Ο,τι «αφορά για τις αναφορές που έχουνε συμβεί» μπορεί κανείς εύκολα να το τρολάρει. Μπορεί κανείς εύκολα να βάλει στόχο ένα εκλογικό ατύχημα, σαν τον Αλέξη Γεωργούλη, για να κάνει αντιπολίτευση στο Facebook.
Η εικόνα του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ να πνίγεται από έναν αργό, παραλυτικό γλωσσοδέτη δεν προκάλεσε, δυστυχώς, αισθήματα ανθρωπιστικής συμπάθειας. Αντιθέτως, ενέπνευσε κύματα χλεύης, στα οποία ο ίδιος αμύνθηκε επικαλούμενος τη δυσλεξία του, αλλά και τον «αυτοσχεδιαστικό» χαρακτήρα της τοποθέτησής του.
Αν ήθελε κανείς όντως να κάνει αντιπολίτευση στην ευρωπαϊκή αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να αφήσει τα κωμικά κλιπάκια στην άκρη. Αντί για την πηγαία παρλάτα του ηθοποιού, θα μπορούσε να εστιάσει στην αποχή του από την «ψήφο εμπιστοσύνης» στη νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την οποία δεν εξήγησε ως αυτοσχεδιασμό.
Για την ακρίβεια, δεν μπήκε καν στον κόπο να την εξηγήσει. Η επίσημη συριζαϊκή γραμμή ήρθε από τα έμπειρα χείλη του Δημήτρη Παπαδημούλη. Η Αριστερά καταψήφισε την Κομισιόν της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, είπε ο Παπαδημούλης, επειδή δεν θέλει να παραδώσει την Ευρώπη στους Ορμπαν και Σαλβίνι. Καταψήφισε μαζί με την Ακροδεξιά επειδή δεν θέλει την Ακροδεξιά.
Τι πρέπει να υποθέσει κανείς, έπειτα από όλα αυτά, για τον συνάδελφο του Παπαδημούλη, Πέτρο Κόκκαλη, που παρέστη και υπερψήφισε, δίχως να βρει κι αυτός φωνή για να εξηγήσει; Είναι μήπως ο εγγονός του Πέτρου Κόκκαλη δεκανίκι της Ακροδεξιάς; Ή μήπως είναι και αυτός περφόρμερ του ευρωκοινοβουλευτικού αυτοσχεδιασμού, στο λίγο πιο έναρθρο;
Καταχρώμενος την ιδιαιτερότητα του Γεωργούλη, μπορεί κανείς να προσάψει στην ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αγλωσσία, αλλά όχι διγλωσσία. Είτε μιλάει τα ελληνικά του σταρ είτε τα ελληνικά του Παπαδημούλη, το κόμμα αναπέμπει, εντός κι εκτός συνόρων, τον ίδιο εξορκισμό: Απεταξάμην την Ακροδεξιά. Απεταξάμην τον νεοφιλελευθερισμό. Εκεί εξαντλείται η αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρώπη. Απόδειξη ότι, την ώρα που οι ευρωβουλευτές του δεν ήξεραν τι να καταψηφίσουν, ο Αλέξης Τσίπρας συζητούσε στο Παρίσι με τον Πικετί τις «εγγενείς αδυναμίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης».
Η νέα πρόεδρος της Κομισιόν, που ο περισσότερος ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε, ζητάει, πάντως, από την Ευρώπη να μάθει να μιλάει «τη γλώσσα της ισχύος». Θα πρέπει να τη μάθει σε έναν από τους πιο σκληρούς χειμώνες της ύπαρξής της: 1η Δεκεμβρίου αναλαμβάνει τα καθήκοντά της η Φον ντερ Λάιεν· 4 Δεκεμβρίου γίνεται η σύνοδος για τα 70 χρόνια του «εγκεφαλικώς νεκρού» ΝΑΤΟ· 12 Δεκεμβρίου γίνονται οι εκλογές στην εκουσίως αποσυνάγωγη Βρετανία.
Η Ευρώπη έχει μεγάλη ανάγκη να μάθει να μιλάει τη γλώσσα της ισχύος. Αλλά μέχρι στιγμής μιλάει τη γλώσσα του Γεωργούλη.