Συνώνυμο της φινέτσας και της διακριτικότητας, το Claridge’s θεωρείται ένα από τα καλύτερα πεντάστερα ξενοδοχεία του κόσμου και ένα από τα ομορφότερα δείγματα αρ ντεκό του Λονδίνου. Στις σουίτες του έχει φιλοξενηθεί η ελίτ της ελίτ του πλανήτη, ενώ δεν το έχουν αποκαλέσει τυχαία «παράρτημα των ανακτόρων του Μπάκιγχαμ», μια και είθισται οι αρχηγοί κρατών που δειπνούν στο Παλάτι να δεξιώνονται εδώ μέλη της βασιλικής οικογένειας, ανταποδίδοντας τη φιλοξενία.
Η ιστορία του Claridge’s ξεκινά πάνω από δύο αιώνες πριν, το 1812, στην καρδιά της εύπορης συνοικίας Mayfair. Εκεί, στο νούμερο 51 της οδού Brook, λειτούργησε για πρώτη φορά το Mivart’s, ένα μικρό ξενοδοχείο που, χάρη στις διασυνδέσεις του ιδιοκτήτη του, James Mivart, θα γινόταν δεύτερο σπίτι για μια σειρά διπλωματών, αριστοκρατών, ακόμα και μελών της βασιλικής οικογένειας. Ο πρίγκιπας Γεώργιος Φρειδερίκος Αύγουστος, γνωστός playboy της εποχής, για παράδειγμα, πριν ανέβει στον θρόνο ως Γεώργιος Δ΄ το 1820, διατηρούσε εκεί δωμάτιο για να συναντιέται κρυφά με τις διάφορες ερωμένες του.
Όταν το 1854 ο 70χρονος τότε Mivart αποφάσισε να πουλήσει την επιχείρησή του και να πάρει σύνταξη, το Mivart’s Hotel είχε ήδη επεκταθεί και στα διπλανά σπίτια και θεωρούνταν ένα από τα τρία πρωτοκλασάτα ξενοδοχεία του Λονδίνου. Οι νέοι ιδιοκτήτες, το ζεύγος William και Marianne Claridge, που διατηρούσαν και αυτοί ένα μικρό ξενοδοχείο, ακριβώς δίπλα μάλιστα, αποφάσισαν να ενώσουν τις δύο επιχειρήσεις και εν έτει 1856 ίδρυσαν το Claridge’s.
«Ποιον βασιλιά από όλους;»
Αν και το νέο ξενοδοχείο διατήρησε την καλή φήμη και την εκλεκτή πελατεία του Mivart’s, η πραγματική αναγνώριση ήρθε το 1860, με την επίσκεψη της βασίλισσας Βικτωρίας, η οποία έμεινε με τις καλύτερες εντυπώσεις όταν πήγε να δει τη φίλη της Ευγενία ντε Μοντίχο (σύζυγο του αυτοκράτορα Ναπολέοντος Γ΄), που διαχείμαζε εκεί. Αυτή ήταν μόνο η αρχή της σχέσης του Claridge’s με τους απανταχού γαλαζοαίματους και άλλες επιφανείς προσωπικότητες.
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έχοντας γλιτώσει τους βομβαρδισμούς, έγινε απάγκιο για μια σειρά από εξόριστους βασιλείς, μεταξύ αυτών τους μονάρχες της Ελλάδας, της Νορβηγίας, της Ολλανδίας και της Γιουγκοσλαβίας. Ο πρίγκιπας Αλέξανδρος Β΄ της Γιουγκοσλαβίας γεννήθηκε, μάλιστα, εδώ στις 17 Ιουλίου 1945, στη σουίτα 212, την οποία ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε κηρύξει γιουγκοσλαβική επικράτεια για τη μέρα εκείνη, προκειμένου η βασίλισσα Αλεξάνδρα να φέρει τον γιο της στον κόσμο σε πάτριο έδαφος.
Αργότερα το ίδιο καλοκαίρι στο ξενοδοχείο θα μετακόμιζε προσωρινά και ο ίδιος ο Τσώρτσιλ με τη σύζυγό του, μετά την ήττα του στις εκλογές. Όσο για τη βασιλική πελατεία του Claridge’s, αυτή συνεχίστηκε. Λέγεται μάλιστα πως το 1947, όταν το ξενοδοχείο φιλοξενούσε πολλούς από τους προσκεκλημένους που θα παρευρίσκονταν στον γάμο της τότε πριγκίπισσας Ελισάβετ και του Φιλίππου, κάποιος διπλωμάτης πήρε τηλέφωνο και ζήτησε να μιλήσει με τον βασιλιά για να πάρει την απάντηση: «Βεβαίως, κύριε, αλλά ποιον βασιλιά από όλους;».
