Το σύνθημα κυκλοφορεί ευρέως εδώ και ημέρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δηλώνει την επιθυμία όσων το αναρτούν να καταδικαστούν οι δολοφόνοι του Παύλου Φύσσα. Θα είναι η χαριστική βολή στον υπόκοσμο της Χρυσής Αυγής, που μέχρι πριν από λίγα χρόνια κυκλοφορούσε στους διαδρόμους και στις πλατείες της δημοκρατίας μας με την άνεση των περίπου 500.000 συμπολιτών μας που τον οδήγησαν στη Βουλή; Η απόφαση του δικαστηρίου θα εκδοθεί στις 7 Οκτωβρίου. Αντιθέτως, μία άλλη απόφαση, που αφορά ένα άλλο τμήμα του πολιτικού και κοινωνικού υποκόσμου της χώρας, δεν ξέρουμε πότε θα εκδοθεί. Και δεν ξέρουμε πότε θα εκδοθεί, διότι το δικαστήριο δεν έχει ακόμη συνέλθει για να αποφασίσει. Και δεν έχει ακόμη συνέλθει, διότι οι αρχές ασφαλείας δεν έχουν ακόμη συλλάβει τους υπόπτους που το δικαστήριο θα αποφασίσει για την ενοχή τους. Πρόκειται για τους δολοφόνους της Μαρφίν. Αυτοί κυκλοφορούν ακόμη ανάμεσά μας με την άνεση που τους προσφέρει η κουκούλα που φορούσαν στον τόπο του εγκλήματος.
Η Αγγελική Παπαθανασοπούλου, έγκυος τεσσάρων μηνών, ο Επαμεινώνδας Τσάκαλης και η Παρασκευή Ζούλια, όλοι τους γύρω στα 35, κάηκαν ζωντανοί στο υποκατάστημα της τράπεζας όπου εργάζονταν. Αυτόπτες μάρτυρες έχουν καταγγείλει ότι «διαδηλωτές» εμπόδισαν τα συνεργεία της Πυροσβεστικής να πλησιάσουν. Κοινώς, ότι υπήρχε οργανωμένη ομάδα που συμμετείχε στο έγκλημα. Κάτι σαν υποψία εγκληματικής οργάνωσης, μήπως; Δεν πρόκειται για συμψηφισμό. Κάθε ζωή έχει τη δική της αξία. Κάθε ζωή είναι μοναδική. Φαίνεται, όμως, πως τα εγκλήματα δεν αγγίζουν την ευαισθησία μας με τον ίδιο τρόπο. Πριν από μερικές ημέρες, κάποιοι, από αυτά τα ενεργούμενα που στοιχειώνουν τις νύχτες του κέντρου της Αθήνας, έβαψαν με κόκκινο σπρέι την αναμνηστική πλάκα που αφιέρωσε στα θύματα του εγκλήματος η ελληνική πολιτεία.
Αυτό δεν άγγιξε την ευαισθησία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Αυτοί δεν είναι νεοναζί. Αυτοί είναι «αναρχικοί». Διαθέτουν τα απαραίτητα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων που σου επιτρέπουν να προσληφθείς στον ευρύτερο προοδευτικό τομέα. Και αν καίνε και κάναν «μπάτσο» πού και πού ή τραπεζοϋπάλληλο που πήγε στη δουλειά του, τους αποκαλούν «παραστρατημένους». Δεν παραξενεύει η σιωπή του ΣΥΡΙΖΑ για τη βεβήλωση. Για μία ακόμη φορά εμφανίζεται συνεπής με τις βασικές αρχές του. Oχι, δεν είναι αθώοι. Και ελπίζω κάποια μέρα να δούμε και τα πρόσωπά τους. Τότε μόνον η δήλωση «η δημοκρατία δεν τρομοκρατείται», και τα ηχηρά παρόμοια που τη συνοδεύουν, μπορεί να βρει κάτι από τη σημασία της.
Οχι, δεν είναι αθώοι
1' 53" χρόνος ανάγνωσης
