Είναι εξίσου όμορφο όλες τις εποχές. Τα καλοκαίρια του είναι ζεστά και θολά, με τη θάλασσα να προσομοιάζει σε λίμνη. Το φθινόπωρο είναι πιο μελαγχολικό και ήσυχο. Ο χειμώνας το σκοτεινιάζει, το ερημώνει, το κάνει πιο σκληρό και την άνοιξη ξαναγεννιέται και πρασινίζει ολόκληρο, αναδεικνύοντας την αφτιασίδωτη αρχοντιά του, με τον Άγιο Νικόλαο να δεσπόζει στην κορφή του επιβλητικός και το πευκοδάσος απέναντι, στην Πέρα Πάντα, να χύνεται λες μέσα στη θάλασσα. Σκηνικό νησιού. Εντελώς διαφορετικό από τη γύρω περιοχή.
Ναυτική πολιτεία, γνωστή για τον στόλο της, που διαδραμάτισε ιστορικό ρόλο στην Επανάσταση του 1821, το Γαλαξίδι είναι παραδοσιακός διατηρητέος οικισμός που χαρακτηρίζεται από τη σπάνια αρχιτεκτονική των αρχοντικών με τις κεραμοσκεπές.
Μια απόδραση τόσο για ένα Σαββατοκύριακο όσο και για έναν μήνα. Γαλήνιο, ρομαντικό, με αξιόλογο φαγητό, μικρούς κολπίσκους με πεντακάθαρα νερά για μπάνιο, ιδανικός προορισμός που συνδυάζεται με κοντινές εκδρομές και διαδρομές είτε στο βουνό είτε στη θάλασσα, ενώ απέχει μόνο 210 χλμ. από την Αθήνα και μόλις 40 λεπτά οδικώς από την Αράχωβα.
Με το που μπαίνεις στα καλντερίμια για να φτάσεις στην Αγορά (στο πρώτο λιμάνι), μεταφέρεσαι σε άλλη ατμόσφαιρα. Ψαροκάικα, βάρκες και γιοτ σε παράταξη στον μόλο, αλλά και περιμετρικά σε όλο το λιμάνι απέναντι από τα αναπαλαιωμένα καπετανόσπιτα και τα γραφικά μαγαζιά. Ζευγάρια όλων των ηλικιών, παιδιά με ποδήλατα, οικογένειες κάνουν βόλτα στο λιμάνι χαζεύοντας τα ιστιοπλοϊκά και τις πάπιες, που δίνουν τη δική τους παράσταση μέσα στη θάλασσα.
Τα τελευταία χρόνια το ραντεβού μας στο Γαλαξίδι είναι περίπου δέκα ημέρες τον Αύγουστο. Γιαγιάδες κυρίως, χωρίς παππούδες, φίλοι μικροί και μεγάλοι, νέοι και παλιοί ξαναγινόμαστε όλοι 18άρηδες. Αυτό σημαίνει ότι στο Γαλαξίδι ξυπνάμε αργά το πρωί. Όποιος αντέχει πάει στα Μανουσάκια (η κεντρική πλατεία Ηρώων) για ψωμί από τον φούρνο, γλυκά από το Κονάκι (ζαχαροπλαστείο με τοπικές σπεσιαλιτέ) και ψώνια από το σούπερ μάρκετ.
Μπάνιο στη Βιστρίθρα, μεσημεριανό, διάβασμα, ύπνος για κάποιους, παιχνίδι για κάποιους άλλους και απόλυτη ησυχία. Βραδινή έξοδος για φαγητό. Το «Μπάρκο της Μαρίτσας» και ο «Σκελετόβραχος» είναι σταθερές αξίες για ψάρι, θαλασσινά και αστική αρχοντιά. Ο «Τάσος» είναι κλασική ψαροταβέρνα στο λιμάνι, ενώ λίγο πιο μέσα στα σοκάκια, κοντά στην Αγία Παρασκευή, βρίσκεται το «Άλμπατρος» για ονειρεμένα μαγειρευτά. Σειρά έχουν τα μπαρ. Όπως παλιά. Πρώτη στάση, για ζέσταμα είτε στο «Κιόσκι» είτε στο «Κεφενείο». Περπατώντας στην άκρη του δρόμου, με τη θάλασσα από κάτω να λαμπυρίζει, φτάνουμε στο «Ocean», όπου και ξημερώνουμε στις ξαπλώστρες του μέχρι το ξεμύτισμα του ήλιου πίσω από τον Παρνασσό. Το καφενείο δίπλα στην Αστυνομία, στα Μανουσάκια, είναι στάση για πρωινό για όλους τους ξενύχτηδες. Και μην ξεχάσετε, πριν βγείτε το βράδυ για ποτό, να πάρετε μαζί σας και γυαλιά ηλίου.