Αυτή η τελευταία απόπειρα δίωξης του εγκλήματος στα «αδούλωτα» Εξάρχεια από το Λιμενικό ήταν από σουρεαλιστική έως κωμικοτραγική. Από τη μια πλευρά θυμίζει τον στίχο του Νίκου Εγγονόπουλου «Στρατηγέ, τι ζητούσες στη Λάρισα, εσύ ένας Υδραίος;», από την άλλη πλευρά επιβεβαιώνει την πραγματικότητα που επικρατεί σε μια περιοχή του κέντρου της Αθήνας, όπου «κουμάντο» κάνουν οι παράνομοι και οι εγκληματίες, όπως ακριβώς στις φυλακές Κορυδαλλού. Ταυτόχρονα, είναι φανερό ότι, παρά τα ηρωικά περί επιχειρησιακής ετοιμότητας και δυνατότητας των Σωμάτων Ασφαλείας, όσα έγιναν στη διάρκεια της επιχείρησης μαζί με τα αποτελέσματά της παραπέμπουν σε ταινίες του Λουί ντε Φινές.
Στο βάθος, πάντα υπάρχει το θέμα της πολιτικής βούλησης που σίγουρα δεν έχει η σημερινή κυβέρνηση για την επιβολή του στοιχειώδους νόμου και της στοιχειώδους τάξης. Και ακριβώς η έλλειψή της κυρίως είναι ακριβώς ο βασικός παράγοντας που έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη διάλυση του παντός σε πάρα πολλούς τομείς του κράτους. Μεταξύ των οποίων είναι η ΕΛ.ΑΣ., το Λιμενικό, η Πυροσβεστική (η τραγωδία στο Μάτι το απέδειξε) και γενικά στα λεγόμενα Σώματα Ασφαλείας. Αν όχι στο σύνολό τους, οπωσδήποτε σε πολλές υπηρεσίες τους που έχουν σχέση με την καθημερινότητα και την προστασία του πολίτη. Ας ελπίσουμε ότι δεν ισχύουν τα ίδια και στο στράτευμα…
Τα γεγονότα είναι λίγο-πολύ γνωστά. Το Λιμενικό συνέλαβε έναν διακινητή ναρκωτικών στον Πειραιά, αυτός υπέδειξε έναν «χονδρέμπορο» με μαγαζί στα Εξάρχεια και αποφασίστηκε να σταλούν οκτώ λιμενικοί μαζί με έναν εισαγγελέα για να κάνουν τη σύλληψη, να δοξαστούν οι ίδιοι και να δοξάσουν το σώμα. Στις συνεννοήσεις που έγιναν ή δεν έγιναν με το αστυνομικό τμήμα της περιοχής, την ομάδα ΔΙ.ΑΣ. και γενικά την ΕΛ.ΑΣ., επικράτησε το απόλυτο αλαλούμ (γιατί άραγε δεν κατέφυγαν στο 11888 του ΟΤΕ για να τους διευκολύνει;) και τελικά οι ήρωες από το λιμάνι όρμησαν μόνοι τους στον στόχο. Μόνο που αντί να αιφνιδιάσουν, αιφνιδιάστηκαν, και βρέθηκαν αντιμέτωποι με οπλοφόρους, που τους πήραν μία γυναίκα που είχαν συλλάβει και κάποια από τα όπλα τους. Πάλι καλά που τους άφησαν τα πανταλόνια…
Μετά ήλθε η σειρά της αρμόδιας υπουργού και προστάτιδας των πολιτών Ολγας Γεροβασίλη να δηλώσει ότι η «δική της» ΕΛ.ΑΣ. δεν γνώριζε τίποτα για την επιχείρηση και άρα δεν ευθύνεται για το φιάσκο, οπότε όλα καλά, όλα ωραία και η ζωή συνεχίζεται τόσο στα Εξάρχεια όσο και στο λιμάνι. Εξάλλου, κατά την υπουργό, τα Εξάρχεια δεν εκκαθαρίζονται από τα εγκληματικά στοιχεία με τη μία… Προφανώς όμως δεν εκκαθαρίζονται ούτε με τη μία, ούτε με τις δύο, ούτε με τις τρεις και βάλε, γιατί αφενός δεν υπάρχει πολιτική βούληση, αφετέρου δεν υπάρχουν οι κρατικοί μηχανισμοί που θα το κάνουν. Εδώ αφαιρούνται χάλκινες προτομές από το κέντρο της Αθήνας και πρόσφατα από την Κέρκυρα, για να τις λιώσουν, δίχως να συλλαμβάνεται κανείς, θα εκκαθαριστούν τα Εξάρχεια;
Η γελοιότητα της κατάστασης δεν κρύβει τη σοβαρότητα του προβλήματος. Τα όπλα που εμφανίστηκαν στα Εξάρχεια, κατά τη στεριανή επιχείρηση του Λιμενικού, δείχνουν γενικευμένη ανομία, ανθρώπους έτοιμους να συγκρουστούν με το κράτος και βεβαίως όλα αυτά δεν περιορίζονται εκεί. Βία και αποφασισμένους να την ασκήσουν βλέπουμε στα γήπεδα, στα πανεπιστήμια, στις φυλακές, στα δικαστήρια, στους δρόμους με κάθε ευκαιρία, χωρίς να «ιδρώνει το αυτί» των κυβερνητικών. Οσο για το εμπόριο όπλων, ανθεί. Το ερώτημα είναι αν και ποια κυβέρνηση θα αποφασίσει να επιβάλει τον νόμο και την τάξη, αφού προηγουμένως εκπαιδεύσει τα Σώματα Ασφαλείας. Πάντως όχι η σημερινή!