Η υπόθεση που διατυπώνεται από ορισμένες πλευρές είναι ότι η σκλήρυνση της ρητορικής του Ν. Δένδια απέναντι στη Γερμανία εντάσσεται σε προσωπική του γραμμή και εξελίσσεται ερήμην του Κυρ. Μητσοτάκη. Μάλλον απίθανο. Είναι αδιανόητο να κλιμακώνει ο υπουργός Εξωτερικών τις αιχμηρές διατυπώσεις του για τη θαλπωρή που προσφέρει η Γερμανία στον Ερντογάν δίχως τη συναίνεση του πρωθυπουργού. Ούτε ο Ν. Δένδιας είναι τέτοιος τύπος ούτε ο Κυρ. Μητσοτάκης θα το επέτρεπε. Οι τόνοι ανεβαίνουν επί δύο εβδομάδες, άρα δεν πρόκειται περί αιφνιδιασμού, ο στόχος είναι η χώρα με το μεγαλύτερο βάρος στην Ευρώπη, που βρίσκεται στην προεδρία αυτό το εξάμηνο, η οποία προσφέρθηκε να μεσολαβήσει, υποτίθεται, για να δαμαστεί ο Τούρκος πρόεδρος και που υπό κανονικές συνθήκες καμία ελληνική κυβέρνηση δεν θα έπαιρνε το ρίσκο να «τα χαλάσει» μαζί της.
Είναι φανερό λοιπόν ότι η απόφαση της Αθήνας, να επισημάνει σε έντονο ύφος τις ευθύνες του Βερολίνου για την εξόφθαλμη ανοχή που αυτό δείχνει στη συνεχή τουρκική προκλητικότητα, απορρέει από την ανησυχία που τη διακατέχει. Οι περισσότεροι αναλυτές πιστεύουν ότι η πίεση που ασκεί η Ελλάδα στη γερμανική κυβέρνηση αφορά τις ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά της Τουρκίας για τη συμπεριφορά της, οι οποίες θα αποφασιστούν ή δεν θα αποφασιστούν στην προσεχή Σύνοδο Κορυφής σε δέκα ημέρες. Με την έννοια ότι η Ελλάδα επιθυμεί την επιβολή αυστηρών κυρώσεων, που θα πλήξουν την τραυματισμένη τουρκική οικονομία, και αγανακτεί γιατί βλέπει τη φανερή απροθυμία της Γερμανίας για κάτι τέτοιο.
Η άποψη της στήλης είναι ότι δεν πρόκειται περί αυτού. Η ελληνική κυβέρνηση γνωρίζει ότι οι πιθανότητες να επιβληθούν αυστηρές κυρώσεις στη Σύνοδο της 10ης Δεκεμβρίου είναι μικρές. Ισως επιβληθούν κάποιες ανούσιες κυρώσεις για τα μάτια, εκτός και αν η Γαλλία εμφανιστεί αποφασισμένη να αλλάξει τα γερμανικά (και μαζί τα ισπανικά, ιταλικά, ουγγρικά) δεδομένα. Εκείνο που επιθυμεί σφόδρα η ελληνική κυβέρνηση είναι ένα «εμπάργκο» από την πλευρά της Γερμανίας στις πωλήσεις όπλων προς την Τουρκία. Η ανησυχία της Αθήνας είναι μεγάλη καθώς πλησιάζει η ημέρα παράδοσης του πρώτου υποβρυχίου από τα έξι που έχει παραγγείλει η Τουρκία στη Γερμανία. Αν γίνει αυτό, θα αλλάξει πλήρως η ισορροπία των ναυτικών δυνάμεων στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Από τη δική του πλευρά ο Ερντογάν έχει προσαρμόσει ανάλογα την τακτική του. Παρόλο που γνωρίζει πολύ καλά ότι κοροϊδεύει μόνο τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που το επιτρέπουν στον εαυτό τους, «κλείνει το μάτι» στην Ευρώπη, διαχωρίζει την Ελλάδα και την Κύπρο με συνεχείς προκλήσεις και καταγγελίες –με αποδέκτες τους Ευρωπαίους– και ταυτόχρονα προειδοποιεί τη Γερμανία να μην αλλάξει τη στάση κατανόησης, ανοχής και συνεργασίας μαζί του. Ο «καβγάς» για την επιθεώρηση του τουρκικού πλοίου και οι συζητήσεις στη γερμανική Βουλή για τις επαναπροωθήσεις προσφύγων στο Αιγαίο είναι προειδοποιητικές βολές της Αγκυρας προς το Βερολίνο.