Η επίσκεψη του Αλ Σίσι στην Αθήνα δηλώνει όχι μόνον τις στενές σχέσεις των δύο κρατών, αλλά επιβεβαιώνει και τη σταθερότητα της τετραμερούς συνεργασίας Αιγύπτου – Ελλάδας – Ισραήλ – Κύπρου. Για αυτό τον λόγο η επίσκεψή του στην Αθήνα προκάλεσε και τις αντιδράσεις της Τουρκίας.
Αντέδρασαν όμως και κάποιοι διανοούμενοι της Αριστεράς και κάποιοι «ευαίσθητοι» διαμορφωτές της κοινής γνώμης, καθώς ο Αιγύπτιος πρόεδρος ανήλθε στην εξουσία ανατρέποντας τον εκλεγμένο πρόεδρο Μοχάμεντ Μόρσι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Προφανώς, όλοι αυτοί αγνοούν πως η Αίγυπτος είναι πολύ μεγάλη χώρα και γεωστρατηγικά πολύ σημαντική, για να πέσει στα χέρια των ισλαμιστών, όπως σχεδίαζε να πράξει ο Μόρσι.
Ενώ το 2012 κέρδισε τις εκλογές με μικρή πλειοψηφία, προσπάθησε αμέσως να μετατρέψει το κοσμικό καθεστώς της Αιγύπτου σε ισλαμικό, με την καθιέρωση της σαρίας(Δεκέμβριος 2012). Αυτό το γεγονός προκάλεσε την οργή εκατοντάδων χιλιάδων Αιγυπτίων που διαδήλωναν καθημερινά στους δρόμους και στην πλατεία Ταχρίρ, με αποτέλεσμα οι ένοπλες δυνάμεις της Αιγύπτου να ζητήσουν από τον Μόρσι να παραιτηθεί για να αποφευχθεί ο εμφύλιος πόλεμος. Ο Μόρσι δεν παραιτήθηκε και στις 3 Ιουλίου 2013, συνελήφθη από τον αιγυπτιακό στρατό.
Φαίνεται πως οι επικριτές του Αλ Σίσι δεν μπορούν να αντιληφθούν πως η εναλλακτική δεν είναι μια δημοκρατία δυτικού τύπου, όπως αφελώς πίστευε η τότε διοίκηση των ΗΠΑ, αλλά η Μουσουλμανική Αδελφότητα. Γεγονός που μετά βεβαιότητος, θα αποσταθεροποιήσει ολόκληρη την περιοχή, καθώς η Λωρίδα της Γάζας, που τη διοικεί η τρομοκρατική οργάνωση της Χαμάς και η ισλαμική πλέον Αίγυπτος θα αποτελέσουν έναν ενιαίο γεωστρατηγικά χώρο.
Η απειλή για την ασφάλεια του κράτους του Ισραήλ θα είναι άμεση, όπως για τις μοναρχίες του Κόλπου. Επιπροσθέτως, μια Αίγυπτος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας θα είναι ο καλύτερος σύμμαχος της Τουρκίας, με ό,τι αυτό σημαίνει για τα εθνικά μας θέματα.
Πιστεύω η νέα ηγεσία των ΗΠΑ, απαλλαγμένη από τις ιδεοληψίες της περιόδου 2011-2014 και από κάποιες ακραίες φωνές που υπάρχουν μέσα στο Δημοκρατικό Κόμμα, να στηρίξει το καθεστώς του Αλ Σίσι. Αλλωστε, το 2020 δεν είναι 2014.
Για την πατρίδα μας, η στρατηγική επιλογή που έκανε το 2013 η κυβέρνηση Σαμαρά για τον τετραμερή άξονα, αποδείχθηκε άριστη.