Γρ. Δημητριάδης: Η αλλαγή νοοτροπίας, το μεγάλο στοίχημα

Γρ. Δημητριάδης: Η αλλαγή νοοτροπίας, το μεγάλο στοίχημα

10' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Μια προηγμένη πόλη δεν είναι ένα μέρος στο οποίο οι φτωχοί έχουν τη δυνατότητα να μετακινούνται με αυτοκίνητα, αλλά αυτή όπου ακόμη και οι πλούσιοι χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς».

Είναι η φράση που μου έμεινε φεύγοντας από τη συνάντησή μας με τον κ. Γρηγόρη Δημητριάδη. Συναντηθήκαμε λίγες μέρες μετά την παραίτησή του από τον ΟΑΣΑ. «Μη φοβάστε τις λέξεις. Οταν σου ζητούν να παραιτηθείς, επί της ουσίας σε αποπέμπουν» είπε από την αρχή της κουβέντας μας. Και επειδή είναι πιθανόν να μη γνωρίζετε ποιος είναι ο 37χρονος Γρηγόρης Δημητριάδης, είναι ο τεχνοκράτης που κατόρθωσε στον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών κάτι εντελώς απροσδόκητο: Οταν ανέλαβε πρόεδρος, τον Δεκέμβριο του 2013, το 2ο μνημόνιο τον υποχρέωνε να απομακρύνει 800 εργαζομένους και να αυξήσει το ημερήσιο εισιτήριο στα 1,80 από 1,40 ευρώ για να πάψουν οι συγκοινωνίες να είναι ζημιογόνες. Και όμως, ο κ. Δημητριάδης, σχεδιάζοντας μέσα σε ένα τρίμηνο ένα καινοτόμο σχέδιο αναδιάρθρωσης (μετρό, ηλεκτρικός, τραμ, λεωφορεία, τρόλεϊ) όχι μόνο έπεισε την τρόικα να μη γίνουν οι απολύσεις, αλλά «να ρίξει» το εισιτήριο στο 1,20 ευρώ, όπως έγινε από τον Σεπτέμβριο του 2014.

Οσοι αναρωτιέστε γιατί η κυβέρνηση το «ξαναανεβάζει» στο 1,40 ευρώ από τον Ιανουάριο, η απάντηση του κ. Δημητριάδη μάλλον θα σας εξοργίσει. «Μόνον οι δωρεάν μετακινήσεις που επιβλήθηκαν σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς την περίοδο του δημοψηφίσματος έριξαν έξω τον ΟΑΣΑ 9,5 εκατ. ευρώ» λέει και επιβεβαιώνει όσα γράφτηκαν ότι παρά τις επανειλημμένες προσπάθειές του να συναντήσει τον υπουργό Χρ. Σπίρτζη για να του εκθέσει τα τεράστια προβλήματα που προκαλούσαν στον ΟΑΣΑ και άλλες επιλογές (αύξηση ΦΠΑ κ.λπ.), ο τελευταίος τον πήρε τηλέφωνο δύο φορές σε εννέα μήνες. Την πρώτη για να τον εγκαλέσει, επειδή ο ΟΑΣΑ ανακοίνωσε χωρίς την άδειά του τα επιτυχή οικονομικά αποτελέσματά του, και τη δεύτερη για να τον αποπέμψει.

Καθώς όλα τούτα δημοσιοποιήθηκαν λίγο πολύ τις τελευταίες εβδομάδες, επιδίωξα να καταλάβω τον τρόπο που ο κ. Δημητριάδης κατάφερε να ανατρέψει την πτωτική πορεία του ΟΑΣΑ και κυρίως πώς κατόρθωσε να πείσει την τρόικα για το εναλλακτικό του σχέδιο. «Οι σπουδές μου και η δουλειά μου» λέει «είναι η δομική ανασυγκρότηση μιας επιχείρησης. Αφού, λοιπόν, εντόπισα ότι τα δύο βασικά προβλήματα στις συγκοινωνίες είναι το μη αλληλοσυμπληρούμενο δίκτυο και η εισιτηριοδιαφυγή, έθεσα και τους αντίστοιχους στρατηγικούς στόχους. Να ομογενοιοποιήσουμε το δίκτυο, συνδέοντας τις λεωφορειακές γραμμές με τους σταθμούς του μετρό, του ηλεκτρικού και του τραμ και κυρίως να βρούμε τρόπους μείωσης των λαθραίων μετακινήσεων».

