Συνέβη στις αρχές Οκτωβρίου και αμέσως μεταδόθηκε παντού στον κόσμο. Στην Ελλάδα, ομολογουμένως, πέρασε απαρατήρητο. Ισως επειδή η Αίγυπτος είναι φίλη μας και, για λόγους τους οποίους ποτέ δεν κατάλαβα, τρέχουμε μαζί της σε μια «τριμερή», μαζί με την άλλη μεγάλη δύναμη της Ανατολικής Μεσογείου, την Κύπρο.
Στη φίλη Αίγυπτο, λοιπόν, όπου το καθεστώς του στρατηγού Αλ Σίσι εμπλέκεται σε ένα κύμα διαφθοράς συνυφασμένο με το υπό εκτέλεση πρόγραμμα δημοσίων έργων, ο πρόεδρος της Βουλής ζήτησε από τους βουλευτές να τηρήσουν ένα λεπτό σιωπής και περισυλλογής, εις ένδειξιν συμπαραστάσεως στην προσπάθεια του στρατηγού «να χτίσει ένα σύγχρονο κράτος». Με την ευκαιρία, τον συνέκρινε με τον Χίτλερ: «Ο Χίτλερ», είπε, «έκανε τα λάθη του, όμως αυτό που του επέτρεψε να επεκταθεί ανατολικά και δυτικά ήταν ότι δημιούργησε ισχυρές υποδομές. Οι υποδομές της Γερμανίας είναι ακόμη πρότυπο για ολόκληρο τον κόσμο». Εκλεισε, δε, με θυμόσοφη διάθεση: «Η οικοδόμηση εθνών σε περιόδους μεταβατικές απαιτεί σκληρά μέτρα, διότι είναι κατά τη διάρκεια αυτών των περιόδων που χτίζονται θεσμοί και θεμελιώνονται υποδομές».
Από τη στιγμή που η ομιλία δημοσιεύθηκε από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ (δεν ξέρω αν υπάρχουν άλλα στην Αίγυπτο), το παρέλαβαν τα social media (που, περιέργως, ακόμη επιτρέπονται στην Αίγυπτο) και απογειώθηκε διεθνώς.
Επιχειρώντας να δικαιολογηθεί, αργότερα, ο πρόεδρος της αιγυπτιακής Βουλής κατάφερε μόνο να παράσχει αποδείξεις της ανοησίας του, διότι υποστήριξε ότι τα λόγια του ερμηνεύθηκαν «εκτός πλαισίου συμφραζομένων». Αναρωτιέσαι ποιο πλαίσιο, όταν τα εγκλήματα γίνονται «λάθη», ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος «επέκταση ανατολικά και δυτικά», η δε οικοδόμηση του Γ΄ Ράιχ «οικοδόμηση έθνους»! Με όλο τον σεβασμό προς τους δημοκρατικούς θεσμούς της φίλης Αιγύπτου και την άψογη λειτουργία τους, είμαι υποχρεωμένος να πω ότι τέτοια αντικειμενικότητα μόνον από έναν συνειδητοποιημένο εθνικοσοσιαλιστή μπορεί να την περιμένεις.
Ο θαυμασμός για τον Φύρερ δεν είναι, πάντως, κάτι τόσο απεχθές στην Αίγυπτο όσο στην Ευρώπη. Είναι, κατ’ αρχάς, αντανάκλαση του αντιαποικιοκρατικού ρεύματος που σάρωσε τις βρετανικές κτήσεις μετά το τέλος του Μεγάλου Πολέμου. Στο Κάιρο, λ.χ., οι ντόπιοι περίμεναν σαν ελευθερωτή τον Ρόμελ. Επειτα, είναι αντανάκλαση του νέου αντισημιτισμού, που γεννήθηκε από τη διασταύρωση του αραβικού λαϊκισμού με το Μεσανατολικό. Ο Νάσερ, φέρ’ ειπείν, εμφορείτο από βαθύτατο αντισημιτισμό ― μέχρι βλακείας, αν λάβουμε υπ’ όψιν τα σοβαρότατα λάθη στα οποία τον οδήγησε.
Παρεμπιπτόντως, την ίδια ημέρα που δημοσιεύθηκε η είδηση στα διεθνή δίκτυα (3η Οκτωβρίου), δημοσιευόταν επίσης μία άλλη, σχετική: σε δημοπρασία στη Βρετανία, αγοράστηκε τηλεφωνικώς, έναντι 3.600 λιρών, από άγνωστο πλειοδότη, το ροζ, ελαφρώς ξεθωριασμένο, μα πλήρως μεταξωτό βρακί της Εύας Μπράουν, με το μονόγραμμά της ασφαλώς. (Επλενε τα εσώρουχά της μαζί με του Φύρερ και έτσι το μονόγραμμα ήταν απαραίτητο για να μη τα μπερδεύουν…) Ο πλειοδότης θα είναι, φαντάζομαι, ο πρόεδρος της αιγυπτιακής Βουλής. Στο κάτω κάτω, το βρακί μπορεί να θεωρηθεί ως μέτρο προστασίας και υγιεινής των «υποδομών», που τόσο τον ενδιαφέρουν…
Να τα, τα πουλάκια μου
Εδώ ταιριάζει η ιστορική ρήση του Γκουσγκούνη, διότι ελπίζω να πληροφορηθήκατε την αποκάλυψη του Reuters, την περασμένη Τετάρτη, ότι στελέχη του αυταρχικού καθεστώτος, που υφίσταται εδώ και τριάντα χρόνια στην Καμπότζη, έχουν αποκτήσει ευρωπαϊκό διαβατήριο, αγοράζοντας την κυπριακή υπηκοότητα, στην τιμή των 2,2 εκατομμυρίων δολαρίων το κεφάλι. Πρόκειται για την ανιψιά του επί τριακονταετία πρωθυπουργού, τον σύζυγό της (που είναι και ο αρχηγός της περιβόητης αστυνομίας της χώρας), τον υπουργό Οικονομικών, καθώς και το ζεύγος των ισχυρότερων επιχειρηματιών της χώρας. (Δεν διευκρινίζεται αν είναι άνδρας και γυναίκα ή ομόφυλο ζεύγος· δεδομένου όμως ότι μιλούμε για την Καμπότζη, ας μην είμαι σχολαστικός…) Το Reuters επικαλείται επίσημα έγγραφα της κυπριακής κυβέρνησης, που βρίσκονται στην κατοχή του. Προσωπικώς, είμαι βέβαιος ότι πρόκειται για παρεξήγηση! Ο Νίκος θα τα εξηγήσει όλα…
Από το αυτί
Κλιμάκιο του «Ρουβίκωνα» εισέβαλε την Παρασκευή στο πολιτικό γραφείο του Β. Κικίλια. Πέταξαν μπογιές και σκουπίδια (στον Τύπο αναφέρονται ως «τρικάκια») και έφυγαν. Ενας τους όμως δεν πρόλαβε και τον τσάκωσαν. Επιτέλους! Η τιμωρία του πρέπει να είναι παραδειγματική – δεν χωρεί επιείκεια. Να αφήσουν λοιπόν αστυνομίες, δικογραφίες και τα σχετικά και να κληθεί αυτός ο άνθρωπος να απολογηθεί στην Τζένη. Καταλαβαίνω ότι είναι πολύ σκληρό, αλλά η κοινωνία πρέπει να γίνει αμείλικτη με αυτούς τους ταραξίες. Από το αυτί λοιπόν και κατευθείαν στην Τζένη! Να σου πω εγώ μετά αν τολμά να το ξανακάνει…