαλό του ο Μισέλ Ουελμπέκ. Προτιμά το περήφανο πένθος του χωρισμένου Χανς Σνιρ στις Απόψεις ενός κλόουν του Χάινριχ Μπελ και την υπαρξιακή φαντασίωση του Τσαρλς που ερωτεύτηκε τα νιάτα του στο Θάλασσα, θάλασσα της Άιρις Μέρντοχ. Προτιμά, δηλαδή, τους ήρωες που ξέρουν την απάντηση στο ερώτημα που θέτει ο Τζούλιαν Μπαρνς στη Μοναδική ιστορία: Θα προτιμούσες να αγαπάς πολύ και να υποφέρεις πολύ ή να αγαπάς λίγο και να υποφέρεις λίγο;