Η μέθοδος που σκέφτηκε ο κ. Δημητριάδης είναι να ενοποιήσει τη μηνιαία κάρτα για όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς κοστολογώντας την 30 ευρώ/μήνα (15 ευρώ για τους φοιτητές). «Με ένα ευρώ την ημέρα κινείστε παντού» ήταν το διαφημιστικό σλόγκαν και απέβλεπε να πείσει όσο το δυνατόν περισσότερους να μην παίρνουν το ρίσκο της εισιτηριοδιαφυγής. «Στη συνέχεια συνάντησα αρκετούς δημάρχους της Αττικής για να τους πείσω ότι είναι άχρηστο να κινείται ένα λεωφορείο παράλληλα π.χ. με το μετρό και ότι θα ήταν καλύτερο οι δήμοι να πυκνώσουν τα τοπικά τους δίκτυα έχοντας αφετηρία και τέρμα τις στάσεις των σταθερών μέσων τροχιάς». Μέσα σε λίγους μήνες και ενώ είχε αποσπάσει τη συμφωνία της τρόικας για μια πρόσκαιρη κάμψη των εσόδων μέχρι οι πολίτες να συνηθίσουν το νέο δίκτυο, συνέβη το αντίθετο. «Ειλικρινά κι εγώ ξαφνιάστηκα όταν είδα τις πωλήσεις στις μηνιαίες κάρτες να σημειώνουν άνοδο 20,8%, γεγονός που διασφάλισε βέβαια –λόγω προπώλησης– και cash flow στον ΟΑΣΑ. Κάτι που μου έλυσε βέβαια τα χέρια στις περαιτέρω συνεννοήσεις με την τρόικα, η οποία πλέον έβλεπε την επιτυχία του εγχειρήματος».

Τον ρωτώ αν αντιμετώπισε δυσπιστία ή και αντιδράσεις μέσα στον ΟΑΣΑ. «Το να πείσω τους συναδέλφους μου να αλλάξουμε όλοι μαζί τη νοοτροπία ενός Οργανισμού είναι και αυτό μέρος της δουλειάς μου, ίσως από τα πιο σημαντικά» λέει και θυμάται ότι στην αρχή ακόμη και οι επικεφαλής των τμημάτων τον κοιτούσαν σαν εξωγήινο, όταν τους έλεγε π.χ. ότι «στόχος μας είναι να κάνουμε trendy τις μετακινήσεις με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, όπως στη δεκαετία του ’60. Καταφέραμε, όμως, όλοι μαζί μετά τέσσερα χρόνια ύφεσης να αυξήσουμε την επιβατική κίνηση. Γι’ αυτό κι ελπίζω όλη αυτή η δουλειά να μη χαθεί» καταλήγει ευχόμενος καλή επιτυχία στον διάδοχό του. Παρεμπιπτόντως ούτε εκείνος μέχρι στιγμής τον έχει καλέσει για να ενημερωθεί τι παρέλαβε…

Η αγωνία του υπαλλήλου πριν από το… mobile ticket

Παρατηρώντας έναν τόσο νέο άνθρωπο να μιλάει με τέτοιο πάθος για τη δουλειά του, θέλησα να μάθω από πρώτο χέρι αν τελικά το πρόβλημα στο Δημόσιο είναι έλλειμμα κατάλληλου προσωπικού ή αν υπάρχουν οι άνθρωποι, αλλά πνίγονται από τη νοσηρή νοοτροπία της περιβόητης μονιμότητας.

«Προφανώς λείπουν οι άνθρωποι για κάποιες συγκεκριμένες επιτελικές θέσεις. Στον ΟΑΣΑ, για παράδειγμα, αμέσως συνειδητοποίησα ότι έλειπαν δύο τρία επιτελικά στελέχη που να έχουν σπουδάσει οικονομολόγοι συγκοινωνιών. Ομως, το βασικό πρόβλημα σε έναν δημόσιο φορέα δεν θα έλεγα ότι είναι το έλλειμμα στελεχικού δυναμικού, το οποίο άλλωστε λύνεται εύκολα. Το κεντρικό ζητούμενο είναι να πείσεις τους εργαζομένους ότι είναι χρήσιμοι και ότι αυτό που κάνουν είναι σημαντικό» λέει ο κ. Δημητριάδης και διηγείται ένα γλαφυρό παράδειγμα.

