Ευτυχώς, το στέλεχος του Κινήματος Αλλαγής κ. Θόδωρος Μαργαρίτης δεν χαρακτήρισε «επαναστατική» και «ριζοσπαστική» την πρωτοβουλία της «Καθημερινής» να προσφέρει όλα τα έσοδα από τις χθεσινές πανελλαδικές πωλήσεις της στο περιοδικό των αστέγων «Σχεδία». Εδώ, είπε το αυτονόητο για τις εθελόντριες νοσηλεύτριες της Κρήτης και άκουσε τα εξ αμάξης στο «επαναστατικό» Τwitter. «Ξέρετε για μένα τι είναι “επαναστατικό”, τι είναι “ριζοσπαστικό”, τι είναι “προοδευτικό”;» αναρωτήθηκε ο κ. Μαργαρίτης. «Οι 10 εθελόντριες νοσοκόμες από την Κρήτη που πάνε στο νοσοκομειακό καμίνι της Θεσσαλονίκης. Τα άλλα, τα χθεσινά στους δρόμους, είναι “να είχαμε… να λέγαμε”…». Αυτά έγραψε, και από κάτω ξεχύθηκε ο γνωστός ριζοσπαστικός οχετός των ψευδώνυμων «επαναστατών».
Δεν θα αναφερθούμε στις υβριστικές αναρτήσεις που είναι τόσο της μόδας στα κοινωνικά δίκτυα. Ούτε σε εκείνους που για κάθε πρόβλημα βλέπουν μία λύση: τις προσλήψεις· «Προοδευτικό, ριζοσπαστικό και επαναστατικό θα ήταν να μη χρειαστεί να πάνε οι ηρωίδες αυτές στη Θεσσαλονίκη γιατί θα είχαμε ήδη φροντίσει να είναι καλυμμένες οι θέσεις από ανθρώπους εδώ και πολύ πολύ καιρό», έγραψε κάποιος. Πιο ενδιαφέρον είχαν εκείνες οι απαντήσεις που κατηγορούσαν τον κ. Μαργαρίτη, στέλεχος της Αριστεράς παλαιόθεν, για «δεξιά απόκλιση».
Είναι παλιά τέχνη της «Προόδου» αυτού του τύπου οι ταμπέλες, και η «δεξιά απόκλιση» είναι πλημμέλημα στο αριστερό «Αμαρτολόγιο»· παλιότερα όσοι ξέφευγαν από τη γραμμή ήταν «χαφιέδες», «πράκτορες της Ασφάλειας, της Ιντέλιτζενς» κ.λπ. Βεβαίως κατά το παρελθόν τέτοιες κατηγορίες εκτοξεύονταν για να λυθούν εσωκομματικές διαφορές. Τώρα ελλοχεύει και ο κίνδυνος της ετερογονίας των καταγγελιών.
Γράφαμε και παλιότερα, με αφορμή το πανεπιστημιακό άσυλο, ότι η Αριστερά δεν αντιλαμβάνεται ότι με τη στάση της χαρίζει την κοινή λογική στη Δεξιά. Λέγαμε ότι «όταν σε υπαρκτά προβλήματα οι μόνες λύσεις που προσφέρονται είναι αυτές που χαρακτηρίζονται “δεξιές”, “αντιδραστικές”, “αντιδημοκρατικές” κ.λπ., τότε αργά ή γρήγορα ο λαός θα πιστέψει ότι οι μόνοι που έχουν λύση είναι η “Δεξιά”, η “αντίδραση”, η “αντιδημοκρατικότητα”» (13.2.2007). Μια έκφανση αυτής της πολιτικώς αυτοκτονικής στάσης φάνηκε και προχθές με την επιμονή να κάνει εν μέσω πανδημίας την ετήσια λιτανεία του Πολυτεχνείου. Τώρα χαρίζει, ως «δεξιά απόκλιση», και την αλληλεγγύη.
Είναι εντυπωσιακό ότι δεν ακούστηκε εξ ευωνύμων ούτε ένα «ευχαριστώ» σε αυτά τα δέκα κορίτσια, και η Αριστερά στριμώχνεται στο καναβάτσο του κρατισμού για ακόμη μία φορά. Το μόνο που ακούμε είναι «προσλήψεις», «προσλήψεις», «προσλήψεις», οι οποίες μπορεί μεν να είναι αναγκαίες, αλλά ούτε επαναστατική πρόταση είναι ούτε ριζοσπαστική. Προσλήψεις έκανε και η Δεξιά πενήντα χρόνια τώρα…