Διαχρονικό αρ ντεκό στολίδι
Περί τα τέλη του 19ου αιώνα, το Claridge’s δεν μπορούσε να συναγωνιστεί τα άλλα πολυτελή ξενοδοχεία του Λονδίνου, καθώς ούτε ασανσέρ ούτε ηλεκτρικά φώτα ούτε en suite μπάνια διέθετε. Η τύχη του όμως άλλαξε όταν το 1893 πέρασε στα χέρια του Richard d’Oyly Carte, ιδρυτή του ανταγωνιστικού ξενοδοχείου Savoy, ο οποίος ανέθεσε στον διάσημο αρχιτέκτονα του πολυκαταστήματος Harrods, C. W. Stephens, να κατεδαφίσει τα υπάρχοντα κτίρια και στη θέση τους να χτίσει ένα κομψό επταώροφο ξενοδοχείο – το ίδιο που στέκει ακόμη στη γωνία Brook και Davies. Το νέο Claridge’s άνοιξε εκ νέου τις πόρτες του το 1898 με όλες τις σύγχρονες, για την εποχή εκείνη, ανέσεις, με περισσότερες σουίτες, μεταξύ των οποίων και βασιλικές, αλλά και κοινόχρηστους χώρους, όπως αίθουσα μπιλιάρδου και αναγνωστήριο. Ένας θρύλος γεννιόταν.
Στα μέσα των «ξέφρενων ’20s», με το Claridge’s να έχει γίνει το απόλυτο στέκι για την ελίτ νεολαία του Λονδίνου που… ξεσάλωνε εκεί υπό τους ήχους της τζαζ και σε ιλιγγιώδεις ρυθμούς τσάρλεστον, ο όμιλος Savoy έκρινε πως το εσωτερικό του έπρεπε να αρχίσει να συμβαδίζει αισθητικά με το κυρίαρχο ρεύμα της εποχής, την αρ ντεκό. Προσέλαβε λοιπόν δύο πρωτοπόρους του κινήματος αρχιτέκτονες, τον ελληνικής καταγωγής Μπάζιλ Ιωνίδη και τον Oswald Milne, για να προσθέσουν σουίτες, αίθουσα χορού και να ανακαινίσουν τους κοινόχρηστους χώρους.
Στον Milne οφείλει το ξενοδοχείο το υπέρκομψο λόμπι με την περιστρεφόμενη πόρτα, τους λουσάτους καθρέπτες και τις χαρακτηριστικές καμάρες που θα υποδεχόταν έκτοτε, όχι μόνο αρχηγούς κρατών και βασιλιάδες, αλλά και την αφρόκρεμα της σόουμπιζ. Από αστέρες της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ, όπως η Audrey Hepburn, ο Cary Grant και ο Spencer Tracy –ο τελευταίος είχε πει χαρακτηριστικά: «όταν πεθάνω, προτιμώ να πάω στο Claridge’s παρά στον παράδεισο»– μέχρι καλλίγραμμα μοντέλα του 21ου αιώνα, όπως η Kate Moss, η οποία μάλιστα το 2004 γιόρτασε στην Penthouse σουίτα τα 30ά της γενέθλια.
Αν και το Claridge’s έχει αλλάξει αρκετά μέσα στα χρόνια, δεν έχασε ποτέ την αρ ντεκό λάμψη του. Ακόμα και ο Γάλλος αρχιτέκτονας Thierry Despont που κλήθηκε το 1998 να το ανακαινίσει εκ νέου με αφορμή τα 100 χρόνια λειτουργίας του, χρησιμοποίησε ως αναφορά φωτογραφίες αρχείου από τη δεκαετία του 1930, τόσο για το εστιατόριο The Foyer, που διατηρεί ακόμη τους αυθεντικούς αρ ντεκό καθρέπτες του, όσο και για το περίφημο μπαρ Fumoir του 1929, όπου οι επισκέπτες απολαμβάνουν ντεκόρ αλλά και κοκτέιλ με έμπνευση τα ’20s.
Μέλος, πλέον, του ξενοδοχειακού ομίλου Melbourne Hotel Group, το διατηρητέο Claridge’s είναι ένα πραγματικό λονδρέζικο τοπόσημο, που εξακολουθεί να συναρπάζει με την ιστορία του, τις πολυτελείς σουίτες του, το ασυναγώνιστο Απογευματινό Τσάι του, τις εξατομικευμένες υπηρεσίες του και, πάνω απ’ όλα, τη σήμα κατατεθέν διακριτικότητα που εξασφαλίζει στους καλεσμένους του.