Εμείς και οι γείτονες

2' 16" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι αυριανές εκλογές θα αναδείξουν τη νέα κυβέρνηση της Ελλάδος – και κατά πάσα βεβαιότητα μία κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, υπό τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη. Σε αυτήν ακριβώς τη βεβαιότητα εξάλλου οφείλεται το ήπιο –μέχρις αδιαφορίας– κλίμα που κυριάρχησε καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο, σε αντίθεση με την απεχθή εικόνα ρητορικών συγκρούσεων, που εταλάνισαν τη χώρα περίπου για μία τετραετία.

Υπάρχουν όμως θέματα, η διαχείριση των οποίων δεν εξαρτάται μόνον από τη δεξιότητα της όποιας κυβερνήσεως, διότι ο διάδικος ή αντίπαλος δεν είναι η όποια εσωτερική αντιπολίτευση, όσα προβλήματα και εάν είναι διατεθειμένη ή ανεύθυνη ώστε να δημιουργήσει, αλλά μία τρίτη χώρα με ίδια συμφέροντα και επιδιώξεις ασχέτως εάν αυτές μπορεί να θεωρηθούν ότι παραβιάζουν διεθνείς συμβάσεις. Πρόκειται εν ολίγοις για θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Επί πρωθυπουργίας του ο κ. Αλέξης Τσίπρας συνομολόγησε συμφωνία περί του «μακεδονικού ζητήματος», όπως ανέκυψε αυτό στη νέα του μορφή μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Η συμφωνία δεν είναι τέλεια, διότι απλούστατα δεν υπάρχουν «τέλειες  συμφωνίες» παρά μόνον στον νου των πολιτικώς αφελών.

Ο κ. Τσίπρας πλήρωσε το πολιτικό κόστος της αποφάσεώς του αυτής, αλλά ήρε μία εκκρεμότητα τριάντα επτά ετών. Και απομένει πλέον στον κ. Μητσοτάκη να διαχειριστεί ως πρωθυπουργός όσα ακολουθήσουν με την έναρξη των διαδικασιών εντάξεως της «Βορείου Μακεδονίας» στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Οι σχέσεις, όμως, των Αθηνών με την Αγκυρα διέρχονται νέα φάση εντάσεως λόγω του θέματος των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, που εισήγαγε μία νέα παράμετρο κυρίως στο Κυπριακό, αλλά όχι μόνον, ενδεχομένως. Η απόφαση της Λευκωσίας να ενεργήσει καθ’ ον τρόπο ενήργησε μπορεί να είναι βάσει του Διεθνούς Δικαίου σύννομη, αλλά ήταν πολιτικώς ριψοκίνδυνη. Διότι ουδέποτε η Αγκυρα, υπό οιονδήποτε ηγέτη ή κυβέρνηση μπορούσε να αποδεχθεί ποτέ ρυθμίσεις που αφήνουν την Τουρκία εκτός της προοπτικής αξιοποιήσεως των όποιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου από την Ανατολική Μεσόγειο.

Κάποιοι ενδεχομένως στη Λευκωσία, αλλά και στην Αθήνα, προεξόφλησαν ότι οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ενωση θα στρέφονταν εναντίον του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τρόπο τόσο αποφασιστικό ώστε να εκβάλουν την Τουρκία από το σύστημα της Δύσεως. Είναι τραγικό σφάλμα να υποτιμά κανείς τη νοημοσύνη των εταίρων μας και να οικοδομεί μία εικονική πραγματικότητα, που αντιστρατεύεται κάθε πολιτική λογική.

Ο κ. Ερντογάν δεν πρόκειται να εισβάλει εκ νέου στην Κύπρο, ή να επιχειρήσει στρατιωτικώς εναντίον της Ελλάδος, ούτε διενεργώντας υποθαλάσσιες γεωτρήσεις αναμένει να εντοπίσει κοιτάσματα αερίου αξιόλογα. Το σημείο που επελέγη για έρευνες από την Αγκυρα είναι κομβικό όχι απλώς για την Ανατολική αλλά και για την Κεντρική Μεσόγειο. Εχει «πολλές ουρές» η συγκεκριμένη ενέργεια της Τουρκίας.

Η αξιοποίηση των κοιτασμάτων αερίου καθιστά έτι πολυπλοκότερη την επίλυση του Κυπριακού, που θα προσλάβει τον χαρακτήρα του επείγοντος, όταν σταδιακώς θα ομαλοποιηθούν οι σχέσεις της Δύσεως με την Αγκυρα, με όρους που δεν είναι βέβαιο εάν θα είναι προς όφελος της ελληνικής πλευράς. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή