Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αλλάζει

1' 42" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Με αφορμή τις γνωστές δηλώσεις του κ. Π. Πολάκη, γίνεται και πάλι συζήτηση κατά πόσον είναι δυνατόν ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον γνωρίζουμε, να αλλάξει. Να γίνει ένα κόμμα της μετριοπαθούς, μη μαρξιστικής Αριστεράς, απαλλαγμένο από τις «παιδικές ασθένειές» του. 

Τα ίδια τα ιστορικά στελέχη του δηλώνουν πως ουδεμία σχέση έχουν με τη σοσιαλδημοκρατία. Τη βλέπουν περίπου όπως έβλεπε ο Λένιν τον Κάουτσκι. Είναι ταγμένα στον χώρο της μαρξιστικής Αριστεράς. Ετσι είναι διαπαιδαγωγημένος πολιτικά ο βασικός πυρήνας στελεχών του κόμματος κι έτσι συγκροτήθηκε το ιδεολογικό γονίδιό του. 

Θυμάμαι τότε, το 2013-2014, την αγωνία τους, λόγω της απότομης μαζικοποίησης, μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ απολέσει την αριστερή φυσιογνωμία του. Ως εκ τούτου, η απόπειρα αλλαγής του ιστορικού DNA που επιχειρούν οι αποκληθέντες «γεφυροποιοί» –άνθρωποι σοβαροί και με πολιτική πείρα– είναι αφετηριακά υπονομευμένη. 

Δεν αλλάζεις ένα κόμμα που δεν θέλει να αλλάξει. Το πρόβλημα της πρόσληψης της φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ το αντιμετώπιζαν και οι διανοούμενοι του φιλελεύθερου χώρου. Θυμάμαι την αρθρογραφία τους κατά τους πρώτους μήνες του 2015. 

Τότε προέτρεπαν τον Αλ. Τσίπρα να προχωρήσει σε γενναίες μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση των δικών τους ιδεολογικοπολιτικών προτιμήσεων. Είχαν διπλή άγνοια. 

Αγνοια των ιστορικών καταβολών της ριζοσπαστικής Αριστεράς και, ως εκ τούτου, και άγνοια του κινδύνου που διέτρεχε η πατρίδα μας. Οι μετέπειτα εξελίξεις δικαίωσαν όλους αυτούς που προειδοποιούσαν έγκαιρα για το τι επρόκειτο να συμβεί. 

Σήμερα, το πρόβλημα δεν είναι ο κ. Π. Πολάκης, ούτε καν ο Αλ. Τσίπρας που τον ανέχεται. Το πρόβλημα βρίσκεται στην ίδια τη φυσιογνωμία αυτού του κόμματος. Το πρόβλημα βρίσκεται στη μαρξιστική θεωρία με την οποία είναι διαπαιδαγωγημένος ο πυρήνας που λάμβανε και λαμβάνει τις αποφάσεις, γιατί είναι μια θεωρία επεκτατική – επιθετική, που αποβλέπει όχι στη συνύπαρξή της με άλλες ιδεολογίες, αλλά στην εξάλειψή τους. 

Οι πλατιές συναινέσεις που απαιτούνται για βαθιές τομές στην οικονομία και κυρίως στην Παιδεία δεν συνάδουν με μια ιδεολογία που έχει ως δομικό της στοιχείο τη σύγκρουση, τη ρήξη και, τελικά, την επιβολή.

Δεν είναι τυχαίο πως όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα απέβαλαν τον μαρξισμό από το καταστατικό τους. Γιατί συνύπαρξη, συναίνεση και μαρξισμός είναι έννοιες ασύμβατες. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή