Ερασιτεχνικός αθλητισμός

3' 55" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Λυπάμαι πολύ που δεν είμαι σε θέση να εξηγήσω ακριβώς τι σημαίνει αυτό που λέει ο τίτλος, αλλά αμφιβάλλω αν υπάρχουν αρκετοί ανάμεσά μας που θα το μπορούσαν. Είναι ενδεικτικό αυτό του πόσο αδιάφορη υπόθεση είναι ο ερασιτεχνικός αθλητισμός, σε μια εποχή που ο επαγγελματικός αθλητισμός κυριαρχεί και έχει εξελιχθεί σε μεγάλο και στιβαρό τομέα της οικονομίας του θεάματος.

Σε γενικές γραμμές, ερασιτεχνικός αθλητισμός είναι ο αθλητισμός χωρίς λεφτά. Υποθέτω, ωστόσο, ότι τυπικά ο ερασιτεχνικός αθλητισμός πρέπει κάπως να συνδέεται με την τεράστια πολυεθνική επιχείρηση των Ολυμπιακών Αγώνων, αφού οι συμμετέχοντες σε αυτούς υποτίθεται ότι δεν είναι επαγγελματίες αθλητές. Ισως· όμως, με την κατάταξη που ακολουθώ εγώ, οι Ολυμπιακοί και τα συμπαρομαρτούντα ανήκουν σε μια ειδική κατηγορία αθλητισμού, που ονομάζεται «βιοχημικός αθλητισμός» και δεν πρέπει να συγχέεται με ερασιτεχνικές αθλητικές δραστηριότητες.

Μάλλον αδιάφορη υπόθεση, λοιπόν, ο ερασιτεχνικός αθλητισμός, όχι όμως και ασήμαντη: κοιτάξτε τριγύρω και θα προσέξετε πως το είδος του παιδοβούβαλου –παλαιότερα σχετικώς σπάνιο– σήμερα κοντεύει να γίνει ο κανόνας στους εφήβους. Παρ’ όλα αυτά, προκλήθηκε μεγάλη γκρίνια γύρω από το θέμα, επειδή η σχετική γενική γραμματεία στο αρμόδιο για τα αθλητικά υπουργείο ανατέθηκε στον Γιώργο Μαυρωτά, του αλήστου μνήμης Ποταμιού. Το βολικό πρόσχημα των ενοχληθέντων ήταν ότι ο Μαυρωτάς είχε υπερψηφίσει τις Πρέσπες, εν αντιθέσει με άλλους του ιδίου χώρου οι οποίοι καταψήφισαν τη συμφωνία. (Πρωτίστως, επειδή ήθελαν να λειάνουν τον δρόμο τους προς τη Ν.Δ., αφού είχαν κανονίσει να πολιτευθούν στις τάξεις της, για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς.) Ηταν επίσης αντιπρόεδρος του αειμνήστου κόμματος, γεγονός που ενόχλησε και αυτό.

Τι είναι ο Γιώργος Μαυρωτάς; Χωρίς ποτέ να τον έχω γνωρίσει, κρίνοντας μόνο από τη δράση του στη Βουλή και τις δημόσιες παρεμβάσεις του, έχω σχηματίσει την πεποίθηση ότι ο Μαυρωτάς πρέπει να είναι κατά βάσιν ένας καλός άνθρωπος. Συνετός, έντιμος, σοβαρός, πάντα καλοπροαίρετος, ενίοτε αφελής στον ιδεαλισμό του, ο Μαυρωτάς είναι η προσωποποίηση του καλού παιδιού. Τόσο καλό παιδί, ώστε εγώ μερικές φορές τον βρίσκω σχεδόν ανυπόφορο. Αν κάποιος είναι πράγματι το Ποτάμι που αγαπούσαμε να κοροϊδεύουμε, αυτός οπωσδήποτε είναι ο Μαυρωτάς. Εντούτοις, ποτέ δεν τον περιέλαβα στο πελατολόγιό μου, επειδή σέβομαι τον ιδεαλισμό. Τώρα, για να καταλάβετε πόσο Ποτάμι είναι μέσα του, ο Μαυρωτάς (που νομίζω ότι ήταν πολίστας στα νιάτα του ή, ενδεχομένως, κάτι χειρότερο…) έχει ο άνθρωπος ψώνιο με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Πώς υπάρχουν γύρω μας κάποιοι άνθρωποι που παθιάζονται με ανυπόφορους συγγραφείς, όπως π.χ. ο Ντοστογιέφσκι και ο Κάφκα; Ετσι ο Μαυρωτάς παθιάζεται με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Τι να κάνουμε; Ας δείξουμε κατανόηση – δεν είναι στο κάτω κάτω διαταραχή της έμφυλης ταυτότητας. Ενα άκακο χόμπι είναι, όπως η συλλογή λεπιδόπτερων.

