Επί μία τετραετία, ο κ. Ντόναλντ Τραμπ υπήρξε στόχος βαναύσων επιθέσεων των Δημοκρατικών, του αμερικανικού κατεστημένου, των ελίτ, των ΜΜΕ και εταιρειών δημοσκοπήσεων. Οι εκλογές της περασμένης Τρίτης ανέδειξαν τις αντοχές του κ. Τραμπ. Το ενοχλητικότερο στην περίπτωσή του ήταν η αμετάκλητη απόφασή του να εφαρμόσει όσα είχε υποσχεθεί στους πολίτες που τον εξέλεξαν. Και το επέτυχε εν πολλοίς, παρά τις λυσσαλέες αντιδράσεις των πάσης φύσεως αντιπάλων του.
Το πλέον ουσιώδες –στην παρούσα φάση– είναι ότι το αποτέλεσμα των εκλογών, όποιο και εάν είναι τελικώς, δεν θα οδηγήσει σε εκτόνωση της κρίσεως. Θα υπάρξουν διαδοχικές προσφυγές στο Ανώτατο Δικαστήριο, τόσο από τον κ. Τραμπ όσο και από τον κ. Μπάιντεν.
Ακόμη και στην περίπτωση νίκης του αντιπάλου του, η μάχη του κ. Τραμπ θα συνεχισθεί μέχρις εσχάτων έως την 21η Ιανουαρίου, ασκώντας πλήρως την εξουσία και τα προεδρικά καθήκοντά του. Εν ολίγοις, δεν θα υπάρξει «μεταβατική περίοδος», στη διάρκεια της οποίας οι συνεργάτες ενός νέου προέδρου ενημερώνονταν από τους προκατόχους τους. Και εάν η μελλοντολογία είναι αναπότρεπτη σε ανάλογες περιπτώσεις, θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν ότι στη διάρκεια της τετραετίας του κ. Τραμπ αναπτύχθηκε μια νέα δυναμική, που ασφαλώς θα έχει διάρκεια και θα αφήσει διακριτό αποτύπωμα.
Στο Δημοκρατικό Κόμμα έχει ήδη συντελεσθεί μια επικίνδυνη ριζοσπαστικοποίηση της Αριστεράς, την οποία θα επιχειρήσει να περιορίσει ο κ. Μπάιντεν, αλλά είναι αμφίβολο εάν το επιτύχει.
Στους Ρεπουμπλικανούς, αντιθέτως, ο κ. Τραμπ διαμόρφωσε μια νέα δυναμική, πατριωτική, που κωδικοποιήθηκε στο σύνθημα «Πρώτα η Αμερική». Αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής ήταν η εντυπωσιακή πτώση της ανεργίας, σε συνδυασμό με την απόλυτη απεμπλοκή των ΗΠΑ από ολέθριες στρατιωτικές επεμβάσεις ανά τον κόσμο.
Παρά την πολεμική του αμερικανικού κατεστημένου εδώ και μία τετραετία, οι εκλογές ανεξαρτήτως του τελικού αποτελέσματος ανέδειξαν τις ΗΠΑ –σε αντίθεση με την ευρωπαϊκή πολιτική τάξη πραγμάτων– μια χώρα σφύζουσα από ζωή και πολιτικό δυναμισμό.