«Οταν καθιερώσαμε την ενιαία μηνιαία κάρτα αντιμετώπισα ένα απρόβλεπτο πρόβλημα. Ολες οι κάρτες μέχρι τότε εκδίδονταν μόνον με ημερολογιακό τρόπο. Επρεπε δηλαδή ο επιβάτης απαραιτήτως να κάνει χρήση της κάρτας π.χ. από την 1η μέχρι την 31 Δεκεμβρίου. Κάτι που αποθάρρυνε βέβαια τους πολίτες να αγοράσουν την κάρτα π.χ. στα μέσα ενός μήνα. Προκάλεσα μια σύσκεψη και ζήτησα να βρούμε μια λύση για να μπορούν οι επιβάτες να αγοράζουν όποτε θέλουν μια μηνιαία κάρτα και να μπορούν να την χρησιμοποιούν για τις επόμενες 30 μέρες, ανεξαρτήτως του πότε τελειώνει ο μήνας. Προς μεγάλη μου έκπληξη το σύστημα δεν το επέτρεπε!».

«Η λύση τελικά βρέθηκε με το mobile ticket. Σε 10 μήνες σχεδιάσαμε και ανεβάσαμε στο Ιντερνετ μια απλή εφαρμογή με την οποία ο καθένας μπορεί από το κινητό του να αγοράζει οποιοδήποτε εισιτήριο θέλει μέσω της πιστωτικής ή της χρεωστικής του κάρτας. Ηδη από το πειραματικό στάδιο είχε τεράστια απήχηση και τον Φεβρουάριο η εφαρμογή θα προσφέρει πλέον και μηνιαία εισιτήρια, τα οποία θα μπορεί κανείς να τα δείχνει στον ελεγκτή μέσω του κινητού του».

«Επικαλούμαι, όμως, αυτό το παράδειγμα και για έναν επιπλέον λόγο. Οταν αρχίσαμε να τρέχουμε την εφαρμογή υπήρχαν άνθρωποι στον ΟΑΣΑ που φοβούνταν ότι θα χάσουν τη δουλειά τους, καθώς το αντικείμενό τους επί χρόνια αφορούσε τις χάρτινες μηνιαίες κάρτες. Ενας μάλιστα με ρώτησε: “Τι θα γίνει αν πέσει η Visa και χαθούν τα χρήματα όσων αγοράζουν τις κάρτες ηλεκτρονικά;” Ε, λοιπόν, δεν φαντάζεστε την ικανοποίηση που ένιωσα όταν είδα τους ίδιους ανθρώπους πάνω στους υπολογιστές να τρέχουν το νέο σύστημα και να είναι ενθουσιασμένοι που έβλεπαν τα εισιτήρια να αγοράζονται μέσω κινητού και όχι από τα περίπτερα».

Το «ψυγείο» του υπουργείου Ανάπτυξης και οι επαφές με τους θεσμούς

Οσοι αναρωτιέστε πώς στα 37 του έχει τόσο μεγάλη αυτοπεποίθηση και κυρίως την πείρα για να αντιμετωπίσει έναν χαοτικό δημόσιο οργανισμό, η απάντηση μάλλον βρίσκεται στις έξυπνες σπουδές του, αλλά και στην επαγγελματική τύχη του, που, όπως θα καταλάβετε, μόνος του προκάλεσε.

Ο Γρηγόρης Δημητριάδης γεννήθηκε το 1978 στην Καβάλα, πήγε σε πολυκλαδικό λύκειο και το πρώτο του πτυχίο ήταν αυτό του ηλεκτρολόγου ηλεκτρονικού στο Μάντσεστερ. Τελειώνοντας στα 22 του, του προσφέρθηκε δουλειά στο Λονδίνο από την αμερικανική Global Crossing· έναν πολυεθνικό κολοσσό που ειδικεύεται στην ανάπτυξη δικτύου οπτικών ινών. Η εν λόγω εταιρεία είχε εξαγοράσει τότε την (αντίστοιχου αντικειμένου) βρετανική Racal και στόχος της ήταν η πλήρης αναδιάρθρωσή της. Εξ ου και προσέλαβε 13 νέους πτυχιούχους (ανάμεσά τους ο Δημητριάδης) με κριτήριο να μην είναι Βρετανοί για να μπορούν να διακρίνουν ευκολότερα τις δυσλειτουργίες της.

