Αφήνω κατά μέρος την αδιαφορία για τα μέτρα προστασίας από τον κορωνοϊό. Ο κ. Βερβεσός και η παρέα του άνθρωποι είναι. Και ως εκ τούτου ατελείς. Εκτός αυτού είναι και Ελληνες. Αρα επιρρεπείς σε κάθε είδους ανυπακοή. Ομως το επαναλαμβάνω. Το πρόβλημά μου και η απορία μου δεν είναι εκεί. Εδώ που τα λέμε, θα μπορούσε να μην έχει πάρει είδηση κανείς το γλέντι. Η υπόθεση απέκτησε δημόσιο ενδιαφέρον από τη στιγμή που κάποιος από τους συμμετέχοντες αποφάσισε να το κοινοποιήσει. Γιατί; Μα, επειδή το βρήκε τόσο ωραίο που δεν άντεξε. Επρεπε να το μοιραστεί με το Πανελλήνιο. Στο σημείο αυτό το ενδιαφέρον γεγονός γεννάει και ενδιαφέρουσες απορίες. Ετσι θέλει ο κ. Βερβεσός να γιορτάζει τα γενέθλιά του; Περιστοιχισμένος από διάφορους συναδέλφους του που του φωνάζουν διάφορα για το μεγαλείο του. «Σεισμός, σεισμός, Δημήτρης Βερβεσός», «Γίγας». Εχει τους δικούς του χουλιγκάνους ο κ. Βερβεσός; Διαβάζεις για ποδοσφαιριστές που οργάνωσαν πάρτι σε ξενοδοχείο της Συγγρού. Δεν απορείς, ασχέτως κορωνοϊού. Ομως ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών; Είναι δυνατόν να τον βλέπεις να διασκεδάζει σαν έφηβος που γιορτάζει το κύπελλο της ομάδας του; Και σαμπάνια εννοείται, τίποτε λιγότερο από σαμπάνια. Πώς και δεν πήγαν ώς την Ομόνοια να βουτήξουν στο σιντριβάνι; Κοντά είναι. Ευτυχώς, δεν είμαι δικηγόρος, λες.
Συμφωνώ ότι ο καθένας μας τα γενέθλιά του τα εισπράττει ως έναν προσωπικό θρίαμβο. Κατάφερες να φθάσεις ώς αυτή την ηλικία. Σου αρέσει να σου λένε «δεν σου φαίνεται», να τους ακούς να ψιθυρίζουν «κρατιέται καλά». Ομως από εκεί έως την ανακήρυξή σου σε «Γίγαντα» και «Σεισμό» υπάρχει μια απόσταση. Είναι η απόσταση που χωρίζει τη σοβαρότητα από το γελοίο. Δεν είναι και τόσο μεγάλη, όπως έχει πλειστάκις αποδειχθεί. Φτάνει ένα ποτηράκι σαμπάνια παραπάνω και βρίσκεσαι από την άλλη πλευρά. Την παραβίαση των μέτρων θα την κρίνει ο εισαγγελέας και το πειθαρχικό του συλλόγου του. Δικηγόρος είναι, θα έχει και μειωμένα έξοδα. Ποιος, όμως, θα κρίνει τον τρόπο με τον οποίον διασκεδάζει; Ποιος θα κρίνει τη σοβαρότητά του; Και μιας που μιλάμε για αξιωματούχους σωματείων, υποθέτω ότι ούτε ο Θύμιος Λυμπερόπουλος δεν θα ανεχόταν να τον αποκαλούν «σεισμό» στα γενέθλιά του. Θα τους έκοβε με ένα αυστηρό: «Δεν θέλω υπερβολές».
Η ποιότητα της σοβαρότητας και η κακογουστιά κρίνεται στις ακραίες καταστάσεις. Στη διασκέδαση ή στο πένθος. Οταν η ένταση σε ξεγυμνώνει από τα προσχήματα και τη σοβαροφάνεια. Και όταν είσαι πρόεδρος σε ένα σωματείο που χορηγεί άδεια ασκήσεως επαγγέλματος στους αποφοίτους της Νομικής θα πρέπει κάπως να επεξεργαστείς τον τρόπο που διασκεδάζεις. Κοινώς, τη σοβαρότητά σου. Καλλιέργεια λέγεται. Πιο ακριβή και από τη σαμπάνια.
Είναι θέμα γούστου, κ. Βερβεσέ
2' 5" χρόνος ανάγνωσης
