Κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο σαφές, όλο και πιο φανερό ότι ο Αλ. Τσίπρας και το επιτελείο του είναι αποφασισμένοι να ναρκοθετήσουν και να υπονομεύσουν πλήρως το πεδίο για την επόμενη κυβέρνηση, που όπως όλα δείχνουν σήμερα, θα είναι του Κυρ. Μητσοτάκη. Αφού βεβαίως προηγουμένως δώσουν μάχη μέχρις εσχάτων ώς τις εκλογές. Οχι ασφαλώς παράξενο, γιατί αυτή η μάχη μέχρις εσχάτων συνδυάζεται περίφημα με τη ναρκοθέτηση και την υπονόμευση του πεδίου.
Αυτή εδώ η στήλη τουλάχιστον έχει εγκαίρως και επανειλημμένως προειδοποιήσει τους αναγνώστες ότι τέτοιο εξαρχής ήταν το σχέδιο της σημερινής κυβέρνησης και δεν θα διστάσει να το εφαρμόσει μέχρι τελείας. Αν πάλι καταφέρει να κάνει την έκπληξη κερδίζοντας της εκλογές, πιστεύει ότι η ειδίκευσή της στις «κωλοτούμπες», μαζί με την ευκολία της να παρουσιάζει το μαύρο άσπρο χωρίς την παραμικρή ντροπή, θα τη βοηθήσει να βγει από τους λάκκους που η ίδια έφτιαξε. Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκε στην εξουσία η κυβέρνηση «φορτώνει» το κράτος με περισσότερους δημόσιους υπαλλήλους, καταστρατηγώντας με διάφορους τρόπους τις σχετικές μνημονιακές δεσμεύσεις και επωφελούμενη φυσικά από την ανοχή που δείχνουν απέναντί της οι Ευρωπαίοι εταίροι-δανειστές για τους δικούς τους λόγους. Τη συγκεκριμένη… προσπάθεια έχει αναλάβει ο Χρ. Βερναρδάκης ως υπουργός Επικρατείας, αρμόδιος για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου, με την έννοια ότι φροντίζει να δημιουργεί νέες ειδικές γραμματείες και δήθεν ελεγκτικές υπηρεσίες, μεταξύ άλλων, σε υπουργεία και οργανισμούς που ελέγχονται από το κράτος. Αποκλειστικός στόχος η «στελέχωσή» τους με δεκάδες υπαλλήλους και προϊσταμένους χωρίς πραγματικό αντικείμενο, παρά μόνον τη δημιουργία μεγαλύτερης γραφειοκρατίας.
Σύμφωνα με κάποια στοιχεία, η κυβέρνηση Συρανέλ μέχρι πρότινος –ΣΥΡΙΖΑ με διάφορα πολιτικά ρετάλια σήμερα– αύξησε από 60 σε 92 τις ειδικές γραμματείες από τότε που ανέλαβε και έπεται συνέχεια. Αλλωστε, με το θράσος της μαχητικής άγνοιας που τη διακρίνει, η Τασία Χριστοδουλοπούλου διακήρυξε με υπερηφάνεια μέσα στη Βουλή ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι αποτελούν πελατειακό κοινό του ΣΥΡΙΖΑ, άρα η αύξηση του αριθμού και το χαϊδολόγημά τους είναι στοιχεία της πολιτικής του. Οσο για τον λογαριασμό, ποιος νοιάζεται…
Η υπερφόρτωση του κράτους και των παραφυάδων του με υπαλλήλους όμως είναι η μία μέθοδος της κυβέρνησης για να αυγατίσει την πελατεία της ενόψει εκλογών και ταυτόχρονα να υπονομεύσει το πεδίο για τους άλλους, αν τις χάσει. Τη συμπληρώνει με την άσκηση πολιτικής χορήγησης επιδομάτων, αυξήσεων μισθών, διατήρησης συντάξεων ή και αύξησής τους, ρυθμίσεων οφειλών, διευκολύνσεων πάσης φύσεως, εξαναγκασμού τραπεζών σε υποχωρήσεις απέναντι σε οφειλέτες. Πρόκειται ουσιαστικά για μία πολιτική δωροδοκίας που απειλεί να τινάξει ξανά τη χώρα στον αέρα. Και το πιο σατανικό είναι ότι εξαναγκάζει την αντιπολίτευση να συμπορεύεται προκειμένου να είναι ανταγωνιστική ή να διατηρήσει την υπεροχή της στις εκλογές.
Δυστυχώς, κάπως έτσι βαδίζει η χώρα προς το άμεσο μέλλον της, χωρίς να έχει συνέλθει ακόμη από το τραυματικό (και αμαρτωλό) πρόσφατο παρελθόν της.