Εθνική στρατηγική και στην παιδεία

Εθνική στρατηγική και στην παιδεία

2' 7" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οπως η αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής και του προσφυγικού – μεταναστευτικού προβλήματος απαιτεί χάραξη / διαμόρφωση εθνικής στρατηγικής ΤΩΡΑ, το ίδιο ισχύει και για το πεδίο της δημόσιας εκπαίδευσης ως αναγκαία προϋπόθεση βελτίωσης. Εχει επισημανθεί και τονιστεί επανειλημμένως, όχι μόνο για το επίπεδο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά και για το επίπεδο της δευτεροβάθμιας. Αλλωστε, στη δεύτερη αναπτύσσονται σε μεγάλο βαθμό τα χαρακτηριστικά που υποβαθμίζουν την πρώτη. Το επιβεβαιώνει ανά τριετία ο διεθνής διαγωνισμός της PISA, καθώς οι επιδόσεις των Ελληνοπαίδων πάνε από το κακό στο χειρότερο στην κατανόηση κειμένου, στα μαθηματικά και στις φυσικές επιστήμες. Εννοώντας ότι το επίπεδο των μαθητών μας βρίσκεται κατά μέσον όρο στις τελευταίες θέσεις σε σύγκριση με τους μαθητές των χωρών του ΟΟΣΑ, αλλά και σε σύνολο 79 χωρών.

Κατά καιρούς έχουν ακουστεί απερίγραπτες μπούρδες από συνδικαλιστές και στελέχη της δημόσιας εκπαίδευσης προκειμένου να δικαιολογήσουν την κατρακύλα των Ελλήνων μαθητών και την ανεπάρκεια τόσο του συστήματος όσο και των εκπαιδευτικών. Μιλάμε για μέσους όρους πάντα, που όμως διαμορφώνονται από σωρεία χαμηλών επιδόσεων. Οι ευθύνες για την απαράδεκτη κατάσταση είναι εύκολο να αποδοθούν σε κόμματα και πολιτικές ηγεσίες, όμως σημασία έχει ότι το τελικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι εξαιρετικά ανησυχητικό. Γιατί γίνεται σαφές ότι ταυτόχρονα με τη ραγδαία υποβάθμιση της χώρας και την ανικανότητά της να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις των καιρών, το χάσμα μεταξύ των κοινωνικών τάξεων μεγαλώνει εσωτερικά και στο πεδίο της εκπαίδευσης. Αυτό προκύπτει από τις επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών των ιδιωτικών σχολείων που βρίσκονται πάνω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ.  Στο πώς και γιατί συμβαίνουν αυτά, ενώ όλοι οι μαθητές σχεδόν προβιβάζονται, παίρνουν απολυτήρια και μπαίνουν στα πανεπιστήμια, αρμόδιοι να δώσουν απάντηση είναι το υπουργείο, οι συνδικαλιστές, το διδακτικό προσωπικό, κυρίως της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά και εκείνοι που  παράγουν το συγκεκριμένο προϊόν στα ΑΕΙ. Ισως και η κοινωνία που βολεύεται με ό,τι της δίνουν. Πάνω σ’ αυτό το βόλεμα και στην άγνοια πατάνε διάφοροι που θέλουν να εντυπωσιάσουν στον πολιτικό και στον επαγγελματικό στίβο, είτε κοτσάροντας ανύπαρκτους τίτλους είτε παίρνοντας πτυχία χωρίς να το αξίζουν, ακόμη και δίχως να περνούν από εξετάσεις (γνωστό το σκάνδαλο στην Ιατρική του ΑΠΘ). Πρόσφατο παράδειγμα, ο υφυπουργός Εξωτερικών για τον απόδημο Ελληνισμό…

Δεν είναι ο μόνος, βέβαια. Είναι αρκετοί διαχρονικά οι πολιτικοί που στα βιογραφικά τους «πούλησαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες», παρουσιάζοντας σαν σπουδές σεμινάρια που ενδεχομένως παρακολούθησαν σε γνωστά ξένα πανεπιστήμια, άλλοι, και μαζί τους κομματικά στελέχη, που παρουσίασαν διπλώματα μέσων επαγγελματικών σχολών ως πτυχία ανωτάτων, μερικοί που δηλώνουν αιώνιοι «υποψήφιοι διδάκτορες», εκείνοι που τελείωσαν αγκομαχώντας, με καθυστέρηση και με μέσα. Ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε, αλλά ξέρουν αυτοί…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή