Οπως και πολλοί άλλοι, έτσι και εγώ αρχικά ήμουν πεπεισμένος ότι ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπιος Παυλόπουλος, είχε πέσει θύμα κάποιου «κακόγουστου φαρσέρ», όπως τον θέλει το στερεότυπο. Με τη διαφορά ότι, στην προκειμένη περίπτωση, πρέπει να ήταν όντως κακόγουστος, δεδομένου ότι η φάρσα ήταν προφανώς ηλίθια και χοντροκομμένη, με σκοπό μάλλον να βλάψει παρά να διακωμωδήσει τον στόχο της. Μου ήταν αδύνατο να πιστέψω το αντίθετο, διότι απλούστατα δεν μπορούσα να διανοηθώ το μέγεθος της μικρότητας, αν μου επιτρέπετε την παραδοξολογία. Ούτε και να συλλάβω την άβυσσο της παιδαριώδους ανοησίας.
Δεν ήταν όμως φάρσα· ήταν η πραγματικότητα. Ο κ. Παυλόπουλος είχε πράγματι κατοχυρώσει τη σκοπίμως ανορθόγραφη διεύθυνση «presidensy.gr» για την προσωπική ιστοσελίδα του. Πληροφορούμαι, δε, ότι τη συγκεκριμένη διεύθυνση, που διαφέρει μόνον κατά ένα γράμμα από τη διεύθυνση της επίσημης ιστοσελίδας της Προεδρίας της Ελληνικής Δημοκρατίας (presidency.gr), ο κ. Παυλόπουλος την είχε κατοχυρώσει από τις 16 Φεβρουαρίου, δηλαδή έναν μήνα αφότου είχε ανακοινωθεί η υποψηφιότητα της κ. Κατερίνας Σακελλαροπούλου και, επίσης, έναν μήνα προτού αποχωρήσει ο ίδιος από το αξίωμα. Πληροφορήθηκα, επιπλέον, ότι ο τέως Πρόεδρος είχε κρατήσει την επίσημη διεύθυνση «presidency.gr» για το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του – μία πρωτοτυπία εκ μέρους του, δεδομένου ότι ο προκάτοχός του δεν είχε καν διανοηθεί να πράξει το ίδιο αποχωρώντας. Ωστόσο, αυτό δεν κράτησε πολύ, διότι εν τέλει επείσθη να κάνει πίσω.
Το ίδιο συνέβη και τώρα με τη διεύθυνση της ιστοσελίδας. Υποθέτω ότι δεν πρέπει να οφείλεται μόνο στην κατακραυγή από τα social media, γεγονός όμως είναι ότι ήδη από προχθές έσπευσε να αλλάξει τη διεύθυνση που προκάλεσε αντιδράσεις, αλλά και θυμηδία, με τη συμβατική «prokopiospavlopoulos.gr». Παρέμεινε, ωστόσο, αναγεγραμμένη στο τέλος της ιστοσελίδας η αρχική διεύθυνση «presidensy.gr», μέχρι που χθες σκεπάστηκε και αυτή με λευκό, προφανώς για να ανασχεδιαστεί η σελίδα και να απαλειφθεί η επίμαχη αναφορά. Χθες το βράδυ, πάντως, όποιος πληκτρολογούσε την αποσυρθείσα διεύθυνση «presidensy.gr», η αναζήτηση τον οδηγούσε απευθείας σε μια καρτέλα, όπου μπορούσε να πληροφορηθεί ότι «το domain αυτό ανήκει στο papaki»! Αξιοσημείωτη η ειρωνεία, λόγω της παρήχησης με το χαϊδευτικό του κ. Παυλόπουλου, που είναι Πάκης, εκ του Προκοπάκης.