Μέσα σε λίγους μήνες ο Δημητριάδης έκανε κάτι που επί της ουσίας δεν αφορούσε το αντικείμενο των σπουδών του. Εντόπισε στη διαδικασία σύνδεσης της Racal με τους πελάτες της απίστευτες γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και επανασχεδίασε τον τρόπο που θα μπορούσε να πωλήσει τις υπηρεσίες της, απλουστεύοντάς τον. Οταν, ωστόσο, έδειξε την πρότασή του στους ανωτέρους του, δεν έδειξαν ενδιαφέρον. Δεν το έβαλε, όμως, κάτω.

Επιστρατεύοντας το θράσος του απέσπασε συνάντηση με τον αντιπρόεδρο της εταιρείας, ο οποίος, αφού κατάλαβε αμέσως τα οφέλη της πρότασης, του άλλαξε επιτόπου επαγγελματική θέση, τοποθετώντας τον σε μια ομάδα που είχε αποστολή τη δομική ανασυγκρότηση της Racal. Ο νέος του ρόλος ήταν να επισκέπτεται όλα τα τμήματα της εταιρείας, να παίρνει συνεντεύξεις από τους επικεφαλής τους και, όπου εντοπίζει επικαλύψεις και δυσλειτουργίες, να προτείνει απλουστεύσεις και λύσεις. «Είχα έτσι την τύχη να γνωρίσω από πολύ μικρός όχι μόνον τον προβληματικό τρόπο που μπορεί να λειτουργεί ακόμη και μια τεράστια εταιρεία, αλλά και το πόσο σημαντικές είναι οι σχέσεις των στελεχών της. Και έτσι αποφάσισα να αλλάξω αντικείμενο», λέει, για να εξηγήσει πώς στα 26 του χρόνια βρέθηκε στην Αμερική επιλέγοντας να πάρει master «στις διεθνείς επιχειρηματικές σχέσεις και διεθνείς διαπραγματεύσεις».

Η συνέχεια τον βρίσκει να κάνει την πρακτική του στον ΟΗΕ, όπου τον εντοπίζει ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης. Μόλις ο τελευταίος αναλαμβάνει το υπουργείο Ανάπτυξης, τον προσλαμβάνει ως σύμβουλό του και του αναθέτει τον τομέα των εξαγωγών. «Ετσι αρχίζει η επαγγελματική μου διαδρομή στο Δημόσιο, κάτι που ήθελα πολύ, καθώς και λόγω ηλικίας είχα τον μάλλον υπερφίαλο στόχο να αξιοποιήσω τις εμπειρίες μου για να κάνω κάτι για τη χώρα μου κι όχι για μια ιδιωτική εταιρεία», λέει.

Εχει ενδιαφέρον πώς περιγράφει την πρώτη του επαφή με το Δημόσιο. «Μέσα σε ελάχιστες μέρες μού μετέφεραν κάτι που είχα υποψιαστεί στις πρώτες μου επαφές. Οτι η Διεύθυνση Διεθνούς Οικονομικής Πολιτικής του υπ. Ανάπτυξης, παρά τη σπουδαιότητά της, ονομαζόταν και “ψυγείο”, καθώς εκεί τοποθετούσαν οι κυβερνήσεις όσους ήθελαν τιμητικά να… παροπλίσουν! Κι έτσι έβαλα ως πρώτο μου στόχο να την αποψύξω με τρία βήματα. Αρχικώς να καταγράψουμε τα προβλήματα των εξαγωγικών εταιρειών, δεύτερον να διευρύνουμε γεωγραφικά την προώθηση των προϊόντων τους και τρίτον να δημιουργήσουμε έναν οδικό χάρτη ενοποιώντας τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες και απλουστεύοντας τις διαδικασίες. Ευτυχώς είχα δύο συμμάχους», λέει και σπεύδει μόνος του να τους κατονομάσει. «Πρώτον όσα κληθήκαμε να εφαρμόσουμε ήταν μνημονιακές υποχρεώσεις και δεύτερον υπήρχε η εν λευκώ πολιτική βούληση για να τρέξουμε τις δράσεις που αποφασίζαμε».

