Μεταξύ της κάλπης του Ιανουαρίου 2015 και εκείνης του Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους, το κόμμα Καμμένου, που κατέβηκε με το προσθετικό όνομα ως «Εθνική Πατριωτική Συμμαχία» έχασε 93.151 ψήφους: προφανώς ήσαν εκείνοι που είδαν ότι μεταξύ λόγων και… ψήφου, οι ΑΝΕΛ δεν έλεγαν την αλήθεια. Πάντως, ο συγκεκριμένος πέραν της Δεξιάς εθνικιστικός σχηματισμός πήρε τελικώς ένα 3,89% και μπήκε στη Βουλή.
Κάπως έτσι η Ελλάδα απέκτησε το δικό της λαϊκιστικό σούπερ δεξιό κυβερνητικό συνασπισμό. Υστερα από μια καθαρή επιλογή Τσίπρα στήθηκε η συνεργασία με τον Καμμένο, δεν διερευνήθηκε άλλη δυνατότητα. Επρόκειτο για προβληματική ώς και εξευτελιστική επιλογή, η οποία πάντως υπηρετούσε το ότι οι πολίτες μπορούσαν να διακρίνουν μεταξύ της ταυτότητας του ενός και του άλλου εταίρου.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ άντεξε επί σχεδόν τέσσερα έτη τον εξευτελισμό, υπολογίζοντας να απαλλαγεί από τον «γελοίο αρραβώνα» όταν θα το επέλεγε σύμφωνα με το κομματικό συμφέρον της. Αλλωστε, αυτό θα συνέβαινε προς το τέλος του εκλογικού κύκλου, όταν ο Τσίπρας θα επεδίωκε να διεμβολίσει τη λεγόμενη Κεντροαριστερά και να επιτύχει τον εισοδισμό του στην ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία.
Οι επιλογές Τσίπρα στρέβλωσαν το πολιτικό παιχνίδι, από το 2015 μέχρι τον αμοραλισμό και τις ακρότητες που παρακολουθούμε σήμερα. Ολη, όμως, αυτή η πορεία στηρίχθηκε στους παρά φύσιν εναγκαλισμούς με τα πουκάμισα έξω το βράδυ των εκλογών Σεπτεμβρίου.
Ο κ. Καμμένος προσπαθεί τώρα να επιβιώσει στην αντιπολίτευση. Δεν του είναι καθόλου εύκολο. Χρειάζεται να κάνει κάτι πιο σοβαρό από το να δίνει στους δημοσιογράφους τα σημειώματα της καταναλωτικής εξτραβαγκάντσα της κ. Κουντουρά με το κινητό των 1.400 ευρώ, την ενοικίαση λιμουζίνας ή τα άλλα έξοδα για να κόψει στη μακρινή Κίνα μια κορδέλα επιπέδου προξένου!
Ο κ. Καμμένος μπορούσε, αν είχε την ειλικρινή πρόθεση, να τηρήσει τον πολιτικό λόγο του και να προφυλάξει τον κ. Τσίπρα και, κυρίως, τη χώρα όλον αυτόν τον χρόνο που πέρασε από τη στιγμή που κατέστη σίγουρη η επιλογή της παρούσας «λύσης» του δεσμού του Σκοπιανού με αυτόν τον χείριστο τρόπο.
Στις αρχές του 2018, το πολιτικό σκηνικό δεν είχε, ακόμη, διαμορφωθεί σε διάταξη ευνοϊκή για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Καμμένος επέτρεψε στον κ. Τσίπρα να διατάξει τις δυνάμεις του όπως επιθυμούσε, άρα δεν έκανε τίποτε για να εμποδίσει αυτό που σήμερα καταγγέλλει με επιφωνήματα. Οσο περισσότερο «χτυπιέται» τώρα τόσο περισσότερο θα πνίγεται στα δίχτυα. Ας γνωρίζει ότι δεν ενδιαφέρεται κανείς να τον σώσει. Απλώς σκηνοθετεί το τέλος του σε ύφος ιλαροτραγωδίας.