Δύο μέτρα και δύο σταθμά. Η κυβέρνηση προχωράει –πολύ σωστά– σε προανακριτική επιτροπή για τους αντιθεσμικούς χειρισμούς του κ. Παπαγγελόπουλου στην υπόθεση Novartis. Ωστόσο δεν προτίθεται –λανθασμένα– να κάνει εξεταστική επιτροπή για το πρώτο εξάμηνο του 2015, παρά το γεγονός, όπως παραδέχθηκε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ότι κόστισε πολύ στην οικονομία και εξέθεσε τη χώρα διεθνώς.
«Η κυβέρνηση της Ν.Δ. κοιτάζει στο μέλλον και όχι στο παρελθόν και γι’ αυτό δεν προτίθεται να μετατρέψει τη Βουλή σε βιομηχανία εξεταστικών επιτροπών», είπε ο κ. Μητσοτάκης στη ΔΕΘ. «Δεν ξεχνάμε τι έκανε η κυβέρνηση Τσίπρα το πρώτο εξάμηνο του 2015, ωστόσο αυτό έχει κριθεί πολιτικά από τον λαό», πρόσθεσε.
Δηλαδή μια κυβέρνηση κάνει εξεταστικές μόνο για τα θέματα που θεωρεί ότι δεν έχουν κριθεί πολιτικά; Επιθυμεί να ερευνήσει τη διαφαινόμενη πολιτική σκευωρία κατά της Ν.Δ. από τις παρεμβάσεις Παπαγγελόπουλου στη Δικαιοσύνη, αλλά δεν θέλει να ρίξει άπλετο φως σε όσα έγιναν κατά την παλαβή διαπραγμάτευση του 2015, η οποία κόστισε 100 δισ. ευρώ στην οικονομία, διέλυσε τις τράπεζες και διέσυρε την Ελλάδα διεθνώς;
Και όσοι υποστηρίζουν ότι όλος ο ελληνικός λαός γνωρίζει πλέον με κάθε λεπτομέρεια τι ακριβώς συνέβη εκείνο το περίφημο εξάμηνο που παραλίγο να οδηγήσει στην καταστροφή της χώρας, έχουν μαύρα μεσάνυχτα. Γιατί ακόμα και σήμερα –ασχέτως αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τις εκλογές– στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν ποικίλες καταγραφές, απίθανες θεωρίες, ακόμη και συνωμοσιολογικά αφηγήματα για το 2015. Χαρακτηριστικό είναι ότι άλλη είναι η εικόνα της εποχής διαβάζοντας το βιβλίο «Η τελευταία μπλόφα» της Ελένης Βαρβιτσιώτη και της Βικτώριας Δενδρινού, οι οποίες έζησαν την υπόθεση ως δημοσιογράφοι στις Βρυξέλλες και άλλη –τελείως διαφορετική– από το βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη «Ενήλικοι στο Δωμάτιο», το οποίο έγινε και ταινία από τον Κώστα Γαβρά. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο πρωταγωνιστής του πρώτου εξαμήνου του 2015, ο οποίος για τους περισσότερους θεωρείται ο κύριος υπεύθυνος για τη διαπραγματευτική κατρακύλα της χώρας, για κάποιους θεωρείται ήρωας: κατάφερε εξάλλου να δημιουργήσει δικό του κόμμα και να πάρει μόνος του πάνω από 3% στην κάλπη και να μπει στη Βουλή.
Κάποιοι επίσης αρνούνται την εξεταστική για το 2015, υποστηρίζοντας ότι όσα έγιναν το περίφημο εκείνο εξάμηνο έχουν πλέον παραγραφεί, άρα γιατί να ξύνουμε πληγές που διχάζουν την κοινωνία και συσπειρώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε μία χρονική στιγμή που η χώρα θέλει συναινέσεις για να πάει μπροστά.
Πράγματι όλα έχουν παραγραφεί ποινικά έπειτα από δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Αυτό που δεν έχει παραγραφεί είναι η ανάγκη της ελληνικής κοινωνίας να μάθει την αλήθεια. Μία εξεταστική επιτροπή δεν συγκροτείται αναγκαστικά για να τιμωρηθεί κάποιος υπεύθυνος. Αλλά για να πληροφορηθεί η κοινή γνώμη και να καταγραφούν ιστορικά με μαρτυρίες από επίσημες πηγές, με έγγραφα και αναμφισβήτητα ντοκουμέντα, σημαντικά γεγονότα που, στην προκειμένη περίπτωση, παραλίγο να οδηγήσουν τη χώρα στα βράχια. Ετσι ώστε να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη στο μέλλον και να μη βρεθεί κάποιος πολιτικός ή πολίτης που να πει ότι δεν ήξερε τι έγινε την περίοδο εκείνη. Η γνώση των πραγματικών δεδομένων αποτελεί μεγάλη περιουσία για τη δημοκρατία.
Δυστυχώς, η ελληνική Βουλή (και ίσως με την ευκαιρία της αναθεώρησης του Συντάγματος θα έπρεπε να προβλεφθεί μια αλλαγή) δεν έχει άλλη δυνατότητα να ερευνήσει σε βάθος κάποιο σημαντικό ζήτημα που απασχολεί τη χώρα, πέραν από τη δημιουργία μιας εξεταστικής επιτροπής γι’ αυτό. Με άλλα λόγια, όπως το Αμερικανικό Κογκρέσο συγκρότησε μία ad hoc επιτροπή για να ερευνήσει σε βάθος την επίθεση της Αλ Κάιντα στους Δίδυμους Πύργους το 2001 και συνέταξε ογκωδέστατο πόρισμα, εξεταστικές επιτροπές θα πρέπει να γίνονται και στην Ελλάδα σε περιπτώσεις εθνικών συμφορών ή κρίσεων. Θα έπρεπε να είχαν π.χ. ερευνηθεί σε βάθος τα τελευταία χρόνια τόσο η κρίση των Ιμίων και η παραλίγο πολεμική σύρραξη με την Τουρκία το 1996, η απίστευτη υπόθεση των υποκλοπών κατά της κυβέρνησης το 2004 καθώς και η αυτοκαταστροφική χρεοκοπία του 2009.
Είναι αντιληπτό ότι για πολιτικούς λόγους ο κ. Μητσοτάκης δεν θα ’θελε να δώσει ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να συσπειρωθεί γύρω από τον Αλ. Τσίπρα ή τον Γ. Βαρουφάκη για το 2015 ή για οποιαδήποτε άλλη υπόθεση. Ωστόσο δεν μπορεί μία κυβέρνηση να αφήνει ανοιχτούς λογαριασμούς με το παρελθόν.
Και εν πάση περιπτώσει. Δεν νοείται μία κυβέρνηση να κάνει προανακριτική επιτροπή για τις εξωθεσμικές παρεμβάσεις ενός υπουργού και να αγνοεί τη βαθιά πληγή που προκάλεσε η κρίση του 2015 και κόντεψε να σακατέψει για πάντα τη δημοκρατία στη χώρα.