Είναι αυταπόδεικτη δειλία, απρέπεια, απανθρωπιά και, σίγουρα, πολιτική βλακεία να προσβάλλεις ανάπηρο άνθρωπο. Ειδικά στην εποχή μας. Ειδικότερα όταν ο υβριστής έχει δώσει διπλό όρκο: για την υπηρεσία προς το κράτος, ως υπουργός και προς τον έχοντα ανάγκη, ως ιατρός. Με αυτά κατά νου, μου φαίνεται –και είναι– αδιανόητο αυτό που συνέβη. Επομένως, τι ώθησε τον Παύλο Πολάκη να κάνει μια τόσο μεγάλη βλακεία; Η μόνη πιστευτή απάντηση είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Ξεκινήστε ανάποδα (είναι πάντοτε μια χρήσιμη μέθοδος): Τι θα είχε πράξει ο κ. Τσίπρας αν ήθελε να αποκλιμακώσει την ένταση, που προκάλεσε η απρόκλητος και θρασεία επέμβαση Πολάκη επί της επαγγελματικής σταδιοδρομίας του κ. Κυμπουρόπουλου; Θα είχε ο ίδιος, από τη θέση του προϊσταμένου του υπουργικού συμβουλίου, ζητήσει συγγνώμη. Ταυτοχρόνως, ο κ. Πολάκης θα «διευκόλυνε» τον πρωθυπουργό. Οπως συμβαίνει σε κανονικές συνθήκες, με κανονικούς ανθρώπους, σε κανονικές εποχές. Ο υβριστής, σε κάθε περίπτωση, θα είχε πάει σπίτι του να ψάξει το λάθος του!
Σε καμία περίπτωση δεν θα καθόταν, ακόμη τούτη τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, στην πολιτική θέση του τιμητή και μάλιστα υπό την καθοδήγηση του ίδιου του πρωθυπουργού. Δυστυχώς, καλούνται, όσοι είχαν ακόμη κάποια ελπίδα να μην είναι έτσι τα πράγματα, να παραδεχθούν πως όταν πρόκειται για πολιτικό αντίπαλο του καθεστώτος, δεν υπάρχουν κανόνες εμπλοκής: «tous les coups sont permis» (επιτρέπονται όλα τα χτυπήματα). Ελάχιστα απομακρύνεται η αντίληψη αυτή από τις κυβερνητικές πρακτικές όλων των «-ισμών» του Μεσοπολέμου. Πώς, όμως, να εξηγήσει κανείς διαφορετικά την «ανάληψη ευθύνης» που έσπευσε να διατυπώσει ο κ. Τσίπρας όταν είδε ότι τα «ανεμομαζώματα» που αποκαλεί «δεδηλωμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία» ήσαν ήδη υπό διάλυση; Επαναλαμβάνω, αν ο πρωθυπουργός είχε ζητήσει συγγνώμη κι αν ο κ. Πολάκης είχε απομακρυνθεί από την εξουσία, η σιδηρά πρόταση Μητσοτάκη με την οποία ζήτησε να συζητήσει η Βουλή πρόταση μομφής στο πρόσωπο του υπουργού θα έπρεπε να αποσυρθεί, για λόγους κοινοβουλευτικής τάξης.
Πρακτικώς, ο κ. Τσίπρας ζητώντας ψήφο εμπιστοσύνης «άσκησε βέτο» και απαγόρευσε στους βουλευτές να συζητήσουν και να εκφραστούν επί ενός τόσο σπουδαίου ζητήματος. Σπουδαιότερου άλλων τρεχουσών υποθέσεων της πολιτικής, γιατί αποτελεί θέμα ηθικής τάξης και ακουμπά στους θεμελιώδεις κανόνες του πολιτεύματος, όπως είναι ο ανθρωπισμός και η αλληλεγγύη και η προστασία της προσωπικότητας του άλλου. Προφανώς το θέμα των επιδομάτων ή των «μορίων», όσο σοβαρά κι αν είναι, δεν είναι αυτά που έριξαν τον Πολάκη τόσο χαμηλά!