Η χρήση της αποσυρθείσας διεύθυνσης δεν συνιστούσε το αδίκημα της αντιποίησης αρχής (ο τέως Πρόεδρος είναι, άλλωστε, γνωστός νομομαθής…), σε κάθε περίπτωση όμως δημιουργούσε σύγχυση και μπορούσε να λειτουργήσει παραπλανητικά, ιδίως για τους ενδιαφερόμενους από το εξωτερικό. Προφανέστατα, δε, ήταν και μία ενέργεια εχθρική προς τη σημερινή Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δεν ήταν, όμως, η πρώτη φορά που συνέβαινε αυτό. Είχε προηγηθεί εκ μέρους του ένα είδος αντάρτικου κατά της Προέδρου, μέσω δηλώσεων, ως εάν εξακολουθούσε να λειτουργεί με την κεκτημένη ταχύτητα της προεδρίας που είχε μόλις εγκαταλείψει. Απλώς, αυτή τη φορά η εχθρική διάθεση ήταν απροκάλυπτη, μολονότι υποχρεώθηκε σχεδόν αμέσως να υποχωρήσει – να δράσει, δηλαδή, με την ίδια σύνεση που είχε επιδείξει, όταν ο Κασιδιάρης πλάκωσε στα χαστούκια μπροστά του την Κανέλλη.
Εν πάση περιπτώσει, κατόπιν αυτού, βασίμως μπορεί ο καθένας να υποθέτει ότι ο αρχομανής κ. Παυλόπουλος (που πέραν των άλλων υφίσταται και τα δεινά του στερητικού συνδρόμου, ευρισκόμενος εκτός εξουσίας και χωρίς καμία επιρροή πλέον) αναζητεί για τον εαυτό του έναν ρόλο σκιώδους προέδρου ή, καλύτερα λόγω συριζοφιλίας, «προέδρου του βουνού» – και, γιατί όχι, του λόγγου. Το επιχειρεί όμως τόσο αδέξια, ώστε εκθέτει τον εαυτό του στη γελοιοποίηση. Διότι το τέχνασμα είναι τόσο παιδιάστικα κουτό, ώστε να τον παρουσιάζει όχι ως κακομαθημένο παιδάκι που λυσσάει και σπαράζει απ’ τον θυμό του. Γαντζώνεται στην Αλεξάνδρεια που χάνει, όχι με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα, αλλά με βλάχικες κουτοπονηριές, που προδίδουν αξιοσημείωτη μωρία.
Το τελευταίο είναι και το αποκαλυπτικό της υπόθεσης, γιατί αυτή η επίδειξη μωρίας μας μαθαίνει κάτι πολύτιμο για την ποιότητα της κρίσης του κ. Παυλόπουλου. Φωτίζει, θα έλεγα, τα δύο τεράστια λάθη της πολιτικής σταδιοδρομίας του: την ευκαιρία που έδωσε ως υπουργός στους αναρχικούς να κάψουν την Αθήνα το 2008 και την ευκαιρία που έδωσε ως Πρόεδρος στον Ερντογάν να αμφισβητήσει τη Συνθήκη της Λωζάννης μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο. Είναι τρομακτικό να σκέπτεσαι πόση δύναμη είχε στα χέρια του και για πόσο καιρό ένας άνθρωπος με τέτοια ποιότητα κρίσης. Ας μείνουμε, όμως, στο ευχάριστο: ότι τουλάχιστον πέρασε στο παρελθόν και εκεί ανήκει.
Πάντως, αφού ήταν τόσο προσκολλημένος στο αξίωμα, ώστε φεύγοντας να πάρει μαζί του και ό,τι μπορούσε από τον τίτλο, αναρωτιέμαι καλοπροαιρέτως τι άλλο μπορεί να έχει πάρει μαζί του. Ειλικρινά αναρωτιέμαι, ούτε γνωρίζω, ούτε υπονοώ τίποτα, αλλά ανθρωπίνως δεν μπορώ να παραβλέψω τον πόνο που του προκαλεί η στέρηση της εξουσίας.
Κλείνοντας, να σας ομολογήσω ότι, εμπνευσθείς από την πρωτοβουλία του τέως Προέδρου, κατοχύρωσα και εγώ, καλού-κακού, τη διεύθυνση «procopiospavlopoulos.gr». Είμαι βέβαιος ότι δεν θα έχει κανένα πρόβλημα…