Η ουσία του ζητήματος, όπως εγώ το καταλαβαίνω, είναι αν για τη θέση του γ.γ. Ερασιτεχνικού Αθλητισμού είναι καλύτερος ένας έντιμος άνθρωπος, που γνωρίζει και αγαπά το αντικείμενο, ή ένας κομματικός, που πρέπει να ανταμειφθεί για τις «θυσίες» του. (Τις οποίες, βεβαίως, έκανε ανιδιοτελώς, χωρίς να περιμένει οφέλη – απλώς, ο κόσμος, που τον αγαπάει πολύ, πιέζει για την ανέλιξή του…)

Η απάντηση εξαρτάται από το πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας τη διακυβέρνηση μιας χώρας. Είναι η οργανωμένη προσπάθεια για την επίτευξη κοινών στόχων ή είναι μια προσπάθεια εμπέδωσης της εξουσίας εκείνων που την ασκούν; Αν θέλουμε το δεύτερο, οποιαδήποτε μούρη από τη θάλασσα των αποτυχημένων κομματικών κάνει για τη δουλειά. Αν όμως εννοούμε το πρώτο, ο Μαυρωτάς είναι το ιδεώδες πρόσωπο για τη συγκεκριμένη θέση. Και το γεγονός ότι επελέγη από την κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι ακόμη μία ένδειξη της σοβαρότητας των προθέσεών της.

Θεάματα

Ο Χοροπηδηχτός Αγορίνος ενοχλείται πολύ επειδή στη Βουλή τον έβαλαν να κάθεται δίπλα στον Βελόπουλο. Τον καταλαβαίνω. Ομως και εκείνος οφείλει να δει τη γενικότερη εικόνα, ώστε να αντιληφθεί τη λογική που υπαγόρευσε την αναγκαστική γειτνίαση: ο Βελόπουλος έχει τσίρκο, ενώ ο Αγορίνος έχει μπαλέτο. Τεράστια η διαφορά, δεν λέω. Δεν παύουν όμως να είναι παρεμφερή στο πλαίσιο του κοινοβουλευτισμού…

«Απλή ανθρωποκτονία»

Δεν έχω καταλάβει αν ο Ρουπακιάς πράγματι εκστόμισε κατά την απολογία του την παραπάνω φράση, με την οποία χαρακτήρισε τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ή αν του αποδίδεται. Οπως και αν είναι, στην κοινή αντίληψη των περισσοτέρων μας, νομίζω, όταν μια ανθρωποκτονία χαρακτηρίζεται από τον δράστη της «απλή», αυτομάτως στη συνείδησή μας γίνεται περισσότερο αποκρουστική ως πράξη από όσο προηγουμένως, διότι καμία ανθρωποκτονία δεν μπορεί να είναι «απλή» υπόθεση. Η έννοια «απλή ανθρωποκτονία», θέλω να πω, περιέχει την παραδοξότητα του οξύμωρου, που υφίσταται μόνο σε κατάσταση πλήρους ηθικής αναισθησίας.

Συγγνώμη, αν γίνομαι δυσνόητος και ασυνάρτητος, αλλά από χθες το πρωί, που άκουσα την απαίσια φράση από τις ειδήσεις, μου έχει καρφωθεί στο μυαλό σαν πονοκέφαλος που ολοένα οξύνεται. Είναι μια φράση του είδους που θα τη συναντήσεις σε συνεντεύξεις, μαρτυρίες και καταθέσεις πρώην φρουρών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Νοείται μόνον ως προσπάθεια του κατηγορουμένου να του αναγνωρίσει το δικαστήριο το ελαφρυντικό της ηλιθιότητας…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή