Κανείς δεν έχει πλήξει τόσο την αξιοπιστία των μαρτύρων της Novartis όσο η ίδια η Ελένη Τουλουπάκη. Η αρχειοθέτηση της έρευνας για τους επτά από τους δέκα ελεγχόμενους συνιστά έμμεση ετυμηγορία της εισαγγελέως για τη σοβαρότητα των δύο από τους μάρτυρες που τελούν ακόμη υπό καθεστώς προστασίας. Τον τρίτο, που αρχικώς προστατευόταν, όχι μόνο δεν τον έλαβε υπόψη, αλλά του άσκησε η ίδια δίωξη, αποκαλύπτοντας και την ταυτότητά του.
Υπάρχει βέβαια και η άποψη ότι «αρχειοθέτηση δεν σημαίνει αθώωση». Οτι δεν αρκεί να έχει αποβεί άκαρπη η εναντίον σου εισαγγελική έρευνα. Δεν αρκεί να μην έχεις καν διωχθεί. Το τεκμήριο ενοχής σου διατηρείται εσαεί, περιμένοντας την απόδειξή του. Ομως, αυτή την άποψη δεν μπορεί να την ενστερνίζεται η εισαγγελέας Διαφθοράς. Τη διατυπώνουν μόνο ο Κατρούγκαλος και ο Τζανακόπουλος.
Με το έγγραφό της, που η «Καθημερινή» έφερε στη δημοσιότητα, η Τουλουπάκη φέρεται να ομολογεί ακουσίως τη δικονομική ακυρότητα του καθεστώτος προστασίας των μαρτύρων. Ακόμη όμως κι αν δεν υπάρχει τέτοια τυπική ακυρότητα, η ίδια έχει κρίνει στην ουσία αστήρικτους τους ισχυρισμούς τους. Η ίδια ενταφίασε όλη αυτή τη σκανδαλοθηρική σαπουνόπερα – με τα μαύρα τρόλεϊ και τα παχιά βαλιτσάκια που έσφυζαν από χιλιάρικα.
Τη φερεγγυότητα αυτών των προσώπων μπορούσε κανείς να την εικάσει, πριν από τις αρχειοθετήσεις. Μπορούσε να την εικάσει από τον εκπρόσωπό τους – από το παράδοξο να εκπροσωπούνται τηλεοπτικά δύο μάρτυρες μέσω συνηγόρου που εμφανιζόταν σαν διαφημιστής της καταγγελίας. Σαν ατζέντης λαρυγγιών.
Το έγγραφο λειτουργεί και ως υπενθύμιση ότι «υπόθεση» Νovartis δεν θα υπήρχε χωρίς τους τρεις ανώνυμους. Γι’ αυτό και από την αρχή αναζητήθηκε αλλότριο θεμέλιο· επιχειρήθηκε να αποκτήσει η «υπόθεση» υπόσταση μέσω της παραπομπής στο FBI. Χωρίς να έχει εισφέρει στοιχείο που να οδήγησε σε δίωξη, η επίκληση του FBI απέβη αποκρυφιστική: όλο και κάποιο στικάκι, όλο και κάποιο x-file εμφανιζόταν, μέσω διαρροών, να κυνηγάει, η μυστική ανάκριση, χωρίς να καταφέρνει να το πιάσει.
Δυόμισι χρόνια τώρα, έχουν διαρρεύσει, αποδιδόμενοι στην Εισαγγελία, τόνοι καταγγελτικής πρόζας. Δυόμισι χρόνια παραποινικής καμπάνιας, χωρίς ποτέ η αρμόδια λειτουργός να εκδηλώσει καν ενόχληση για τις διαστάσεις που δίνονταν στο έργο της – διαστάσεις που η ίδια κατέληξε να γειώσει με τις αρχειοθετήσεις.
Βλέποντας πια τις ραφές της κακοραμμένης υπόθεσης να ανοίγουν, κατανοεί κανείς πιο εύκολα την τακτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Απέναντι στη δευτερογενή έρευνα, που εκκρεμεί πλέον ενώπιον της κοινοβουλευτικής επιτροπής, η ενδεδειγμένη κομματική άμυνα δεν μπορεί παρά να είναι ο πολακισμός.
Απέναντι στο ξεκουκούλωμα, νόημα έχει μόνο το σαμποτάζ.