Ξεκίνησα τυχαία να παρακολουθώ μία σειρά από βίντεο που έχουν γυρίσει στην Ελλάδα γνωστοί ξένοι food bloggers. Αντίθετα με αμφιλεγόμενες ταξιδιωτικές εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης, επισκέπτονται την κάθε χώρα έχοντας κάνει προηγουμένως εξαντλητική έρευνα ώστε να αποφύγουν τις τουριστικές παγίδες και να προσφέρουν αξιόλογο, πρωτότυπο περιεχόμενο στο κοινό τους. Μεταξύ άλλων, παρακολούθησα τον Αμερικανό Mark Weins, το κανάλι του οποίου στο YouTube έχει 6,5 εκατ. συνδρομητές, να τρώει στην Αθήνα σουβλάκι από τον Λευτέρη και τον Κώστα, να επισκέπτεται ταβέρνες όπως ο «Μόσχος» στον Ταύρο και «Το Αγρίνιο» στους Αμπελοκήπους, να τρώει παγωτό στο «Le Greche», παϊδάκια στα Καλύβια, να δοκιμάζει τυριά στον Κωσταρέλλο κ.ο.κ. Ετσι και όταν πήγε στα Χανιά, απόλαυσε το σουβλάκι του στην «Οαση», αρνί σούπα στου Αγαπήνη μέσα στη Δημοτική Αγορά και το ψάρι του (και το ηλιοβασίλεμα) στο «Θαλασσινό Αγέρι» στα Ταμπακαριά.
Λίγωσα, όχι μόνο από τα πλάνα του φαγητού, αλλά και με τα σχόλια από κάτω. Είναι πολύ εντυπωσιακό να διαβάζεις τον ένα μετά τον άλλο, κυριολεκτικά χιλιάδες χρήστες από όλο τον κόσμο, να εκφράζουν με θέρμη την απεριόριστη αγάπη τους για την Ελλάδα, το φαγητό της, τους ανθρώπους της. «Το πιο αγαπημένο μου μέρος σε όλο τον κόσμο», γράφει κάποιος κάτω από το βίντεο του Weins. «Μακάρι να μην έφευγα ποτέ». Ηθελα να συνδεθώ κι εγώ μόνο και μόνο για να τους γράψω: «Μας λείψατε. Πολύ».
Τι παράξενο καλοκαίρι ήταν αυτό; Το υπονόησε ο συνάδελφος Χρήστος Κυριαζής στην ανταπόκρισή του από τη Σαντορίνη (περιοδικό «Κ», 30/8/2020): χωρίς κόσμο, χωρίς το λεφούσι των ρομαντικών με τα ανυψωμένα κινητά για το ηλιοβασίλεμα, η Οία δεν είναι η Οία. Ναι, είναι πολλά τα προβλήματα που έχουν προκαλέσει η άναρχη ανάπτυξη και η τουριστική «μονοκαλλιέργεια» σε πολλές περιοχές, αλλά κακά τα ψέματα, η Σαντορίνη χωρίς ξένους ταξιδιώτες είναι άλλο νησί, η Ακρόπολη χωρίς επισκέπτες από όλο τον κόσμο μοιάζει έρημη, η εικόνα των πλαζ της Ρόδου δίχως τουρίστες είναι παράταιρη. Η φιλοξενία είναι στο DNA αυτής της χώρας. Η Ελλάδα είναι ομορφότερη όταν είναι «ανοιχτή», έχει στρώσει το τραπέζι κι έχει βάλει και κάτι στον φούρνο να σιγοψήνεται.
Αυτές τις μέρες αποχαιρετάμε μια παράξενη σεζόν, ένα καλοκαίρι από τα άγραφα. Ας ευχηθούμε του χρόνου η μπόρα να έχει περάσει και να είμαστε όλοι εδώ, και ακόμα περισσότεροι.