Ενα πρώτο δείγμα γραφής δόθηκε στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Οι νέες που επιδόθηκαν σε μια ανέξοδη «επαναστατική γυμναστική» για να κάνουν ντόρο, βρήκαν έναν –ανέλπιστο για πολλούς– σύμμαχο σε κορυφαία στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης που, παρότι επί 4 χρόνια συμπορεύτηκαν ως κόμμα με έναν σκληρό δεξιό όπως ο Πάνος Καμμένος, αίφνης ανακάλυψαν –επί κυβέρνησης Ν.Δ. βεβαίως– στη συμπεριφορά των νεαρών γυναικών «πολιτικά μηνύματα» και «μεστό περιεχόμενο». Η συνέχεια δόθηκε με την Προανακριτική. Το δίδυμο Τζανακόπουλου – Πολάκη, παρά το γεγονός ότι είχε πετύχει δύο καίρια «χτυπήματα» κατά της κυβέρνησης Τσίπρα λόγω ερασιτεχνικού χειρισμού –ο μεν πρώτος όταν πήγε για… ενημέρωση στον Αρειο Πάγο για την υπόθεση Novartis, εκθέτοντας την κυβέρνησή του, ο δε κ. Πολάκης «χορηγώντας» τον κ. Κυμπουρόπουλο με ρεκόρ ψήφων–, βρέθηκε ξανά στην πρώτη γραμμή αυτής της μάχης. Η ατάκα πως θα βγουν σηκωτοί από την επιτροπή αποτελεί πισωγύρισμα για τον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και αν δεχτεί κάποιος πως στο ουσιαστικό σκέλος η Ν.Δ. έσφαλε με την επιλογή της να προχωρήσει σε εξαίρεση. Ενα τρίτο κομμάτι του παζλ είναι το μεταναστευτικό.
Κάποιος τρίτος παρατηρητής θα έβλεπε για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένου ότι η κυβέρνηση δέχεται τη μεγάλη πίεση ως διαχειριστής του θέματος, μια μεγάλη ευκαιρία να μιλήσει με εθνικούς όρους, όπως, για παράδειγμα, πόσους πραγματικά αντέχει η χώρα να φιλοξενήσει με αξιοπρέπεια. Αντ’ αυτού επιλέγει μια εμμονική ιδεολογικοποίηση του θέματος, απευθυνόμενος σε ένα μικρό ποσοστό, που δεν θεωρεί καν πως το μεταναστευτικό είναι εν δυνάμει πρόβλημα. Ενα τέταρτο σημείο προστέθηκε πρόσφατα με την επιχείρηση στην ΑΣΟΕΕ. Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν θεώρησε σκόπιμο να πει μια κουβέντα για τη γιάφκα που βρέθηκε στα υπόγεια του ιδρύματος. Τα παραπάνω, που ταιριάζουν περισσότερο στον ΣΥΡΙΖΑ του 3% και όχι σε ένα κόμμα που εμπιστεύτηκαν 1.800.000 πολίτες, δείχνουν πως η αξιωματική αντιπολίτευση, παρά το γεγονός ότι ως κυβέρνηση έδειξε να ωριμάζει πολιτικά, στην πραγματικότητα δεν έχει ενηλικιωθεί και δεν θέλει ή δεν μπορεί να ξεφύγει από τη νοοτροπία του μικρού κόμματος. Θεωρεί χρέος του να βαφτίζει «αριστερό» καθετί γραφικό ή παρεκκλίνον. Κάθε ανομία ή ψευτοτσαμπουκά. Και αυτό δεν μόνο δικό του πρόβλημα, αλλά της χώρας, καθώς πρόκειται για τον έναν πόλο του πολιτικού συστήματος.