Ενα χρόνο το περιμέναμε και, επιτέλους, κατατέθηκε στη Βουλή προς συζήτηση και ψήφιση. Εννοώ το νομοσχέδιο για τις δημόσιες συναθροίσεις, δηλαδή τις πορείες και τις διαδηλώσεις, που έχουν καταντήσει μάστιγα της καθημερινότητας. Πενήντα πέντε από αυτές πραγματοποιήθηκαν μόνο κατά τον τρέχοντα μήνα – τις μέτρησε η αναπληρώτρια κυβερνητική εκπρόσωπος. Καιρός ήταν να επιχειρήσει μια κυβέρνηση να βάλει τάξη και όχι μόνο για το ανυπόφορο πρόβλημα στην καθημερινή λειτουργία της πρωτεύουσας. Η οριοθέτηση του δικαιώματος συνιστά υπεράσπισή του: το προστατεύει από τον ευτελισμό της χρόνιας κατάχρησης.
Θα ενθάρρυνα τον καθένα να διαβάσει ο ίδιος το νομοσχέδιο (βρίσκεται ανηρτημένο στην ιστοσελίδα της Βουλής), καθώς είναι διατυπωμένο σε γλώσσα σκοπίμως απλή, με έμφαση στην κατά το δυνατόν μεγαλύτερη σαφήνεια. Και είναι σωστό αυτό, διότι ένα νομοσχέδιο που αγγίζει ένα από τα θεμελιώδη δικαιώματα σε μια δημοκρατία που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να είναι κατανοητό από τους περισσότερους.
Περιληπτικά, το νομοσχέδιο καθιερώνει τις ιδιότητες του «οργανωτή», από τη μία πλευρά και, από την άλλη, του «αστυνομικού διαμεσολαβητή», ώστε να υπάρχει επικοινωνία και να επιτρέπει στην αστυνομία την επιβολή «περιορισμών» σε μια συνάθροιση. Ως περιορισμοί προσδιορίζονται στο νομοσχέδιο «ιδίως η κατάληψη μέρους μόνον του οδοστρώματος ή άλλου δημόσιου ανοικτού μη περιτοιχισμένου χώρου, η μερική διαφοροποίηση της διαδρομής κινούμενης συνάθροισης, η αποβολή και απομάκρυνση από τον χώρο της συνάθροισης ατόμων τα οποία φέρουν αντικείμενα και εκδηλώνουν συμπεριφορές που θέτουν σε διακινδύνευση την ανθρώπινη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητα ή τα περιουσιακά δικαιώματα των πολιτών ή τη δημόσια περιουσία ή εμποδίζουν την ακώλυτη άσκηση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι των συναθροισθέντων και την ομαλή εξέλιξη της συνάθροισης, καθώς και η μη παρακώλυση της κυκλοφορίας και της πρόσβασης σε δημόσιες υπηρεσίες, οργανισμούς κοινής ωφέλειας και νοσηλευτικά ιδρύματα».
Εν ολίγοις, το νομοσχέδιο εισάγει την αστυνόμευση των διαδηλώσεων και των πορειών, κατά το πρότυπο που ισχύει στις ευνομούμενες ευρωπαϊκές χώρες. Καιρός ήταν! Μένει να δούμε πόσο από το νομοσχέδιο θα επιβιώσει της κοινοβουλευτικής μάχης και, βεβαίως, αργότερα αν θα εφαρμοσθεί και τι θα εφαρμοσθεί…
Η έκθεση
Με την αρμόζουσα στην περίσταση επισημότητα, ο Γιάννης Στουρνάρας παρέδωσε χθες στον πρόεδρο της Βουλής την έκθεση νομισματικής πολιτικής της Τράπεζας της Ελλάδος για την περίοδο 2019-2020. Εντύπωση προκάλεσε, όπως άκουσα, η στενή γραβάτα του – τόσο στενή, ώστε έκανε τους συντηρητικούς περί τα ενδυματολογικά να νομίσουν προς στιγμήν ότι ο διοικητής είχε φορέσει τη ζώνη του ως λαιμοδέτη.
