Αφησαν πίσω τους ένα χάος στο μεταναστευτικό και τώρα ποιούν την νήσσαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε «παρών» στον νόμο για τον έλεγχο των ΜΚΟ, το δε ΚΙΝΑΛ τον καταψήφισε, υπό την επήρεια της νάρκωσης που του έχουν χορηγήσει για να μην καταλαβαίνει τι του συμβαίνει. Το πρόβλημα με το χάος είναι ότι δεν αποτελείται από μετρήσιμα μεγέθη, όπως η οικονομία, αλλά από τους αστάθμητους παράγοντες που προσδιορίζουν τη συμπεριφορά της ανθρώπινης συνθήκης. Ο φόβος, η ανασφάλεια, το αίσθημα της αναξιοπρέπειας, η καταναγκαστική συμβίωση δεν είναι μετρήσιμα μεγέθη. Παράγουν έχθρα, βία και ενεργοποιούν τον ανορθολογισμό. Η κυβέρνηση, που υιοθέτησε από την πρώτη στιγμή τη στάση της δημοκρατικής ευπρέπειας απέναντι στους ηττημένους αντιπάλους της, δεν επεσήμανε το χάος που παρέλαβε. Ηταν η πρώτη κυβέρνηση από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, που δεν διακήρυξε ότι παρέλαβε «καμένη γη» για να κερδίσει χρόνο. Στην περίπτωση του μεταναστευτικού ταυτίστηκε με τη μετρημένη ρητορεία της, με αποτέλεσμα να μην αντιληφθεί ούτε η ίδια τις διαστάσεις του. Στις αιτίες της αμέλειας να προσθέσουμε και τη βαρετή πλέον ενοχή της Κεντροδεξιάς απέναντι στα αριστερά στερεότυπα. Στην περίπτωση: «Η μετανάστευση δεν είναι πρόβλημα, αρκεί να μην το θεωρήσουμε πρόβλημα».
Το χάος συνίσταται στην ισοπέδωση που επέβαλε η κουτοπόνηρη ανοησία της Αριστεράς. Οποιος περνάει τα σύνορα χωρίς ταυτότητα, από όπου κι αν προέρχεται, τίθεται αυτομάτως υπό την προστασία του Ξενίου Διός. Επειδή δεν διαθέτει ταυτότητα, αρμόδιο για τη φιλοξενία του δεν είναι το κράτος, αλλά οι ιερείς του υπάτου των θεών, οι ΜΚΟ. Η ανασφάλεια των πληθυσμών των νησιών προκλήθηκε από το γεγονός ότι αισθάνονταν εγκαταλελειμμένοι από τον κρατικό μηχανισμό, τον οποίο, καθότι έχουμε δημοκρατία, μπορούσαν να ελέγξουν με την ψήφο τους. Οι ΜΚΟ δρουν ανεξέλεγκτα. Η ανασφάλεια αυτή μεταδόθηκε και στην ενδοχώρα – έτσι, για να μην απορούμε γιατί αντιδρούν στη μετεγκατάσταση μεταναστών. Εδώ δεν μιλάμε για θεωρίες συνωμοσίας. Εδώ μιλάμε για αφομοιωμένη εμπειρία.
Oπως δεν είναι όλοι οι πρόσφυγες μετανάστες, όπως δεν είναι όλοι οι μετανάστες ίδιοι, έτσι δεν είναι ίδιοι και οι προστάτες τους. Υπάρχουν όντως ΜΚΟ που ανταποκρίνονται στον ρόλο τους. Υπάρχουν όμως και ΜΚΟ που εκμεταλλεύονται τους μετανάστες είτε για να αποκομίσουν οικονομικό όφελος είτε για να αξιοποιήσουν την ιδεολογική τους υπεροχή – αυτοί οι δεύτεροι είναι διάφοροι αφελείς τουρίστες του ανθρωπισμού. Ποιες περισσότερες και ποιες λιγότερες δεν έχει σημασία. Σημασία έχει το ξεκαθάρισμα. Η αριστερή σκέψη ανακάλυψε το καινούργιο γκάτζετ της. Στο blame game δεν συγκρούονται πλέον οι μετανάστες με τους ντόπιους. Συγκρούονται υποστηρικτές και αντίπαλοι των ΜΚΟ. Πόση πρόοδο θα αντέξουμε ακόμη, αναρωτιέμαι.