Τι θα συνέβαινε εάν κοιτούσαμε την Αθήνα των 90s αφαιρώντας το πρίσμα της νοσταλγίας; Τι σημαίνει να ταξιδεύεις πίσω στον χρόνο προβάλλοντας τα σκοτεινά και «βρώμικα» σημεία της πόλης; Μπορεί ο αστικός ρεαλισμός να διαφυλάξει την ιστορία της Αθήνας; Ο Ανδρέας Finch, έγινε γνωστός μέσα από τις χαρακτηριστικές τρισδιάστατες μινιατούρες περιπτέρων βγαλμένων από περασμένες δεκαετίες, προκαλώντας κύματα νοσταλγίας στους μεγαλύτερους και έντονη περιέργεια στους πιο νέους θεατές. Τώρα, επανέρχεται με μια διαφορετική έκθεση.
Αυτή τη φορά ο δημιουργός τους, που μετανάστευσε από τον Καναδά στην Ελλάδα το 1988, μέσα από το εργαστήριο του στο Παγκράτι, έδωσε όψη σε μια άλλη πτυχή της Αθήνας, με τα σύμβολα της να αποτυπώνονται σε εντυπωσιακά κομμάτια που μπορεί κανείς να βρει στη δεύτερη προσωπική του έκθεση, με τίτλο «Finchtopia» στον χώρο του Antisocial. Εδώ, η Αθήνα του παρελθόντος παντρεύεται χωρίς φίλτρα με την όψη του σήμερα.
Η λαογραφία της Αθήνας
«Στην πρώτη μου έκθεση είχα και κάποια λαογραφικά αθηναϊκά στοιχεία: τον κουλουρτζή, ένα τρίκυκλο, τον τηλεφωνικό θάλαμο του μεσοπολέμου. Ήταν, δηλαδή, μια πιο βαθιά σπουδή στην Αθήνα των παλαιοτέρων ετών. Στην καινούρια έκθεση θέλουμε να φύγουμε από τη νοσταλγία. Το παλιό είναι σε ένα διάλογο με το νεότερο στοιχείο», λέει.
Το πιο σύγχρονο κομμάτι της έκθεσης, είναι το Scorpios music bar που έγινε γνωστό μέσω του ΤikΤok με τη viral προβολή του μέσα από ένα βίντεο. Αυτό συνδυάζεται με το Rex ή με διάσημα σινεμά που έχουν ταυτιστεί με την προβολή ταινιών πορνογραφικού περιεχομένου. Το πιο εντυπωσιακό ίσως από όλα τα εκθέματα όμως, είναι μια διατομή της ευρύτερης περιοχής της Ομόνοιας. Αυτή αποτυπώνεται με τον ηλεκτρικό και τα χαρακτηριστικά πορτοκαλί πλακάκια να κλέβουν τις εντυπώσεις στο πρώτο επίπεδο.
«Βγαίνοντας στην επιφάνεια, από τον ηλεκτρικό, έχουμε μια ακολουθία των κτηρίων που χαρακτηρίζουν την περιοχή: το Rex, αμέσως δίπλα το ΝΕΟΝ, ενώ φαίνεται διαγώνια μια υποψία από το Μινιόν, με την επιγραφή του. Είναι μια περισσότερο ποπ προσέγγιση, υπάρχει μια επιτακτική ανάγκη να φύγουμε λίγο από το περίπτερο. Σε αυτό αποσκοπεί η έκθεση. Το περίπτερο έκανε τον κύκλο του», εξηγεί ο Ανδρέας.
Μοντελισμός ή τέχνη;
Μπορεί ο χαρακτήρας των έργων του να έχει έντονο το στοιχείο του αστικού ρεαλισμού όμως εξακολουθεί να εμποτίζεται από το στοιχείο των παιχνιδιών. Ο ίδιος άλλωστε είναι συλλέκτης. Αναφορικά με το σινεμά Σταρ αναφέρει: «Πρόκειται για ένα υπέροχο κτήριο της οδού Αγίου Κωνσταντίνου στην Ομόνοια. Αρχιτέκτονας του ήταν ο περιβόητος Ζακ Μωσσέ, ένας από τους κύριους αρχιτέκτονες της Θεσσαλονίκης, που βρίσκεται πίσω από πολλά από τα σπίτια και τα μαγαζιά των εύπορων Εβραίων».
Όσο για το τι πιστεύει σχετικά με τον μοντελισμό; «Οι μοντελιστές κάνουν μια πολύ διαφορετική, πολύ πιο δύσκολη δουλειά από τη δική μου. Δημιουργούν με ακρίβεια τα έργα τους. Εγώ θέλω να αναδείξω κάποια συγκεκριμένα στοιχεία που ταυτοποιούν ένα αντικείμενο. Αυτό έκανα και με το περίπτερο. Δεν ήταν μια μακέτα ακριβείας, απλά ένα σύνολο στοιχείων που αποτυπώνονται».
Μια νέα πτυχή της δουλειάς του είναι τα οχήματα. «Είναι μια μικρή σπουδή στην τροχοφόρα λαογραφία μας», λέει χαρακτηριστικά. Στην έκθεση μπορούμε να δούμε το τρόλεϊ της Καστέλας στον Πειραιά. «Είναι ένα τρόλεϊ του μεσοπολέμου, κατασκευής FIAT που έχει μια πολύ ιδιαίτερη αισθητική. Είναι τετράγωνο και μικρό, πρόκειται για ένα χαριτωμένο κατασκεύασμα. Το έχω προσεγγίσει ως παιχνίδι, έχει φωτιζόμενους προβολείς, έχει κίνηση, τη φιγούρα ενός οδηγού και μια συσκευασία που μιμείται τα παλιά παιχνίδια της εποχής του 1960».
Η όλη διαδικασία της έρευνας και της προετοιμασίας για την έκθεση διήρκησε τρεις μήνες και είχε έντονο το στοιχείο του πειραματισμού. «Συνεχίζω να φτιάχνω τα παιχνίδια μου και εξελίσσω λίγο την γκάμα μου. Το περίπτερο είναι μια πόρτα που σιγά σιγά κλείνει και νέοι κύκλοι ανοίγονται. Υπάρχουν άπειρα στοιχεία στην Αθήνα που δεν τα έχουμε παρατηρήσει». Κατασκευασμένος με μεράκι, με τη σκιερή όψη της Αθήνας να βγαίνει στην επιφάνεια, ο κόσμος του Ανδρέα Finch, όπως είναι φανερό συνεχίζει να μας συναρπάζει.
Έως 15/5, Antisocial, Λεωκορίου 8, Ψυρρή.
