Γιατί, αφού είχε προηγηθεί η επιτυχής έκβαση της αστυνομικής επιχείρησης στο ΟΠΑ το περασμένο Σάββατο, η Σύγκλητος αποφάσισε να κλείσει το πανεπιστήμιο; Μα, προφανώς, εις ένδειξιν διαμαρτυρίας για την απρόκλητη εισβολή της «κρατικής καταστολής» στο άσυλο της ελευθερίας των ιδεών και, βεβαίως, για τις ζημίες που προκάλεσαν. Σημειώνω σχετικώς ότι η Αστυνομία είχε μαζί της κλειδαρά, για να ανοίξει τις πόρτες των εργαστηρίων παραγωγής μολότοφ. Αν αυτός, πάνω στη βιασύνη του, τις χάλασε και τώρα δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ξανά; Αφήστε την περιουσία του πανεπιστημίου που κατασχέθηκε από την Αστυνομία, όπως ρόπαλα, καδρόνια, πέτρες, σπασμένα μάρμαρα και άλλα εργαλεία επιστημονικής έρευνας. Αυτά ποιος θα τα αποζημιώσει; Πώς λοιπόν να μην είναι μουτρωμένη η Σύγκλητος;
Αξίζουν συγχαρητήρια στην Αστυνομία και προσωπικά στον υπουργό (τον οποίο διάφοροι καλοθελητές είχαν βιαστεί να ξεγράψουν) για την εκκαθάριση των ορμητηρίων που χρησιμοποιούσαν οι αναρχικοί στο ΟΠΑ. Η αμηχανία του ΣΥΡΙΖΑ, που τόσα χρόνια προστάτευε κανονικά αυτής της μορφής την ανομία και την εγκληματικότητα μέσα στα πανεπιστήμια, τονίστηκε ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι έπρεπε πρώτα να επισημάνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος την αφωνία του ΣΥΡΙΖΑ, για να ακολουθήσει η δήλωση με την οποία ο Γιάννης Ραγκούσης, ως αρμόδιος του ΣΥΡΙΖΑ για τα θέματα αυτά, συνεχάρη την Αστυνομία για την επιτυχία της. Αλλά και πάλι, αυτός που μίλησε εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένας γνήσιος Πασόκος; Γιατί δεν είναι Συριζαίος του στενού πυρήνα των Μπανιάδων ο Ραγκούσης, ο οποίος μέχρι χθες τους έβριζε με την ίδια οξύτητα που βρίζει τώρα την κυβέρνηση. Υπό μία έννοια, λοιπόν, η αφωνία συνεχίστηκε και μετά τους θορύβους του Γ. Ραγκούση.
Αλλά και αν κάποιος δεν κατάλαβε τίποτα από την επιτυχία της Αστυνομίας και τη σημασία της σιωπής του ΣΥΡΙΖΑ, ήλθαν εκείνα τα παιδιά, καμιά διακοσαριά τα υπολόγισαν, που επιχείρησαν χθες να ανακαταλάβουν τον χώρο του κλειστού πανεπιστημίου. Εβδομήντα από αυτά κατάφεραν να μπουν στο προαύλιο, έφθασαν στις κλειστές πύλες, κάθισαν στα μαρμάρινα σκαλάκια και, ηλιθίως, έψαλαν το σύνθημα «ψωμί, παιδεία, ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το ’73». Ηταν, λέει, φοιτητές. (Με τέτοια άγνοια; Τους πιστεύω…) Φοιτητές ή όχι, ό,τι και αν ήσαν, το νόημα της πράξης τους ήταν σαφές: Κατά των «μπάτσων» και υπέρ της ασυδοσίας των αναρχικών στους κατειλημμένους από αυτούς χώρους του πανεπιστημίου. Ο αγώνας τους γινόταν για να σώσουν τον πανεπιστημιακό θεσμό του ασύλου ανιάτων. Ενός ασύλου, δηλαδή, για την επικίνδυνη παλαβομάρα, τη βία και την εγκληματικότητα. Κατά κυριολεξία άσυλο ανιάτων, γιατί μετά από σαράντα χρόνια πια η κατάσταση πολλών από αυτούς που κρύβονται εκεί μέσα του είναι ανίατη. Ευτυχώς, η Αστυνομία το έλυσε με στιβαρότητα, αλλά χωρίς αίματα και νοσοκομεία.
