Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε δίκιο. Η διόγκωση μιας ανάρτησης ενός περιφερειακού στελέχους της αντιπολίτευσης στα κοινωνικά δίκτυα είναι κάτι χειρότερο από φτηνή πολιτική. Μια χολερική σύγκριση των θυμάτων του Ματιού με τα θύματα του ιού από ένα μέλος της τοπικής Λέσβου του ΣΥΡΙΖΑ δεν αξίζει να μπει στην ατζέντα του κομματικού ανταγωνισμού. Με τέτοιες υπερβολές τίθεται σε κίνηση η αλυσίδα της αχρείαστης πόλωσης. Γίνεται το περιθώριο κυρίαρχο ρεύμα.
Ο ανταγωνισμός νεκρών, που μέχρι προχθές ήταν αποκύημα φανατισμού, από χθες είναι η βάση της επίσημης ρητορικής του κόμματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρεται ούτε από καθωσπρεπισμό να κρύψει τα κίνητρά του. Η γραμμή συνοψίζεται στον εξής συλλογισμό: Αν εσείς μας καταγγέλλατε για 100 νεκρούς στο Μάτι, εμείς τι πρέπει να πούμε για τους 1.700 νεκρούς «σας» μέσα στον Νοέμβριο; Επιχειρείται έτσι ο ρεβανσιστικός συμψηφισμός των συμφορών. Το πολιτικό μίσος, που κινούσε μόνο κάποιους ζηλωτές ανεβασμένους στα κάγκελα, (ξανα)γίνεται πολιτικό καύσιμο.
Δηλαδή, τι; Δεν πρέπει να κάνουμε κριτική στην κυβερνητική διαχείριση της υγειονομικής κρίσης; Οφείλουμε, άραγε, να φορέσουμε εθνικό φίμωτρο μέχρι να αδειάσουν τα νοσοκομεία;
Η τροπή που παίρνει πάλι η δημόσια ζωή δεν περιλαμβάνει, πάντως, την κριτική. Δεν είναι κριτική σχετική με την πανδημία ο λόγος που μας ζητεί να συγκρίνουμε το μότο κρος με το κότερο· το τσουρέκι με το πούρο· τα πτώματα με τα πτώματα.
Δεν είναι κριτική η σπορά καχυποψίας για τα επιδημιολογικά δεδομένα, την αξιοπιστία των οποίων δεν έχει αμφισβητήσει ούτε ένας από τους επιστήμονες που μετέχουν στην επιτροπή εμπειρογνωμόνων.
Δεν είναι κριτική να αντιπολιτεύεσαι το εμβόλιο επειδή συνιστά τάχα «σανίδα σωτηρίας» για την κυβέρνηση – λες και παρασκευάσθηκε στο Μοσχάτο, για να δημιουργήσει επικοινωνιακά αντισώματα στις ποδηλατάδες.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτού του είδους η αντικυβερνητική στόχευση αποσπά δυνάμεις από την όντως αντιπολίτευση, η οποία αντί να εστιάζει στα κενά της άμυνας κατά του ιού, κυνηγάει γραφικούς στο Μπάντεν Μπάντεν.
Η δυσφημιστική διαφήμιση που δημοσίευσε χθες η αξιωματική αντιπολίτευση δεν δείχνει την κρίση. Δεν παίζει νοσοκομεία, ΜΕΘ, κατεβασμένα ρολά στην αγορά. «Πουλάει» μόνο Αστον Μάρτιν και γκαζιές στην Πάρνηθα. Πουλάει τα θέματα που ο νέος εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νάσος Ηλιόπουλος, συνεχίζοντας την παλιά εμμονή του κόμματος, υπέδειξε στα media ως τα μείζονα που θάφτηκαν.
Εις βάρος της κυβέρνησης λειτουργεί ο παλιός κανόνας: όταν τα πράγματα είναι χάλια, κανείς δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει ότι θα μπορούσαν να είναι και πολύ χειρότερα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καν την ιδιοτελή αυτοσυγκράτηση να αφήσει τη δυστυχία να ξεβάψει πάνω στον αντίπαλό του.