Τη δική μου προσοχή, πάντως, τράβηξε η δήλωση του Κ. Τασούλα, ότι θα παραδώσει την έκθεση στα κόμματα για να οριστεί συζήτηση επί των συμπερασμάτων της από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής. Δεν υπάρχει κάτι το πρωτότυπο στην πρόσκληση αυτή: είναι δικαίωμα της Βουλής να καλεί τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, όποτε αυτός δημοσιεύει τις εκθέσεις για τη νομισματική πολιτική, είτε την ετήσια είτε την εξαμηνιαία. Ωστόσο, η πρόσκληση αποκαθιστά την κανονικότητα, καθώς το 2017, το 2018 και το 2019 η Βουλή δεν είχε ασκήσει αυτό το θεσμικό της δικαίωμα: δεν είχε προσκαλέσει ποτέ τον διοικητή να εξηγήσει τις προβλέψεις της τράπεζας και να απαντήσει σε ερωτήσεις, ενώ την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχανε ευκαιρία να τον κατηγορεί ως «ανεξέλεγκτο»!
Επισημαίνω την ανακολουθία λόγων και πράξεων, μολονότι η περίπτωση ωχριά μπροστά στα όσα αποκαλύπτονται τελευταία, ως ελάχιστο δείγμα του στοιχείου στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει την καταστροφή του: την απερίγραπτη υποκρισία του, που όμοιά της δεν είχαμε ξαναδεί. Ελπίζω, ωστόσο, ότι αυτή η άνευ προηγουμένου υποκρισία ήταν, παραδόξως, η αληθινή προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ στον τόπο, με την έννοια ότι συνέβαλε στην απομυθοποίηση της Αριστεράς. Το τίμημα όμως ήταν τεράστιο, όσο και αν το μάθημα ήταν απαραίτητο. Ας πήραμε το μάθημα και δεν πειράζει! Ισως είναι και πολύ καλύτερα έτσι, καθώς εμείς οι Ελληνες έχουμε αποδείξει ότι σεβόμαστε μόνον ό,τι πληρώνουμε από την τσέπη μας και ακριβά…
Χιούμορ
Τελικά δεν πρέπει να είμαι τόσο απόλυτος όταν υποστηρίζω ότι ο βαρέως αριστερός άνθρωπος συνήθως στερείται χιούμορ. Δεν ισχύει πάντα. Λαμπρό παράδειγμα έδωσε ο Νίκος Παππάς από το βήμα της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος απηύθυνε συστάσεις προς τους πάντες για αυτοκριτική, δήλωσε μάλιστα περήφανος που υπηρετεί «με αυτόν τον πήχυ αξιών» την Αριστερά. Πείτε το σκληρό, χοντρό και κακόγουστο, όταν όμως αυτά βγαίνουν από το στόμα του Παππά, είναι χιούμορ.
Είναι της ίδιας κατηγορίας με το χιούμορ του Στάλιν, όταν ο πρωθυπουργός Σικόρσκι της εξόριστης κυβέρνησης της Πολωνίας, στη μοναδική συνάντηση που είχε με τον Στάλιν προτού σκοτωθεί σε αεροπορικό δυστύχημα, τον ρώτησε τι απέγιναν οι αιχμάλωτοι των Σοβιετικών Πολωνοί αξιωματικοί, τους οποίους υποτίθεται ότι οι Σοβιετικοί είχαν προ πολλού απελευθερώσει, ενώ στην πραγματικότητα τους είχαν δολοφονήσει μαζικά στο Κατίν και αλλού. «Μα αυτούς δεν τους απελευθερώσαμε εδώ και μήνες;», ρώτησε ο Στάλιν τον Μπέρια που παρίστατο. Εκείνος απάντησε καταφατικά και ο Στάλιν απάντησε στον Σικόρσκι, σηκώνοντας τους ώμους με τον τρόπο του ανθρώπου που δεν έχει ιδέα: «Θα επιστρέφουν στα σπίτια τους…».