Το ότι ο κ. Μητσοτάκης πήγε από τον λόφο του Λυκαβηττού στην Πάρνηθα εν μέσω lockdown για να κάνει ποδήλατο, όταν απαγορεύεται στους πολίτες να απομακρυνθούν από το σπίτι τους για να αθληθούν, ήταν ασφαλώς ένα λάθος. Ως γνωστόν, στις δημοκρατίες οι νόμοι αφορούν τους πάντες, πόσο μάλλον τις πολιτικές ηγεσίες που δίνουν το παράδειγμα με την προσωπική τους στάση και συμπεριφορά.
Το λάθος αυτό του πρωθυπουργού, ωστόσο, το οποίο δυστυχώς κανείς από το Μαξίμου δεν αναγνώρισε δημοσίως, η αξιωματική αντιπολίτευση το ανέδειξε σε τεράστιο ζήτημα. Εγινε πρωτοσέλιδο με εξάστηλη φωτογραφία στην «Αυγή» και αποτέλεσε μέσα στην οξύτερη φάση της πανδημίας την αντιπολιτευτική αιχμή του κ. Τσίπρα. Μαζί, βέβαια, με την απίθανη εκείνη ιστορία του τσουρεκιού: ο κ. Μητσοτάκης επισκέφθηκε τη Θεσσαλονίκη για να δει από κοντά την κατάσταση στα νοσοκομεία της Βόρειας Ελλάδας και τόλμησε να σταματήσει στο αεροδρόμιο και να αγοράσει ένα τσουρέκι. Ημαρτον!
Με την ίδια απίστευτη ελαφρότητα η αντιπολίτευση πόνταρε πολιτικά σε δημοσιεύματα που υποστήριζαν ότι ο ΕΟΔΥ κρατάει «διπλά βιβλία» στην καταγραφή των κρουσμάτων του κορωνοϊού και «μαγειρεύει» τα στοιχεία πριν τα δημοσιεύσει. Μια πολύ σοβαρή καταγγελία, για την οποία, ωστόσο, δεν προσκομίστηκε καμία απόδειξη. Ασφαλώς και υπάρχουν αρρυθμίες στον ΕΟΔΥ – ποιος οργανισμός που δουλεύει στα ακρότατα όριά του εν μέσω πανδημίας δεν έχει αστοχίες, π.χ. καταχωρίζοντας κάποια κρούσματα της μιας μέρας στην επόμενη. Ωστόσο, τέτοιες δυσλειτουργίες δεν μπορεί –αν δεν υπάρχουν ακλόνητα στοιχεία– να τα υιοθετήσει κανείς ακρίτως, πόσο μάλλον να υποστηρίξει ότι γίνονται με δόλο κι έχουν ως στόχο να παραπλανήσουν γιατρούς και ειδικούς επιστήμονες και να ωραιοποιήσουν –για μία ή δύο μέρες το πολύ– την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα με τον κορωνοϊό.
Για να λέμε, όμως, τα πράγματα με το όνομά τους, μετά τη μεγάλη επιτυχία στην αντιμετώπιση του πρώτου κύματος της πανδημίας, τον εφησυχασμό του καλοκαιριού και τη γενική αίσθηση σε γιατρούς και κυβέρνηση ότι η χώρα νίκησε τον κορωνοϊό, υπήρξαν ολιγωρίες, καθυστερήσεις και έλλειψη ανακλαστικών (το παραδέχθηκε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός στη Βουλή). Τα μέτρα κατά της διασποράς της πανδημίας, ιδιαίτερα στη Β. Ελλάδα, δεν ελήφθησαν εγκαίρως. Αν και υπήρχαν σαφείς ενδείξεις ότι τα κρούσματα στη Θεσσαλονίκη πολλαπλασιάζονται με γοργούς ρυθμούς από τον Σεπτέμβριο ακόμη, η τελική απόφαση για lockdown στην πόλη ελήφθη στα τέλη Οκτωβρίου, μετά την εορτή του Αγίου Δημητρίου, η οποία έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην εκρηκτική διάδοση της πανδημίας.
Αυτή τη στιγμή η χώρα, έπειτα από πέντε εβδομάδες lockdown στη Β. Ελλάδα και ένα μήνα «απαγορευτικό» στην Αττική, παραμένει στο «κόκκινο» με πάνω από 1.500 επιβεβαιωμένα κρούσματα ημερησίως, περισσότερους από 600 διασωληνωμένους και σχεδόν 100 νεκρούς την ημέρα – είμαστε η 11η χώρα στην Ευρώπη στη θνητότητα. Ετσι, αν και η αρχή του τέλους της πανδημίας έφθασε, με τους πρώτους εμβολιασμούς στη Βρετανία, ο πόλεμος κατά του κορωνοϊού συνεχίζεται κανονικά και αν χαλαρώσουμε, μπορεί να έχουμε ακόμη χιλιάδες θύματα.
Αρα, ώσπου να φθάσουν τα εμβόλια στην Ελλάδα και να πεισθεί να εμβολιασθεί το 60%-70% του πληθυσμού, που θα δημιουργήσει μαζική ανοσία, η χώρα είναι ανοιχτή και σε ένα τρίτο κύμα του ιού, αλλά και δέσμια της μικροπολιτικής συνωμοσιολογίας και ανοησίας. Ηδη τα κόμματα της αντιπολίτευσης, στην προσπάθειά τους να κερδίσουν πολιτικούς πόντους, αντιστρατεύονται ακόμη και την ίδια τη λογική. Αντί να συμφωνήσουν με την απόφαση της κυβέρνησης για την απαγόρευση της πορείας του Πολυτεχνείου (όπως έγινε με τις εκδηλώσεις της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου), αποφάσισαν –όπως κάποιοι «ψεκασμένοι» ιερείς που επιμένουν στη Θεία Λειτουργία τα Χριστούγεννα– ότι ο κορωνοϊός δεν… κολλάει κατά τη διάρκεια μαζικών πολιτικών εκδηλώσεων.
Αντί να βοηθήσουν με κάθε τρόπο τη χώρα να νικήσει στον πόλεμο κατά της πανδημίας, προσπαθούν να σπείρουν τη σύγχυση και την αμφιβολία για τις αποφάσεις του πρωθυπουργού και των ιατρικών επιτροπών της χώρας. Το μόνο που πετυχαίνουν είναι να μειώνουν την αξιοπιστία των μηχανισμών ελέγχου της πανδημίας, να ενισχύουν τη φωνή των συνωμοσιολόγων και να υποσκάπτουν στη συνείδηση του κόσμου την αξία της επιστήμης. Ετσι, όμως, υπονομεύουν τη συλλογική προσπάθεια για τον εμβολιασμό του ελληνικού πληθυσμού και βοηθούν να γίνουν περισσότερα τα θύματα της πανδημίας. Βαρύ και ασήκωτο κόστος για μια-δυο παραπάνω μονάδες στις δημοσκοπήσεις.