Ναι, είναι άτυχη η κυβέρνηση Μητσοτάκη γιατί στον δρόμο της έπεσαν τα γνωστά τεράστια προβλήματα της πανδημίας, των ελληνοτουρκικών, των πολύ σοβαρών συνεπειών στην οικονομία και στην κοινωνία εξαιτίας αυτών, αλλά και του προσφυγικού – μεταναστευτικού, που είχε ήδη πάρει πολύ επικίνδυνες διαστάσεις πριν αναλάβει την εξουσία. Τα πρώτα δείγματα που έδωσε μπροστά στα συγκεκριμένα τεράστια προβλήματα μαζί με τα άλλα, τα διαχρονικά, ήταν αξιόπιστα και πολλοί εξέφρασαν την ανακούφισή τους που η σημερινή κυβέρνηση, και όχι η απερίγραπτη προηγούμενη των Συρανέλ, κλήθηκε να τα αντιμετωπίσει.
Η πραγματικότητα, όμως, δεν δημιουργείται μόνο από τις ατυχίες και τις δικαιολογίες που προσφέρουν, ούτε από τις θετικές αντιδράσεις της.
Δημιουργείται εξίσου από τα λάθη, τις παραλείψεις και τις αστοχίες της, καθώς και από τις πολιτικές και τις συμπεριφορές διεθνών παραγόντων, ιδιαίτερα στα ελληνοτουρκικά, στο προσφυγικό/μεταναστευτικό και, φυσικά, στην οικονομία. Υπ’ αυτήν την έννοια, λέει ότι:
• Το κυβερνητικό οικοδόμημα δέχτηκε σοβαρό πλήγμα από τα γεγονότα στη Μόρια. Πρώτον, γιατί δεν διέγνωσε τους κινδύνους που εγκυμονούσε η κατάσταση στον καταυλισμό και επέτρεψε την παράταση των απαράδεκτων συνθηκών διαβίωσης εκεί, δεύτερον, γιατί της ξέφυγε ο έλεγχος εθνοτικών ομάδων που είναι μαθημένες στη βία και στην απειθαρχία, πιθανώς και κάποιων που την τροφοδοτούσαν απέξω, τρίτον, γιατί δεν χειρίστηκε με το απαιτούμενο σθένος τις αντιδράσεις των Μουτζούρηδων και των άλλων τοπικών παραγόντων.
Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση εθελοτυφλούσε σε μεγάλο βαθμό –χωρίς να αγνοούμε τις αντικειμενικές δυσκολίες της κατάστασης– και τώρα είναι υποχρεωμένη να κάνει μια τιτάνια προσπάθεια για να περιμαζέψει τα πράγματα, δίχως όμως κανείς να μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχία της. Οι συνθήκες που επικρατούσαν δεν άλλαξαν ουσιαστικά και τώρα θα πρέπει η ίδια να επιδείξει ακόμη μεγαλύτερο σθένος για να επιβάλει λύσεις. Οσο για την αλληλεγγύη από την πλευρά της Ευρώπης και την ελπίδα που εξέφρασε ο πρωθυπουργός περί ξυπνήματος συνειδήσεων, την απάντηση τη δίνει το γεγονός ότι δέκα ολόκληρες ευρωπαϊκές χώρες δέχθηκαν να φιλοξενήσουν μόλις 400 ανήλικους πρόσφυγες – μετανάστες… Επιπλέον, το μεταναστευτικό – προσφυγικό εξακολουθεί να είναι μπροστά μας και, ταυτόχρονα, δεν διακρίνεται προοπτική για την τύχη ή την ενσωμάτωση εκείνων που κρίθηκαν ότι δικαιούνται άσυλο!
• Η αξιοπιστία του κυβερνητικού σχήματος επλήγη επίσης σοβαρότατα στο θέμα της άρσης της ασυλίας του Π. Πολάκη. Ο Π. Πολάκης δεν είναι ένα οποιοδήποτε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι εκείνος που στη διάρκεια της θητείας του προκαλούσε «ιερή οργή» στις τάξεις των νεοδημοκρατών στελεχών, αλλά και σε πάρα πολλούς πολίτες με τη συμπεριφορά του. Κανονικά, θα έπρεπε να είναι ακόμη νωπή η προτροπή του να μπουν στη φυλακή δυο-τρεις από τους πολιτικούς αντιπάλους του, για να κερδίσει το κόμμα του τις επερχόμενες εκλογές. Αλλωστε, η άρση της ασυλίας του αφορούσε δικαστική διαφορά με πολίτη και είχε υπερψηφιστεί στην αρμόδια επιτροπή πριν φτάσει στην Ολομέλεια.
Εχει ασφαλώς σημασία, γιατί περισσότεροι από τους μισούς βουλευτές της Ν.Δ. φρόντισαν να μην ψηφίσουν υπέρ της άρσης της ασυλίας του Π. Πολάκη, με αποτέλεσμα να τον θωρακίσουν απέναντι στις κατηγορίες που αντιμετωπίζει. Είναι βέβαιο ότι ο καθένας χωριστά θα βρει δικαιολογίες για τη στάση του. Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι πως επρόκειτο για κακό συντονισμό και ανεπάρκεια των συντονιστών, για εκδήλωση μίνι ανταρσίας για να μεταφερθεί κάποια δυσαρέσκεια προς την ηγεσία, για έκφραση συντεχνιακής αλληλεγγύης προς βουλευτή ή για εντολή της ίδιας της ηγεσίας για λόγους δικούς της; Οποια και να είναι η απάντηση, το πλήγμα στην κυβερνητική αξιοπιστία ήταν βαρύ.
• Τέλος, στα ελληνοτουρκικά, όπου όντως η κυβέρνηση προσπαθεί να περιχαρακώσει το πεδίο και να φτιάξει μία ασπίδα απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα, είναι απολύτως αναγκαίο να βλέπει αντικειμενικά τις κινήσεις διεθνών παραγόντων και να «διαβάζει» σωστά τον αποφασισμένο να φτάσει στα άκρα Ερντογάν, προκειμένου να διατηρεί τη νηφαλιότητα και την αξιοπιστία της. Π.χ. ήταν «κίνηση στήριξης» η αναγγελθείσα επίσκεψη Πομπέο στη Λευκωσία ή οι ΗΠΑ θέλουν να «τρίξουν τα δόντια» στην κυπριακή κυβέρνηση γιατί δέχθηκε τον Λαβρόφ και επειδή επιμένει να συνδέει τις ευρωπαϊκές κυρώσεις απέναντι στην Τουρκία με εκείνες απέναντι στη Λευκορωσία;