Τι πέτυχε εκεί ο Γρ. Δημητριάδης; Μέσα σε ένα χρόνο να περιορίσει τις γραφειοκρατικές διαδικασίες σε ποσοστό 20%, με αποτέλεσμα ο χρόνος της εξαγωγής ενός προϊόντος να μειωθεί κατά 15,8% και το κόστος εξαγωγής ανά container κατά 6,7%. «Θεωρώ σημαντικό αυτό που καταφέραμε για έναν επιπλέον λόγο που παραδόξως υποτιμάται στη χώρα μας. Για να μπούμε σε τροχιά ανάπτυξης πρέπει με κάθε τρόπο να διευκολύνουμε τις εξαγωγικές εταιρείες. Ο λόγος είναι απλός. Αυτές κατ’ εξοχήν προκαλούν το ενδιαφέρον των ξένων επενδυτών, καθώς σε αυτές βλέπουν προοπτική ανάπτυξης και όχι σε εταιρείες που επικεντρώνονται μόνον στη μικρή εγχώρια αγορά».

Σε αυτό το πόστο ο Δημητριάδης γνώρισε για πρώτη φορά τους ανθρώπους της τρόικας. «Είναι αυτονόητο πως οι καλές προσωπικές σχέσεις και η αμοιβαία εμπιστοσύνη διευκολύνουν τις διαπραγματεύσεις», επισημαίνει και δεν αρνείται ότι και αυτές συνέβαλαν στην επιτυχία του στον ΟΑΣΑ. Ξέρετε ποια είναι η τραγική ειρωνεία; Οτι ο μόνος λόγος που σκαρφίστηκε ο υπουργός Χρ. Σπίρτζης για να αιτιολογήσει την αποπομπή Δημητριάδη είναι ότι «μιλούσε πολύ με τους θεσμούς, χωρίς να ενημερώνει την κυβέρνηση»…

Λίγο πριν αποχωριστούμε, τον ρώτησα αυθόρμητα αν έχει επαγγελματικές προτάσεις μετά την αποπομπή του. Χαμογέλασε. «Ευτυχώς ναι», μου είπε και αφού έκανε μια μικρή παύση πρόσθεσε: «Είναι όλες από ιδιωτικές εταιρείες, ενώ θα ήθελα πολύ να συνεχίσω να προσφέρω ό,τι μπορώ στο Δημόσιο».

Η συνάντηση

Το γεύμα ήταν δύο… τοστ, καθότι βρεθήκαμε πρωί. Συναντηθήκαμε στις «Πόρτες» του Νέου Ψυχικού, και μαζί με δύο αναψυκτικά κόστισαν 9 ευρώ. Αν σας φαίνονται πολλά, ήταν μάλλον γιατί συνοδεύονταν –χωρίς να τις παραγγείλουμε– και από τηγανητές πατάτες που, όμως, απεδείχθησαν νοστιμότατες.

Oι σταθμοί του

1978

Γεννιέται στην Καβάλα.

1999

Πτυχίο Ηλεκτρολόγου-Ηλεκτρονικού Μηχανικού στο Manchester Metropolitan University.

2000

Μεταπτυχιακό στις Τηλεπικοινωνίες στο University College London (UCL).

2000-2004

Εργάζεται στο Λονδίνο για την αναδιοργάνωση πολυεθνικής τηλεπικοινωνιών και ως manager σε εταιρεία προώθησης.

2006

Μεταπτυχιακό στις Διεθνείς Επιχειρηματικές Σχέσεις & Διεθνείς Διαπραγματεύσεις στο Fletcher School του Tufts University της Βοστώνης.

2008-2010

Ιδρυτικό μέλος και συντονιστής του Navarino Network στη Θεσσαλονίκη.

2010-2013

Ειδικός σύμβουλος του υπουργού Ανάπτυξης για την εξωστρέφεια και συντονιστής της Εθνικής Στρατηγικής για τη Διευκόλυνση του Εξωτερικού Εμπορίου.

2013-2015

Πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών (ΟΑΣΑ).

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή