Ο Ερντογάν είναι ο δίδυμος πονοκέφαλος του κορωνοϊού για την Ελλάδα, με την οικονομία να τους πλαισιώνει ως σοβαρότατη επίσης συνέπεια, κυρίως εξαιτίας του δεύτερου, χωρίς όμως να παραγνωρίζεται ο επιβαρυντικός ρόλος των συνεχών προκλήσεων από πλευράς Τουρκίας. Ως γνωστόν, την πραγματικότητα αυτή δεν τη μοιράζονται αρκετοί από τους Ευρωπαίους εταίρους, ούτε και ενδιαφέρονται, είτε λόγω συμφερόντων είτε εξαιτίας στενόμυαλης θεώρησης των πραγμάτων.
Με την έννοια αυτή, η τουρκική προκλητικότητα θα απασχολήσει κάπως τους ηγέτες στην ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής την ερχόμενη Πέμπτη, αλλά δεν είναι σαφές εάν θα παραπέμψουν την επιβολή κυρώσεων στο μέλλον ή εάν θα λάβουν άμεσα μέτρα, έστω light. Δεν είναι βέβαιο, άλλωστε, αν οι κυρώσεις μπορούν να αλλάξουν τα μυαλά του Ερντογάν, όταν αυτός «αφιονίζει» επί χρόνια την τουρκική κοινή γνώμη κατά της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά και εναντίον της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα. Σωστά η Αθήνα ρίχνει το βάρος σε ένα πανευρωπαϊκό εμπάργκο όπλων, παρά σε επιβολή αυστηρών οικονομικών κυρώσεων.
Ταυτόχρονα, έχει σημασία η στάση των ΗΠΑ απέναντι στην Τουρκία, αφενός ενόψει της κυβερνητικής αλλαγής στην Ουάσιγκτον και αφετέρου διότι η Γερμανία και οι άλλοι Ευρωπαίοι της «ανοχής» και της «κατανόησης» απέναντι στα «νταηλίκια» του Ερντογάν προσθέτουν τώρα το επιχείρημα της αναμονής, μέχρις ότου αναλάβει ο Μπάιντεν και διαμορφωθεί από κοινού μια πολιτική απέναντι στην Τουρκία. Σύμφωνα λοιπόν με ενημερωτικό σημείωμα που διανέμουν πρεσβείες των ΗΠΑ σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, η Ουάσιγκτον:
– Ανησυχεί για τις συνεχιζόμενες τουρκικές επιχειρήσεις ανίχνευσης και γεώτρησης σε περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου στις οποίες Ελλάδα και Κύπρος επίσης θεωρούν ότι έχουν δικαιώματα.
– Ανησυχεί για το ενδεχόμενο σύγκρουσης δύο συμμάχων του ΝΑΤΟ και ενθαρρύνει την επανάληψη διμερούς διαλόγου το ταχύτερο δυνατόν, καθώς από την κατάσταση επωφελούνται η Ρωσία και άλλοι κοινοί αντίπαλοι.
– Εξετάζει τρόπους αντιμετώπισης των προκλητικών ενεργειών της Τουρκίας, διατηρώντας παράλληλα την ενότητα του ΝΑΤΟ. Παρακολουθεί επίσης τον εσωτερικό διάλογο της Ε.Ε. περί ενδεχόμενης επιβολής κυρώσεων και χαιρετίζει τη συζήτηση για συντονισμό –Ε.Ε. και ΗΠΑ– των προσπαθειών ώστε να επηρεαστεί η συμπεριφορά της Τουρκίας.
– Τάσσεται υπέρ της συνεργασίας στην ανάπτυξη ενεργειακών πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο, ώστε να θεμελιωθεί μια σταθερή βάση ενεργειακής ασφάλειας και οικονομικής άνθησης. Ετσι, ενθαρρύνει την αναζήτηση τρόπων που θα περιλαμβάνουν την Τουρκία στις προσπάθειες εξερεύνησης ενέργειας.
– Στο πλαίσιο αρχών, ενθαρρύνει όλα τα κράτη να επιλύσουν όλα τα ζητήματα καθορισμού θαλάσσιων δικαιωμάτων ειρηνικά και σύμφωνα με τον διεθνή νόμο.
Συμπέρασμα: Οι ΗΠΑ βλέπουν τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας, συντάσσονται όμως με τη γερμανική –όχι με τη γαλλική– γραμμή αντιμετώπισής της, θέλουν να εξασφαλιστεί η παραμονή της στο ΝΑΤΟ και θεωρούν ότι πρέπει να συμμετέχει στις προσπάθειες αναζήτησης ενεργειακών πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο. Εξ όσων γνωρίζουμε, ανάλογη θα είναι και η γραμμή του νέου Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Αντονι Μπλίνκεν. Για να ξέρουμε πού βρισκόμαστε…