Ομως η στήριξη που έσπευσε να παράχει ο ΣΥΡΙΖΑ στους υπερασπιστές των πανεπιστημιακών εργαστηρίων παραγωγής μολότοφ έδωσε το τέλος στα προσχήματα. Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ συντάσσεται με τους αναρχικούς με τον πιο ευθύ και τίμιο (να το αναγνωρίσω) τρόπο, τι περισσότερο χρειάζεται; Κατ’ αρχάς, έστειλε μεγάλα ονόματα: Φίλης, Θεανώ Φωτίου (χωρίς τα γεμιστά της), Μερόπη Τζούφη. Ακόμη και ο Γαβρόγλου απηύθυνε σάλπισμα: «Πάμε τώρα στο ΟΠΑ! Οσες και όσοι μπορούμε. Μη χάνουμε ώρα». Δεν γνωρίζω κατά πόσον εισακούστηκε, πάντως ο ίδιος δεν κατάφερε να πάει. Και βέβαια, ο αρμόδιος για τα θέματα αυτά, ο Γ. Ραγκούσης, που βρήκε «ασύμμετρη και παντελώς αδικαιολόγητη» την απομάκρυνση των φοιτητών από την Αστυνομία.
Νομίζω κανείς δεν έχει πια αμφιβολία ότι οι μάσκες έπεσαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πια την κυβέρνηση, επομένως δεν έχουν λόγο να υποκρίνονται ως προς τη στάση τους απέναντι στις διάφορες μορφές τρομοκρατίας. Ακόμη και ο Φίλης, από τον οποίο θα περίμενες κάτι πιο φίνο (και δεν το λέω ειρωνικά), δεν ενδιαφέρεται πια αν αυτά που λέει τον εκθέτουν. Η χθεσινή επιχείρηση της Αστυνομίας ήταν «παράνομη δράση και παραβίαση ασύλου», κατήγγειλε στη Βουλή. Προφανώς θα εννοεί το ίδιο και για την προηγούμενη επιχείρηση της Αστυνομίας στον ίδιο χώρο. Σωστά;
Μόνο, παρακαλώ, ας μαζέψει κάποιος τις μάσκες από τον δρόμο, εκεί έξω από την παλιά ΑΣΟΕΕ, για να μην τις πατούν οι περαστικοί…
Το φιλοδώρημα
Οι τελευταίες εξελίξεις από το σκάνδαλο των «χρυσών» διαβατηρίων στην Κύπρο, εν συντομία. Εκτός από την επιταγή των 300.000 ευρώ που προσέφερε ευγενώς ο Τζον Λόου υπέρ της Αρχιεπισκοπής, βρέθηκε και μία ακόμη, της ιδίας ημερομηνίας, για το γλίσχρο ποσόν των μόλις 10.000 ευρώ. Το γεγονός προκαλεί την περιέργεια. Μα, αν ο Λόου έκανε δωρεά υπέρ της Αρχιεπισκοπής συνολικού ύψους 310.000, γιατί έσπασε το ποσόν σε δύο και μάλιστα τόσο διαφορετικά σε μέγεθος;
Απαντώ. Οπως παραδέχθηκε ο Αρχιεπίσκοπος σε τηλεοπτική συνέντευξή του, η Μακαριότητά του παρέθεσε γεύμα στον Λόου, κατά τη διάρκεια του οποίου δόθηκε η πρώτη επιταγή των 300.000. Ηταν, κατά κάποιο τρόπο, ο λογαριασμός του εστιατορίου. Καθώς έφευγε ο Λόου, κοντοστάθηκε και ρώτησε «is the tip included?». Μόλις άκουσε ότι το φιλοδώρημα δεν περιλαμβανόταν στον λογαριασμό, έκοψε επιτόπου ένα τσέκι των δέκα χιλιάδων «για τα παιδιά» (σέρβις κ.λπ.). Συμπέρασμα; Τσίπης ο Λόου! Για ένα γεύμα των 300.000, το φιλοδώρημα των δέκα χιλιάδων υπολείπεται αισθητά του επιβεβλημένου 10%! Ντροπή…