Ευκλείδης Τσακαλώτος: Όσκαρ

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Όσκαρ

1' 57" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Όσκαρ-1Ολοι αγαπούν να μισούν τον Σημίτη. Δυσκολεύονται να τον ξεχάσουν όχι μόνον οι φυσικοί του πολιτικοί αντίπαλοι – βετεράνοι του νεοκαραμανλισμού που τον αντιμετωπίζουν σαν να ήταν ακόμη ενεργός. Τον αντιπολιτεύονται και οι Συριζαίοι – και δη αυτοί που δεν ανήκουν στη συριζαϊκή πτέρυγα που διατελούσε σε επικερδή επακούμβηση με τη Δεξιά. Τον αντιπολιτεύεται και το ΠΑΣΟΚ, αλλά έχει τη διακριτικότητα να το κάνει ψιθυριστά και υπαινικτικά.
 
Αυτή η ανάποδη προτίμηση δεν είναι, βέβαια, δύσκολο να εξηγηθεί. Οφείλεται ώς ένα βαθμό στην επιλογή του ίδιου του πρώην πρωθυπουργού να μην επαναπαύεται στην ασφάλεια της σιωπής. Οφείλεται στην επιμονή του να παρεμβαίνει, αδιαφορώντας για τυχόν πολιτικές παρενέργειες των παρεμβάσεών του, όπως έκανε υποστηρίζοντας το σχέδιο της επιτροπής Πισσαρίδη.
 
Η αγέραστη αντιδημοφιλία του Σημίτη μεταξύ των πολύχρωμων αντιπάλων του οφείλεται πάντως και στην ιδιαιτερότητά του. Ως πρωθυπουργός δεν έμοιαζε ούτε –φευ!– με τον προκάτοχό του ούτε με τους διαδόχους του, μέχρι τον Παπαδήμο. Για την κυρίαρχη πολιτική κουλτούρα υπήρξε ολίγον εξωτικός. Και αυτή την αλλοτριότητά του αναγνωρίζει τώρα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, απονέμοντάς του ένα φανταστικό Οσκαρ για τη συνολική προσφορά του στις «ελίτ».
 
Ο λόγος που ο Τσακαλώτος θυμήθηκε τον Σημίτη είναι η συνηγορία του υπέρ του «ακραίου νεοφιλελευθερισμού». Ποιες ελίτ; Ποιος νεοφιλελευθερισμός;
 
Τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά. Η υγειονομική κρίση έχει φέρει όλες τις κυβερνήσεις στην ανάγκη αθρόων δαπανών για τη στήριξη της οικονομίας και των δημόσιων συστημάτων υγείας. Η ελληνική κυβέρνηση, μάλιστα, δεν παρουσιάζει τα μέτρα στήριξης του ΕΣΥ ως έκτακτα. Τα ενστερνίζεται ενθέρμως ως ενδεδειγμένη πολιτική, που υπόσχεται να ακολουθήσει και μετά την πανδημία. Το ίδιο ισχύει και για το πλάνο αξιοποίησης του Ταμείου Συνοχής, που προβλέπεται να διοχετευθεί στις υποδομές και στον εκσυγχρονισμό των υπηρεσιών του κράτους.
 
Η «άλλη πολιτική» που ο Τσακαλώτος επικαλείται εξαντλείται μέχρι στιγμής στην πλειοδοσία. Πιο πολλά λεφτά, πιο πολλά τάμπλετ στα σχολεία, πιο πολλές ΜΕΘ. Η συριζαϊκή αντιπολίτευση είναι ποσοτική.
 
Είναι όμως και πολύ «συνεπής» – με τον τρόπο που χρησιμοποιούν τον όρο όσοι υπολήπτονται, ας πούμε, το Κομμουνιστικό Κόμμα για τη δική του «συνέπεια». Τι θα ήταν το Κόμμα χωρίς τα σκιάχτρα του; Στις ίδιες, αξερίζωτες, ράγες κινείται και η αξιωματική αντιπολίτευση, που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς έναν κάποιο νεοφιλελευθερισμό –και τη δίδυμή του Ακροδεξιά– ακόμη κι αν χρειάζεται να τους επινοεί διαρκώς.

Ο Τσακαλώτος επαίρεται επειδή ήδη το 2005 διεκήρυττε γραπτώς «γιατί δεν είμαι εκσυγχρονιστής». Εχει δίκιο. Ηταν και έμεινε αντι-εκσυγχρονιστής. Ο κόσμος άλλαζε. Εκείνος έμενε «συνεπής».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή